Okul çağı çocuğu olanlar yardım!!

BeyazBulut

Guru
Kayıtlı Üye
31 Mayıs 2007
14.882
4.544
423
Kızım bu sene birinci sınıfa başladı zaten fazla inatçı ve dediğim dedik olan bir çocuk (kova burcu :KK45:)
iyice zıvanadan çıktı diyebilirim. Etrafımdaki bu sene okula başlayan çocukların genellikle anneyi bırakmama
yada ağlama porblemleri var ama bizimkisi daha değişik gereksiz çoğu şeyden porblem çıkıyor ve ağlama krizleri başlıyor evde herşey porblem haline dönüşüyor çorap giymek dahil benim giydirmemi istiyor yapmıyorum kızıyor ağlıyor porblem çıkmasın diyorum giydiriyorum bu sefer benim yaptığımı beğenmiyor bu herşeyde aynı benimle sürekli savaş halinde ödev konusu ayrı bir dert masaya oturuyoruz ben söyüyorum o yazıyor yanlış yazdın diyorum hayır doğru diyor silgimi neden buraya koydun çantamı neden elledin kalemimi sen neden açtın açmasam neden açmadın :rolleyes:2 yaş sendromu geri geldi sanki küçük bebek gibi istediği
olmayınca kendini yerlere atıp ağlıyor her istediğini yapan anne babada olmadık hiç tek çocuk önceleri okul stresi dedim geçer dedim her geçen gün porblemler artıyor babaya karşı aynı değil benle sorunu eşim sürekli evde değil işi gereği şehir dışında sürekli ve yanlızız çoğu zaman nasıl davranmam gerektiğini şaşırmış durumdayım bu arada tahammülüm bitince bağırıyorum yalan söyleyemem bazen gerçekten çok zorlanıyorum
 
Herkesin geçirdiği dönemlerden geçmektesiniz. kızım da 1. sınıfa başladığında sizin sorunlarınıza yakın sorunlarımız vardı zamanla hepsi geçiyor. çok kuralcı davranmak da bazen çocukları yıldırabilir.biraz sakinleşip akışına bırakırsanız ya da ağladığı zaman iyi ya da kötü herhangi bir tepki vermeden geçiştirebilirseniz süreç biraz daha kısalabilir .umarım en yakın zamanda atlatırsınız
 
Merhaba oğlum bu sene birinci sınıfa başladı. Benzer şeyleri bu sene bizde yaşamaya başladık bir de çok fazla hareketlendi öyle ki dur durak bilmiyor. Ama konu ödev yapmaya gelince bin dereden su getiriyor yapmamak için. Önceden lavaboya tek başına gidebilen çocuk şimdilerde korkuyorum sende gel diyor sen artık büyüdün tek başına gidebiliyorsun dediğimde de ağlamaya başlıyor. Hatta dün akşam anne biliyor musun bizim sınıftaki xx'i yemek saatinde annesi alıyor her gün eve götürüyor yemek yedirip tekrar yemek saati bitince okula getiriyor dedi. Siz de ablanla okulda yiyorsunuz yemeğinizi ben çalıştığım için oğlum dedim. Sen bizi hiç almıyorsun yemek saatinde dedi, çünkü çalışıyorum oğlum çalışmasaydım alırdım dedim ve oğlumdan şok cevap almazdın anne çalışmasaydın da bizi yemek saatinde almazdın ben biliyorum sen bizi sevmiyorsun o yüzden işe gidiyorsun. İşe gittiğim için suçlamaya başladı daha küçük olduğu dönemlerde bile böyle bir şey olmamıştı bu sene o da başladı. Gelde kahrolma.
 
aynı durum olur mu ama belki yazacaklarımın faydası dokunur.

oğlum kreşe başladıktan sonra aynı şeyleri yaşadık, sonra kreşteki pedagogla görüştüm, bana şunları söyledi;

evde siz her istediğini yapıyordunuz, burada oyuncağını paylaşmak istemiyor ama paylaşmak zorunda kalıyor, yemek yemek istemiyor ama yemek vakti yemek yemesi gerekiyor, işte uyumak istemiyor ama tüm sınıfla birlikte uyumaya gitmek zorunda kalıyor. bu duygularını daha anlamlandıramıyor, neye üzüldüğünün farkında bile değil ama bir şeyleri kaybettiğinin farkında. o yüzden biraz hırçın olacak, herkeste olur. siz evde mümkün olduğunca sevgi göztermeye çalışın, elbette her istediğini yapmayın, veya tüm zamanınızı onunla geçirmeyin, çünkü yalnız kalıp kendi kendine kalmaya da ihtiyacı var. ama mümkün olduğunca onu öpün sevin koklayın,duygularının farkına varmasını sağlayın.
 
Merhaba oğlum bu sene birinci sınıfa başladı. Benzer şeyleri bu sene bizde yaşamaya başladık bir de çok fazla hareketlendi öyle ki dur durak bilmiyor. Ama konu ödev yapmaya gelince bin dereden su getiriyor yapmamak için. Önceden lavaboya tek başına gidebilen çocuk şimdilerde korkuyorum sende gel diyor sen artık büyüdün tek başına gidebiliyorsun dediğimde de ağlamaya başlıyor. Hatta dün akşam anne biliyor musun bizim sınıftaki xx'i yemek saatinde annesi alıyor her gün eve götürüyor yemek yedirip tekrar yemek saati bitince okula getiriyor dedi. Siz de ablanla okulda yiyorsunuz yemeğinizi ben çalıştığım için oğlum dedim. Sen bizi hiç almıyorsun yemek saatinde dedi, çünkü çalışıyorum oğlum çalışmasaydım alırdım dedim ve oğlumdan şok cevap almazdın anne çalışmasaydın da bizi yemek saatinde almazdın ben biliyorum sen bizi sevmiyorsun o yüzden işe gidiyorsun. İşe gittiğim için suçlamaya başladı daha küçük olduğu dönemlerde bile böyle bir şey olmamıştı bu sene o da başladı. Gelde kahrolma.
ben de sürekli suçlanıyorum canım yalnız değilsin ve ben evdeyim sabah ben götürüyorum öğlen birsaat yanındayım 3 de gidip alıyorum ona reğmen neden okulda beklemiyormuşum sadece bunun için değil herşey için kötüsün pissin demeye başladı sus sen konuşma gibi tavırlar çoküzülüyorum
 
aynı durum olur mu ama belki yazacaklarımın faydası dokunur.

oğlum kreşe başladıktan sonra aynı şeyleri yaşadık, sonra kreşteki pedagogla görüştüm, bana şunları söyledi;

evde siz her istediğini yapıyordunuz, burada oyuncağını paylaşmak istemiyor ama paylaşmak zorunda kalıyor, yemek yemek istemiyor ama yemek vakti yemek yemesi gerekiyor, işte uyumak istemiyor ama tüm sınıfla birlikte uyumaya gitmek zorunda kalıyor. bu duygularını daha anlamlandıramıyor, neye üzüldüğünün farkında bile değil ama bir şeyleri kaybettiğinin farkında. o yüzden biraz hırçın olacak, herkeste olur. siz evde mümkün olduğunca sevgi göztermeye çalışın, elbette her istediğini yapmayın, veya tüm zamanınızı onunla geçirmeyin, çünkü yalnız kalıp kendi kendine kalmaya da ihtiyacı var. ama mümkün olduğunca onu öpün sevin koklayın,duygularının farkına varmasını sağlayın.
evet sorumluluk kurallar ağır geldi anasınıfına gitti ama birinci sınıf çok farklı ilk zamanlar anne öğretmen beni tuvalete göndermiyor dedi mesela sınıfta yazmıyor yazsada yazıdan başka herşeye benziyor :( cuma günü kendi kendime dedim hiç ödev yap demicem bakalım nolucak pazar akşamı saat 8 de oturdu kendiğinden ödeve gece 1 e kadar ödev yaptı sabah zor uyandı tatlı dille neden zorlandığını anlatmaya çalıştım ama hayır kabul etmiyor kuyruk hep dik ben doğruyum havalarında ben napıcam bu kızla bilmiyorum
 
ben de sürekli suçlanıyorum canım yalnız değilsin ve ben evdeyim sabah ben götürüyorum öğlen birsaat yanındayım 3 de gidip alıyorum ona reğmen neden okulda beklemiyormuşum sadece bunun için değil herşey için kötüsün pissin demeye başladı sus sen konuşma gibi tavırlar çoküzülüyorum

Aynısını benim oğlum da yapmaya başladı bu sene. Geçen gün bana sen sus konuşma senin konuşmanı istemiyorum dedi bağırarak. Eşim kızdı annenle ne biçim konuşuyorsun sen dedi bu sefer ağlamaya başladı. Sonra yanıma geldi öpüyor ben konuşmuyorum diye başını göğsüme yaslıyor özür diliyor ve benimle barışmadan asla uyumuyor.
 
Aynısını benim oğlum da yapmaya başladı bu sene. Geçen gün bana sen sus konuşma senin konuşmanı istemiyorum dedi bağırarak. Eşim kızdı annenle ne biçim konuşuyorsun sen dedi bu sefer ağlamaya başladı. Sonra yanıma geldi öpüyor ben konuşmuyorum diye başını göğsüme yaslıyor özür diliyor ve benimle barışmadan asla uyumuyor.
benim kızım özür bile dilemek istemiyor dilesem kabul etmiceksin nasıl olsa diyor bir keresinde sürekli aynı şeyi tekrarlayıp özür dilediği için özrün bir faydası yok deme gafetinde bulundum artık özür bile dilemiyor bazende sende bana şunu dedin ondan sende benden özür dileyeceksin tavırlarına giriyor
 
Kızım bu sene birinci sınıfa başladı zaten fazla inatçı ve dediğim dedik olan bir çocuk (kova burcu :KK45:)
iyice zıvanadan çıktı diyebilirim. Etrafımdaki bu sene okula başlayan çocukların genellikle anneyi bırakmama
yada ağlama porblemleri var ama bizimkisi daha değişik gereksiz çoğu şeyden porblem çıkıyor ve ağlama krizleri başlıyor evde herşey porblem haline dönüşüyor çorap giymek dahil benim giydirmemi istiyor yapmıyorum kızıyor ağlıyor porblem çıkmasın diyorum giydiriyorum bu sefer benim yaptığımı beğenmiyor bu herşeyde aynı benimle sürekli savaş halinde ödev konusu ayrı bir dert masaya oturuyoruz ben söyüyorum o yazıyor yanlış yazdın diyorum hayır doğru diyor silgimi neden buraya koydun çantamı neden elledin kalemimi sen neden açtın açmasam neden açmadın :rolleyes:2 yaş sendromu geri geldi sanki küçük bebek gibi istediği
olmayınca kendini yerlere atıp ağlıyor her istediğini yapan anne babada olmadık hiç tek çocuk önceleri okul stresi dedim geçer dedim her geçen gün porblemler artıyor babaya karşı aynı değil benle sorunu eşim sürekli evde değil işi gereği şehir dışında sürekli ve yanlızız çoğu zaman nasıl davranmam gerektiğini şaşırmış durumdayım bu arada tahammülüm bitince bağırıyorum yalan söyleyemem bazen gerçekten çok zorlanıyorum

evet, okula başlayınca farklı şeyler yaşanıyor
öncelikle çocuğunuzu çok sakin mi yetiştirdiniz? maalesef okulda öyle çocuklarla karşılaşıyorlar ve başa çıkamıyorlar ki o hırçınlık eve yansıyor
ikincisi ise uyku çok önemli
eğer yeteri kadar uyumuyorsa çok hırçınlığa sebep oluyor

yine maalesef, artık birçok öğretmen bizim dönemimizdeki gibi ödevleri takip edip "neden yapmadın" demiyor
belki psikolojik olarak doğrusu budur bilmiyorum, ama bu tutum çocukta ödevlere karşı sorumsuzluk yaratıyor bence
ne kadar dil dökseniz de, anlatsanız da ödevlerin önemini anlayamıyorlar

tabi ki her konuda çok katı olmayın ama o ödev konusunu baştan sıkı tutmazsanız sonu gelmiyor
bir kere, ciddi ve kararlı bir şekilde karşınıza alıp konuşun ama hırçınlık esnasında değil, sakin bir anında
ona sorumluluklarını anlatın, kendi sorumluluklarınızdan örnekler vererek

bence "ödev bitmeden şunu yapamazsın"ı deneyin
çok sevdiği birşeyi ödevlerini bitirmeden yapmasına kesinlikle izin vermeyin
bir de ödev bitimi için saat koyun
şu saate kadar ödevlerin bitmezse, kesinlikle yapmana izin vermeyeceğim deyin ve vermeyin

en en en en en en en önemlisi ise
çocuğunuzu "hadi kızım, hadi kızım, hadi kızım" a kesinlikle alıştırmayın!
bir şeyi en fazla 2 kere söyleyin ve bırakın
bunun sonuçlarını da ona göre ayarlayın
mesela 2 kere hadi ödevini yap deyip 3. yü söylemeyin, saati geldiğinde tamam ödev saati bitti deyip defterleri kalemleri alın
öğretmenine de küçük bir not yazın, .....ödevini bilerek yapmamıştır diye

ne kadar ağlarsa ağlasın taviz vermeyin
 
Merhaba oğlum bu sene birinci sınıfa başladı. Benzer şeyleri bu sene bizde yaşamaya başladık bir de çok fazla hareketlendi öyle ki dur durak bilmiyor. Ama konu ödev yapmaya gelince bin dereden su getiriyor yapmamak için. Önceden lavaboya tek başına gidebilen çocuk şimdilerde korkuyorum sende gel diyor sen artık büyüdün tek başına gidebiliyorsun dediğimde de ağlamaya başlıyor. Hatta dün akşam anne biliyor musun bizim sınıftaki xx'i yemek saatinde annesi alıyor her gün eve götürüyor yemek yedirip tekrar yemek saati bitince okula getiriyor dedi. Siz de ablanla okulda yiyorsunuz yemeğinizi ben çalıştığım için oğlum dedim. Sen bizi hiç almıyorsun yemek saatinde dedi, çünkü çalışıyorum oğlum çalışmasaydım alırdım dedim ve oğlumdan şok cevap almazdın anne çalışmasaydın da bizi yemek saatinde almazdın ben biliyorum sen bizi sevmiyorsun o yüzden işe gidiyorsun. İşe gittiğim için suçlamaya başladı daha küçük olduğu dönemlerde bile böyle bir şey olmamıştı bu sene o da başladı. Gelde kahrolma.

bazen çocuklar birbirlerine çok korkutucu hikayeler anlatıyorlar
kızım 8 yaşında iken biz böyle birşey yaşadık
bir arkadaşı çok ürkütücü, korkutucu hikayeler anlatmıştı kızıma
günlerce yalnız uyumamak için direndi doğduğu günden beri yalnız uyuduğu halde
tuvalete girerken tuvaletin kapısını kapatmak istemedi
çok zor yendik bu durumu
sizde de böyle birşey olabilir mi?
 
bazen çocuklar birbirlerine çok korkutucu hikayeler anlatıyorlar
kızım 8 yaşında iken biz böyle birşey yaşadık
bir arkadaşı çok ürkütücü, korkutucu hikayeler anlatmıştı kızıma
günlerce yalnız uyumamak için direndi doğduğu günden beri yalnız uyuduğu halde
tuvalete girerken tuvaletin kapısını kapatmak istemedi
çok zor yendik bu durumu
sizde de böyle birşey olabilir mi?

Hiçbir şey anlatmıyordu bu konuyla ilgili sadece korkuyorum diyordu. Geçen gece 3'te yanıma geldi anne korkuyorum aç gözlerini bana bak diye feryat ediyor. Eşimle ikimizde uyandık o bağırtıya zaten. Ne oldu dedim kötü bir rüya gördüm dedi çok korkunçtu ama anlatmak istemiyorum çünkü hala korkuyorum burada yatmak istiyorum dedi. Peki tamam bu gecelik ama dedim ve yattı yanımıza fakat uykuya dalana kadar anne sakın gözlerini kapatma bana masal anlat yüzüme bak deyip durdu. Sabah uyandığımızda sordum anlatmak ister misin diye. Aldığım cevap beni çok şaşırttı "zombi" gördüm anne o ne oğlum dedim. Bilmiyorum arkadaşım anlattı o bir çizgi film seyrediyormuş orada varmış dedi. Arkadaşın seni kandırmış korkutmak istemiş sende inanmışsın öyle bir şey olmaz oğlum sakın bunu aklından çıkarma tamam mı dedim tamam dedi ama hala o korku var üzerinde.
 
evet, okula başlayınca farklı şeyler yaşanıyor
öncelikle çocuğunuzu çok sakin mi yetiştirdiniz? maalesef okulda öyle çocuklarla karşılaşıyorlar ve başa çıkamıyorlar ki o hırçınlık eve yansıyor
ikincisi ise uyku çok önemli
eğer yeteri kadar uyumuyorsa çok hırçınlığa sebep oluyor

yine maalesef, artık birçok öğretmen bizim dönemimizdeki gibi ödevleri takip edip "neden yapmadın" demiyor
belki psikolojik olarak doğrusu budur bilmiyorum, ama bu tutum çocukta ödevlere karşı sorumsuzluk yaratıyor bence
ne kadar dil dökseniz de, anlatsanız da ödevlerin önemini anlayamıyorlar

tabi ki her konuda çok katı olmayın ama o ödev konusunu baştan sıkı tutmazsanız sonu gelmiyor
bir kere, ciddi ve kararlı bir şekilde karşınıza alıp konuşun ama hırçınlık esnasında değil, sakin bir anında
ona sorumluluklarını anlatın, kendi sorumluluklarınızdan örnekler vererek

bence "ödev bitmeden şunu yapamazsın"ı deneyin
çok sevdiği birşeyi ödevlerini bitirmeden yapmasına kesinlikle izin vermeyin
bir de ödev bitimi için saat koyun
şu saate kadar ödevlerin bitmezse, kesinlikle yapmana izin vermeyeceğim deyin ve vermeyin

en en en en en en en önemlisi ise
çocuğunuzu "hadi kızım, hadi kızım, hadi kızım" a kesinlikle alıştırmayın!
bir şeyi en fazla 2 kere söyleyin ve bırakın
bunun sonuçlarını da ona göre ayarlayın
mesela 2 kere hadi ödevini yap deyip 3. yü söylemeyin, saati geldiğinde tamam ödev saati bitti deyip defterleri kalemleri alın
öğretmenine de küçük bir not yazın, .....ödevini bilerek yapmamıştır diye

ne kadar ağlarsa ağlasın taviz vermeyin
teşekkürler öncelikle zaman ayırıp yazdığınız için
evet tek büyüdü ama paylaşmayı bilmeyen bir çocuk değil
öğretmen bikaç kez kavga ettiğini söyledi kavga ettiği çocuklar genellikle sınıfta yaramaz diye adlandırılan çocuklar
doğrusunu anlatıyoruz ama savunması tekme attı bende ona vurdum oluyor
hadi kısmında ben hatalıyım evet hep hadi hadi sürekli böyle ödev saati bitti diye kaldırğım oldu bikaç kez bu sefer kıyamet koptu öğretmene ne cevap vericem diye öğretmen bakıyor ödevlere kendisinide yazısı konusunda uyarıyormuş zaten söylüyor öğretmen kızdı yada uyardı diye ama kulak ardı ediyor sanki hem korkuyor hem ytapıcağından geri kalmıyor fikirlerinizi uygulıcam tekrar teşekkürler
 
Bizim ki henüz Anaokulunda belki aynı yaşta değil ama odev yapma bilinci ni bu yaşlarda kazanıyor lar diye düşünüyorum. İlk haftalar odev yapmayı çok severdi. Sonraları baktım odev değil karalama yapıyor. Bende silip doğrusunu yaptırıyor um . Derken çocuk ödev e oturmamaya başladı. Ögretmenle konuştum bırak istediği gibi yapsın dedi. Tamam dedim.

Ödev zamanı geldi ben hiç ses çıkamadım. Sadece ödevin burda ister yapar ister yapmazsîn senin bilecegin is dedim. Tabiki yapmıycam dedi. Bende ozaman bu hafta hiç yıldızın olmayacak demektir dedim. Kaldırdım kağıdı ödev ini vermiycem dedim. Al istediğin kadar çizgi film izle dedim. 10 dk geçmedi anne odevi mi yapalım demeye başladı. Hayır dedim ödev falan yok. Yıldız alamam ama dedi. Sonra aldık ödevi başladık. Silgiyi koydum yanına. Yanlış diyorum Hayır doğru diyor. Tamam sen bilirsin ama yanlış olursa büyük sınıfa gidince de yanlış yaparsın dedim. Koydum silgiyi. Bu odev senin sen bilirsin dedim. Gittim yanından. Ve başladı yazmaya kapıdan gizlice izledim. Arada oooo yanlış oldu diyip silip tekrar yazıyor. Her bitirdiği sırada çağırıyor. Bakıyorum çok iyi bir iş başardığı nı belli ediyorum. Bu şekilde odev bitti. Tabi ilk zmanlar odev yaparken ne istersin diye sordum ve ödül verdim. Sonra bu ödülü azalttım yani bu senin ödevin yaparsan zaten yıldız alıyorsun dedim. Dün bir sayfa 5 yazmasi gerekiyor du. Noktasiz olanlar için yardım istedi. Sen artık bunu basarabiliyorsun dedim. Yazarken ben markete gittim geldim ve yapmış. Ama bitirmeden kalkmış olabilir eli yorulmuş tur. Akşam kalanını hallettik.

Siz de bu şekilde anlatın öğretmeni ile görüşün yapmasın bir iki kere odevini. Öğretmeni diğer çocuklara ne şekilde ödül veriyor ise ona vermeyince kendisi asılacak tır ödevlere. Tabi sınıfta rencide edecek bir öğretmen olmaz ise bu sorun daha kolay çözülür. Bir öğretmeni ile konuşun size yöntemler geliştirir.
 
Hiçbir şey anlatmıyordu bu konuyla ilgili sadece korkuyorum diyordu. Geçen gece 3'te yanıma geldi anne korkuyorum aç gözlerini bana bak diye feryat ediyor. Eşimle ikimizde uyandık o bağırtıya zaten. Ne oldu dedim kötü bir rüya gördüm dedi çok korkunçtu ama anlatmak istemiyorum çünkü hala korkuyorum burada yatmak istiyorum dedi. Peki tamam bu gecelik ama dedim ve yattı yanımıza fakat uykuya dalana kadar anne sakın gözlerini kapatma bana masal anlat yüzüme bak deyip durdu. Sabah uyandığımızda sordum anlatmak ister misin diye. Aldığım cevap beni çok şaşırttı "zombi" gördüm anne o ne oğlum dedim. Bilmiyorum arkadaşım anlattı o bir çizgi film seyrediyormuş orada varmış dedi. Arkadaşın seni kandırmış korkutmak istemiş sende inanmışsın öyle bir şey olmaz oğlum sakın bunu aklından çıkarma tamam mı dedim tamam dedi ama hala o korku var üzerinde.
çok oluyor maalesef zombi cin ne ararsan var bir ara aşk mevzuzu dönmüş sınıfta bu aralar küfür duymuş onu söylüyor küfürmü bu diye çok fena emzikli gazlı günleri arıyorum desem yalan olmaz
 
Hiçbir şey anlatmıyordu bu konuyla ilgili sadece korkuyorum diyordu. Geçen gece 3'te yanıma geldi anne korkuyorum aç gözlerini bana bak diye feryat ediyor. Eşimle ikimizde uyandık o bağırtıya zaten. Ne oldu dedim kötü bir rüya gördüm dedi çok korkunçtu ama anlatmak istemiyorum çünkü hala korkuyorum burada yatmak istiyorum dedi. Peki tamam bu gecelik ama dedim ve yattı yanımıza fakat uykuya dalana kadar anne sakın gözlerini kapatma bana masal anlat yüzüme bak deyip durdu. Sabah uyandığımızda sordum anlatmak ister misin diye. Aldığım cevap beni çok şaşırttı "zombi" gördüm anne o ne oğlum dedim. Bilmiyorum arkadaşım anlattı o bir çizgi film seyrediyormuş orada varmış dedi. Arkadaşın seni kandırmış korkutmak istemiş sende inanmışsın öyle bir şey olmaz oğlum sakın bunu aklından çıkarma tamam mı dedim tamam dedi ama hala o korku var üzerinde.

evet işte, aynen böyle oluyor
siz ne kadar dikkat ederseniz edin, okula başlayınca diğer çocuklardan etkileniyorlar
kızım küçükken gittiği yuvanın psikoloğu bize şöyle anlatmıştı : hiçbir şeyin üzerini örtmeyin
şimdi siz de "kandırmış" demişsiniz ya
o zombi korkusu o çocuğun içinde duracak, arkadaşı bir daha anlattığında bu sefer sizin doğru söyleyip söylemediğinizi sorgulayacak
onun yerine sevimli bir zombi fotoğrafı veya çizgi filmi bulup birlikte izleyin (korkutucu olmayan) Hotel Transilvanya gibi
ve ona zombinin bu olduğunu, ama tamamen çizgi film olduğunu, gerçek hayatta olmadığını vs vs vs onun içi rahatlayana kadar anlatın
hatta zombiyi komik birşeye çevirmeye çalışın veya acındırın, düşünsene zombiler gerçek olsaydı ne kadar üzülürlerdi çirkin oldukları için, yazık onlara gibi
 
Bizim ki henüz Anaokulunda belki aynı yaşta değil ama odev yapma bilinci ni bu yaşlarda kazanıyor lar diye düşünüyorum. İlk haftalar odev yapmayı çok severdi. Sonraları baktım odev değil karalama yapıyor. Bende silip doğrusunu yaptırıyor um . Derken çocuk ödev e oturmamaya başladı. Ögretmenle konuştum bırak istediği gibi yapsın dedi. Tamam dedim.

Ödev zamanı geldi ben hiç ses çıkamadım. Sadece ödevin burda ister yapar ister yapmazsîn senin bilecegin is dedim. Tabiki yapmıycam dedi. Bende ozaman bu hafta hiç yıldızın olmayacak demektir dedim. Kaldırdım kağıdı ödev ini vermiycem dedim. Al istediğin kadar çizgi film izle dedim. 10 dk geçmedi anne odevi mi yapalım demeye başladı. Hayır dedim ödev falan yok. Yıldız alamam ama dedi. Sonra aldık ödevi başladık. Silgiyi koydum yanına. Yanlış diyorum Hayır doğru diyor. Tamam sen bilirsin ama yanlış olursa büyük sınıfa gidince de yanlış yaparsın dedim. Koydum silgiyi. Bu odev senin sen bilirsin dedim. Gittim yanından. Ve başladı yazmaya kapıdan gizlice izledim. Arada oooo yanlış oldu diyip silip tekrar yazıyor. Her bitirdiği sırada çağırıyor. Bakıyorum çok iyi bir iş başardığı nı belli ediyorum. Bu şekilde odev bitti. Tabi ilk zmanlar odev yaparken ne istersin diye sordum ve ödül verdim. Sonra bu ödülü azalttım yani bu senin ödevin yaparsan zaten yıldız alıyorsun dedim. Dün bir sayfa 5 yazmasi gerekiyor du. Noktasiz olanlar için yardım istedi. Sen artık bunu basarabiliyorsun dedim. Yazarken ben markete gittim geldim ve yapmış. Ama bitirmeden kalkmış olabilir eli yorulmuş tur. Akşam kalanını hallettik.

Siz de bu şekilde anlatın öğretmeni ile görüşün yapmasın bir iki kere odevini. Öğretmeni diğer çocuklara ne şekilde ödül veriyor ise ona vermeyince kendisi asılacak tır ödevlere. Tabi sınıfta rencide edecek bir öğretmen olmaz ise bu sorun daha kolay çözülür. Bir öğretmeni ile konuşun size yöntemler geliştirir.
sınıfta ödül yok maalesef öğretmen burası anasınıfı değil bukadar üstlerine düşmeyin bu çocukların odalarını kendileri toplayacak çantalarını kendileri hazırlayacak ödevler eksiksiz gelicek diyor
ama ben yinede ödül olayını denedim sınıfta bakınmaktan yazı yazmıyor harfler çoğaldı ödevler çok odasını toplatmıyorum yeterki ödevini bitirsin oyun oynasın diye ama kar etmedi bu ara kendi haline bıraktım bakalım neler olucak
 
evet işte, aynen böyle oluyor
siz ne kadar dikkat ederseniz edin, okula başlayınca diğer çocuklardan etkileniyorlar
kızım küçükken gittiği yuvanın psikoloğu bize şöyle anlatmıştı : hiçbir şeyin üzerini örtmeyin
şimdi siz de "kandırmış" demişsiniz ya
o zombi korkusu o çocuğun içinde duracak, arkadaşı bir daha anlattığında bu sefer sizin doğru söyleyip söylemediğinizi sorgulayacak
onun yerine sevimli bir zombi fotoğrafı veya çizgi filmi bulup birlikte izleyin (korkutucu olmayan) Hotel Transilvanya gibi
ve ona zombinin bu olduğunu, ama tamamen çizgi film olduğunu, gerçek hayatta olmadığını vs vs vs onun içi rahatlayana kadar anlatın
hatta zombiyi komik birşeye çevirmeye çalışın veya acındırın, düşünsene zombiler gerçek olsaydı ne kadar üzülürlerdi çirkin oldukları için, yazık onlara gibi

Haklısınız, 1-2 gün hiç konusunu açtırmadı anlattıktan sonra ço derece korkmuş. Daha sonra anneciğim bazı şeyler sadece çizgi filmlerde olur gerçek hayatta olmaz. Çizgi filmlerde olmasının sebebi de çocukları korkutmak değil güldürmek için olur dedim. Evet ama korkunç şeyler varmış anne arkadaşım söyledi Dabbe diye bir film varmış büyükler için o da çok korkunçmuş büyükler bile korkuyormuş dedi. Eşime o uyuduktan sonra dabbe diye bir film mi var dedim. Bilmem bakalım niye sordun dedi oğlumuz bahsetti dedim baktım gerçekten var ve tanıtımdaki resim bile ürkmek için yeterli. Benim bilmediğm filmi 6,5 yaşındaki çocuk biliyor ve arkadaşlarına anlatıyor. Ve biz ebeveynler hangi birinin açıklamasını yapacağız bilemiyorum bazen.
 
sınıfta ödül yok maalesef öğretmen burası anasınıfı değil bukadar üstlerine düşmeyin bu çocukların odalarını kendileri toplayacak çantalarını kendileri hazırlayacak ödevler eksiksiz gelicek diyor
ama ben yinede ödül olayını denedim sınıfta bakınmaktan yazı yazmıyor harfler çoğaldı ödevler çok odasını toplatmıyorum yeterki ödevini bitirsin oyun oynasın diye ama kar etmedi bu ara kendi haline bıraktım bakalım neler olucak
Ödül den kastım ödevine bir yıldız atması sadece. Bu bizim için kucuk onlar için çok büyük bişey. Odasını kendisi toplamalı ve çantasını kendisi hazirlamalı. Bunlar angarya işler değil sorumluluk aşılayan işler. Ben ortalıkta oyuncak görünce 3 kere söylüyorum. Çünkü oynamıyor etrafa saçıp bırakıyor. Bende 10 dk var oyuncak sepetinde gormedigim her oyuncağın çöpe gidecek diyorum. Ve toplayıp hemen beni çağırıyor. Daha önce 1 oyuncağını atmışlığım var. Ama tabi saklayıp bir süre sonra geri verdim yenisini buldum ama toplu tutmazsan atarım diyerek. Annem bana çok kızar 4 yaşında daha çok üstüne gidiyor sun der. Ama 1 buçuk yıl kaldı ilk okula başlayacak zaten artık çocukların işi çok zor. Sorumluluk kısmını bari halletmiş olalım.
 
Haklısınız, 1-2 gün hiç konusunu açtırmadı anlattıktan sonra ço derece korkmuş. Daha sonra anneciğim bazı şeyler sadece çizgi filmlerde olur gerçek hayatta olmaz. Çizgi filmlerde olmasının sebebi de çocukları korkutmak değil güldürmek için olur dedim. Evet ama korkunç şeyler varmış anne arkadaşım söyledi Dabbe diye bir film varmış büyükler için o da çok korkunçmuş büyükler bile korkuyormuş dedi. Eşime o uyuduktan sonra dabbe diye bir film mi var dedim. Bilmem bakalım niye sordun dedi oğlumuz bahsetti dedim baktım gerçekten var ve tanıtımdaki resim bile ürkmek için yeterli. Benim bilmediğm filmi 6,5 yaşındaki çocuk biliyor ve arkadaşlarına anlatıyor. Ve biz ebeveynler hangi birinin açıklamasını yapacağız bilemiyorum bazen.
Erken saatlerde korku filmi yayınlayan kanallar varmış. Sanırım kablolu tv lerde. İki kuzenin gereksiz başlayan korkuları üzerine anneleri mutfakta otururken içeride bunu izlediklerini anlamları ile çıktı meydana. Ayrıca bazı aileler bu filmleri çocukları yanında da izliyor.
 
Back
X