Yaşadığım bir olayı aktarayim konu sahibine de ders olur.. Ben makina mühendisiyim ve sonradan hukuk Fakültesine girdim. Ben de izmir de yaşıyorum. Hukuk fakültesinde bir bayanla tanıştım 45 yaşlarında çok zarif biri. Kendinden bahsetti uzun uzun. O okulu bırakmış sonra aftan girmiş. İlk kazandığım da aileme karşı okula gidiyorum gibi yapmıştım dedi.. Sabahları uyuyordum bazen de sabah çıkıp sokaklarda okul çevresinde oturup akşam ders bitmiş gibi eve geliyordum dedi. Annem sorduğunda çok yoruldum falan deyip kitapları ortaya koyup herkesi çalıştığıma inandiriyordum dedi.. Birinci sınıf devamsızlıktan kaldım sonra yine sonra yine dedi ve atıldı m dedi. Oysa diploma bekleyen bir ailem vardı dedi. Ailesi en sonunda suphelenip okula gitmişler ve cok önce kızlarının atıldığını ogrenmisler. Bunu evlerine çağrinca uzun süre yüzüne bakan olmamış. Resmen sığınti olmuş. Yıllar böyle geçmiş tabi hukuk Fakültesine girmiş öyle sıradan işler ona hafif gelmiş, iyi işler için de o seçilmemis... çoğu kişi onu avukat bilmiş bi çoğu da atıldı diye bilmiş. Ve babası vefat edince ayrı pişman olmuş. Sonra okulunu bitirdi ama yıllar öyle geçmiş gitmiş.
Tatlım hiç birimiz okula aşkla gitmedik ama bunu yapma. Kendine Ailene yazık etme. Yazdıklarımı oku ve kendine gel. Umarım bunu yaparsın umarım. ..
