Ayni ben! Ogretmenim ve ogrencilerim yetiskinler, ama inanin cocuktan beterler ve onlara cocuk gibi davranamiyorsunuz da zaten genellikle yaslari benden epey buyuktur, isyerinde tum sabir kotami kullandigim icin evde bir alev topuna donuyorum. Esime, aileme, Akrabalarima hic alakasiz cok basit seyler yuzunden fazla tepki verebiliyorum. Uzuluyorum bende bu durum icin ama onlara durumumu anlattim. O esnada bagirdigim siz degilsiniz uzerinize alinmayin dedim gercekten hic kimse uzerine alinmiyor ofkeliyken soylediklerim bir kulaklarindan girip digerinden cikiyor sagolsunlar iyi idare ediyorlar beni.
Ama son zamanlarda, bebegimi kaybettim ve bu olay bana cok fazla ders oldu. O kafaya taktigim seylerin hepsinin onemsiz oldugunu ogrendim, su an pamuk gibiyim sinirlerimi aldirmisim sanki, hani hic sinirlendigini bilmedigim esimi bile delirtecek bir olay yasasam gayet sakin aman saglik olsun gerisi bos diyorum geciyor....
Unuttugumuz bu aslinda, sevdiklerimizin sagligina birsey olacagini dusunmuyoruz, bunu hatirladiginiz anda hayatinizdaki herkesin ne kadar degerli oldugunu hatirliyorsunuz. Ve hicbirini uzmek istemiyorsunuz zaten hicbirseyin de degmedigini fark ediyorsunuz sinirlenmeye...
Saglik olsun deyin sakinlestirin kendinizi....