Merhaba arkadaşlar,içinizde eminim tecrübeli benim durumumu yaşamış anneler vardır ve benim şuan o annelerin telkinlerine gerçekten çok ihtiyacım var.Benim 4 yaşında bir oğlum var başka çocuğum yok.Kreşe gidiyor memnunum okulundan genel olarak,ara sıra hoşlanmadığım küçük şeyler olsada (ben çok ince eleyip sık dokuduğum için) çok güvenilir bir okul.Servisle gidip geliyor okula servis şoförümüzde hostesimizde tüm çocuklara kendi çocukları gibi davranıyorlar ve samimi oldukları çok belli.Benim sorunum şu,bende sürekli oğluma birşey olacak korkusu var öyle bir korku ki bu anlatamam,yüzüne bakmaya,öpmeye doyamıyorum sürekli ona onu ne kadar sevdiğimi söylüyorum birazda şımartıyorum elimde olmadan,bazen ya birşey olursa diye ağlıyorum oturup,ne yaparım onsuz diyorum,o yokken öyle çok özlüyorumki saatlere bakıyorum sürekli.Her sabah bir öpüşme seramonisiyle ayrılıyoruz,döndüğünde yine aynı.Geçenlerde servis şoförü ben yıllardır bu işi yapıyorum sizin kadar zor ayrılan ve sevgisini bu kadar belli yaşayan bir anne görmedim dedi.Yani herkes çocuğunu çok sever ve bunu belli eder biliyorum ama benimki artık aşırıya kaçıyor farkındayım.İnsan gecenin yarısı yatağından kalkıp çocuğu öpüp koklayıp geri yatarmı ben böyleyim o da alıştı artık bu halime gece sağından soluna dönerken anne ben seni çok seviyorum diyerek dönüyor.Çocuğunda psikilojisini bozuyorum yani
Birkaçgün önce servis 10 dk gecikti benm 10 dakikada aklımdan 10000 tane senaryo geçti nasıl olduğunu tahmin edersiniz,hemen aradım hosteste geliyoruz merak etmeyn dedi kadıncağız beni sakinleştirmeye çalışıyor,sonuçta istanbulda yaşıyoruz trafik malum 10 dk gecikme çok normal ama gel bunu bana anlat.Bazen eşim içinde bu korkuyu yaşıyorum yada anne babam kardeşim için ama onu hemen atlatabiliyorum fakat oğlumla ilgili olanları mümkün değil atlatmam bir ara geçmişti bu aralar yine başladı ne yapıcam bilmiyorum,yardım edin lütfen :84: Kötü düşünmek istemiyorum,sürekli bunu söylemek istemiyorum ya gerçekleşirse diye ama yinede engel olamıyorum,çaresizim