O zamanlar yaşadıklarımızı anlatmaya ne kelime dağarcığımız yetiyordu ne de bedenimizin kaldırabileceğinden çok daha fazla bir yülkle mücadele ettiğimizi birileri farkediyordu.
Okulu sevmeyen şımarık çocuktuk sadece!
Hiç unutmam, yazı dersi.
Herkes tek tek gidip yazısını gösteriyor.
Bitirip gittim ve o canlı benim defterimin sayfalarını koparıp yere attı buruşturarak, defterimi de kapının önüne.
Binbir hakaret tabi, bütün sınıf gülüyor.
Ve sadece 7 yaşındaydım.
Daha fazla utanmadım, utanamazdım ömrümde.
Şuan insanları rencide etmemek için haddinden fazla bir çaba veririm, yeri gelir yalan bile söylerim cesaretlendirmek için.
Ahh , bilinç temizliği şart bizim gibilere...