Bu aile sorunları yaşanınca öfke kontrolü diye birşey kalmıyor ki zaten.
Bende sinirli bir yapıya sahibim, bende senin gibi hırpalıyordum kendimi çok.
Fakat sonra fark ettim ki, hata bende aslında, bırak adam ne istiyorsa onu yapsın.
Göbeğimiz beraber kesilmedi ya.
Misal dün akşam eşim dedi ben annemleri görmeye niyetliydim bu akşam aslında.
Tamam dedim bende, hazırlayayım çocuğu beraber gidin annenlere.
O da olur! dedi heyecanla. Zaten adama gitme dediğim yok.
Ama hem çalışan, hem çocuklu, hem de hamile bir kadın olarak benim gücüm artık yetmiyor zaten.
Ev ile mi uğraşayım yoksa gezmek tozmakla mı.
Kendi keyfimi yapamazken kayınvalidemin keyfini hiç yapamam...
Nitekim hazırladım oğlumu, babası ile beraber gönderdim.
Gayette problemsiz bir şekilde gittiler ve geldiler.
Hem eşim ailesini gördü, hem de oğlum için bir değişiklik oldu.
Senin tarafındaki soruna gelince, zaten bir pazar günün var onu da ben olsam heba ettirmem.
Hafta arası bir akşam gidilir, geç veya erken fark etmez, sonuçta iş durumlarına göre şekilleniyor hayatımız malesef ki. Keyfi yaşamıyoruz. Eşinin bu duruma anlayışsızlık göstermesi absürt.