Oğlum 6 yaşında babasını benden çok seviyor. Öyle ki mesela bjr sesten korkunca ben sarılmak isteyince beni itiyor babasina sarılıyor ya da mesela hayali anıları var babasıyla aslında yaşamadığı falan. Halbuki o hayali anısını gerçekte benimle yaşamıştı vb. Babamız evet çok tatlı davranıyor oğluma. Babasını sevmesi zoruma gitmiyor aslinda ama beni dışlamasi üzüyor beni. Oysa ben onun için herşeyi düşünüyorum. Babası ise işinden kaynaklı sadece oyun oynayabiliyor.
Ben tabi etkinlik vs derken daha disiplin veriyorum yeri geliyor kızıyorum. Ben 10 kızıyor isem babası 1 kızıyor. Babasına olan düşkünlüğü rahatlıktan özgürlükten kaynaklanıyor bunu anlıyorum tabiki ama bu böyle devam etmez umarim.
Yani benim onun için yaptıklarımı ilerde umarım anlar ve sevgisini benden esirgemez. Büyüdüğünde de böyle bir çocuk olursa kahrolurum.
Ben tabi etkinlik vs derken daha disiplin veriyorum yeri geliyor kızıyorum. Ben 10 kızıyor isem babası 1 kızıyor. Babasına olan düşkünlüğü rahatlıktan özgürlükten kaynaklanıyor bunu anlıyorum tabiki ama bu böyle devam etmez umarim.
Yani benim onun için yaptıklarımı ilerde umarım anlar ve sevgisini benden esirgemez. Büyüdüğünde de böyle bir çocuk olursa kahrolurum.
çok üzülüyordum beni istemezdi her şeyi babasıyla yapmak isterdi.
aman sevsin ne yapayım keyfime bakarım ben de en azından mutlu olun ilgili kendini sevdiren bir babası var.. ortam baba travmalı çocuklarla dolu
ya aslında beni üzen babasıyla mutlu olması değil de benimle oynarken hep babasıyla kiyasliyor babam daha komik babamla oynamak daha zevkli babam daha güzel boyuyor vs vs gibi. Keşke babamın işi bitse. Dakika sayıyoruz hep babasının işinin bitmesine. Bu da beni artık sinirlendirmeye başlıyor. 
