Okul sorunu ve hayatıma etkisi

Eger degismediyse aslinda yerlestiginiz osym puaniyla girdiginiz senedeki puanlara gore yatay gecis yapabiliyorsunuz diye biliyorum ben. Hatta puaniniz yeterli oldugu surece ayni bolumde farkli okula, ayni okulda da farkli bolume gecebilirsiniz. Bir bakmanizi oneririm, tutarsa hayatinizi fazlasiyla kolaylastirir bu. :) Anne konusunda da sunu soyleyebilirim, farkli konularda annemle degil ama ailemin diger bireyleriyle cok catismalarim oluyordu. Insan sadece kendi verdigi tepkiyi kontrol edebiliyor. Bir seyleri yavasca inceledikce, ailemi ve arkadaslarimi teker teker ele alinca nasil davranmam nasil tepki vermem konusunda terapiyle beraber kendimi cok gelistirdim ben. Hayatimda buyuk degisiklikler yaptim diyebilirim hatta. Eskiden sanki her secenegi denedim ve baska secenegim yokmus gibi hissediyordum, bu da ayni dediginiz gibi boguluyormus hissi yaratiyordu bende. Mutlu olmak en buyuk hakkiniz. Baska biri zarar gormedikce, hele ki sizin yasadiginiz durumda, ne bir bencillik ne de bir saygisizlik soz konusu. Zaten cevreden, aileden yeterince baski aliyorsunuz, bari bu baskiyi siz kendinize yapmayin lutfen. :) Hangi sehirde oldugunuzu bilmiyorum, aciklamak istemeyebilirsiniz de ama eger Istanbul'da okuyorsaniz ya da ailenizin evi buradaysa psikolog konusunda size yardimci olmak cok isterim. Cunku soz veriyorum boyle hissetmediginiz, mutlu oldugunuz bir hayat var disarida. Umarim yakin gelecekte bunu siz de yasayabilirsiniz. Son olarak da hic uzun degildi inanin, biraz yardimci olabilirsem ne mutlu bana! :)

Merkezi yerleştirme puanıyla yatay geçişten bahsediyorsunuz sanırım. Sadece dil sınavına girdiğim için şu an istediğim bölümlere bu puanla geçiş yapamıyorum. Keşke diyorum sözelden de girseydim ama bu durumlara geleceğimi bilemezdim tabii. :) Şimdi sıkı bir şekilde sözele hazırlanıyorum, Allah'tan temelim sözel konusunda kuvvetli. Yoksa bir de bunun stresini yaşardım sanırım.
Baskı konusunda haklısınız kendime bunu yapmamam gerekiyor ama insanlar "ailen o kadar emek verdi, yaptığın bencillik, kendini beğenmişlik" dedikçe ben bu baskı altında daha da eziliyorum. Maalesef bazı insanlar beni ailemden bağımsız bir birey olarak görmüyor. Ben de düşünüyorum tabii ki ister istemez onların verdiği emekleri ama ya benim emeklerim? :)
Maalesef İstanbul'da yaşamıyorum. Keşke yaşasam.. Dumlupınar Üniversitesinde okuyorum ve ciddi anlamda bu şehir en büyük nefretim. :KK45:
Zaten az çok da olsa kararımı verdim. Kendimi ait hissetmediğim ve mutsuz olduğum herhangi bir yerde durmak beni günden güne depresif hale sokacak. Ailem de bir müddet sonra kabullenecekler diye düşünüyorum.
Çok teşekkür ederim, çok yardımcı oldunuz. :)
 
Back