Okulu bırakmalı mıyım? Lütfen bir fikir verin :(

Ben üniversite 2. sınıf öğrencisiyim. Şu an 2. dönemdeyim. Evimden uzakta başka bir şehirde okuyorum yaklaşık 9 saatlik. Öğretmenlik okuyorum. Fakat öyle bir bunaldım ki içimden okulu bırakıp eve dönmek geliyor. Şöyle bir fikir oluştu kafamda bu dönemi tamamlayıp 2 yıllık bitirmiş olarak eve döneceğim. Daha sonra açık öğretimden bölümümü okuyarak bitireceğim. Staj da görülüp öğretmen olunabiliyormuş. Okumamak gibi bir fikrim hiç olmadı öyle anlaşılmasın. Ama burada o kadar bunaldım ki ailem çok üzülüyor ama ben çok yıpranıyorum.. Lütfen yardımcı olun fikir verin.. Çok sevinirim.Teşekkür ederim..

bence bırakma
tamam açıköğretim de iyi hoş
ama örgünü varken açıköğretim niye yani??

Çok yıpranıyorum bana hiçbir katkısı olmuyor. Tamam eğitim var ama ben gibi değilim. İkinci yıl olmasına karşın hala ağlıyorum.

Bölümünüzü değiştirseniz bunalıyorsanız?

Alışamadınız mı bulunduğunuz şehre? Biraz aktivite yapın bence. Kluplere katılın kurslara katılın hem arkadaş edinirsiniz hemde kafanız dağılır.
Ara ara gelir böyle hisler. Ama bence üni yılları hele ki aileden farklı şehirdeyse, insan için çok iyi bir deneyim.

Bölümüm bana çok uygun başka ne seçerim bilmiyorum. Yatay geçiş yapsam memleketimde bölümüm yok..

zynp-istanbul95 .!.:

Ben üniversite 2. sınıf öğrencisiyim. Şu an 2. dönemdeyim. Evimden uzakta başka bir şehirde okuyorum yaklaşık 9 saatlik. Öğretmenlik okuyorum. Fakat öyle bir bunaldım ki içimden okulu bırakıp eve dönmek geliyor. Şöyle bir fikir oluştu kafamda bu dönemi tamamlayıp 2 yıllık bitirmiş olarak eve döneceğim. Daha sonra açık öğretimden bölümümü okuyarak bitireceğim. Staj da görülüp öğretmen olunabiliyormuş. Okumamak gibi bir fikrim hiç olmadı öyle anlaşılmasın. Ama burada o kadar bunaldım ki ailem çok üzülüyor ama ben çok yıpranıyorum.. Lütfen yardımcı olun fikir verin.. Çok sevinirim.Teşekkür ederim..

Genişletmek için tıkla...

keşke hiç başvurmasaydın da birilerinin hakkını gaspetmeseydin..senin yerine o fakültede isteyen biri okurdu.madem ailenden uzakta yapamayacaktın en başından aöf okusaydın..hey Allahım kimisi ister gidemez kimiside gider bırakma derdinde.

Akaibu .!.:

Alışamadınız mı bulunduğunuz şehre? Biraz aktivite yapın bence. Kluplere katılın kurslara katılın hem arkadaş edinirsiniz hemde kafanız dağılır.
Ara ara gelir böyle hisler. Ama bence üni yılları hele ki aileden farklı şehirdeyse, insan için çok iyi bir deneyim.

Genişletmek için tıkla...

Ben psikologa gittim geçen hap verdi. Böyle problemim oldu buraya gelince. Pasif bi insan değildim ve şu an hiçbir şey yapamadığımı hissediyorum.

zynp-istanbul95 .!.:

Ben üniversite 2. sınıf öğrencisiyim. Şu an 2. dönemdeyim. Evimden uzakta başka bir şehirde okuyorum yaklaşık 9 saatlik. Öğretmenlik okuyorum. Fakat öyle bir bunaldım ki içimden okulu bırakıp eve dönmek geliyor. Şöyle bir fikir oluştu kafamda bu dönemi tamamlayıp 2 yıllık bitirmiş olarak eve döneceğim. Daha sonra açık öğretimden bölümümü okuyarak bitireceğim. Staj da görülüp öğretmen olunabiliyormuş. Okumamak gibi bir fikrim hiç olmadı öyle anlaşılmasın. Ama burada o kadar bunaldım ki ailem çok üzülüyor ama ben çok yıpranıyorum.. Lütfen yardımcı olun fikir verin.. Çok sevinirim.Teşekkür ederim..

Genişletmek için tıkla...

bırakma hobı edın kafayı dagıtcak seylerle ugras pozıtıf olmayı dene

parkbyull .!.:

keşke hiç başvurmasaydın da birilerinin hakkını gaspetmeseydin..senin yerine o fakültede isteyen biri okurdu.madem ailenden uzakta yapamayacaktın en başından aöf okusaydın..hey Allahım kimisi ister gidemez kimiside gider bırakma derdinde.

Genişletmek için tıkla...

Çok ama çok haklısın ama ben durum olacağını bilemezdim. Uzağı yazmakta direttim bilsem yazmazdm zaten.

superchef .!.:

bırakma hobı edın kafayı dagıtcak seylerle ugras pozıtıf olmayı dene

Genişletmek için tıkla...

Pozitif bi insan olmayı deniyorum..

zynp-istanbul95 .!.:

Çok ama çok haklısın ama ben durum olacağını bilemezdim. Uzağı yazmakta direttim bilsem yazmazdm zaten.

Genişletmek için tıkla...

ama sana bir şey söyleyim mi ilk gittiğimde bende çok ağlamıştım ama bak yarısını devirmişsin..sabret mükafatını görürsün okumamak gibi derdinde yokmuş yatay geçiş yap memleketinde bölüm yokmuş ama çok daha yakın bir yer seç bari..hiç etme bölümünü..bu konularda yıllarca doğuda görev yaparken hakları oldukları halde gidemeyenleri gördüğüm için tolerans gösteremiyorum ben kusuruma bakma.

zynp-istanbul95 .!.:

Ben psikologa gittim geçen hap verdi. Böyle problemim oldu buraya gelince. Pasif bi insan değildim ve şu an hiçbir şey yapamadığımı hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Elinde çok güzel bi fırsat var. Gayret et kurslara katıl arkadaşlarınla gez. Alışveriş yap severekte okuyormuşsun çöpe ama emeğini. Spora gitmeni tavsiye ederim özellikle yüzmeye rahatlatır seni..

Ailenin yanına gitme psikoloğa git bence. Psikolojin bozuk olduğu için geleceğinle oynama. Kesin git psikoloğa

sakın bulaşma aöfe staj dahil meslekte dahi çok ezilirsin, küçümsüyorlar açıköğretimi örgünden vazgeçme.

simdi sana ne kadar gez dolas takil desek bos psikolojik bi sorun yasiyosun suan...doktora da gitmissin..ilacini kullanmaya devam et ...buyuk ihtimalle yakinda etkisini gostermeye baslar ve rahatlarsin..tedavi surecindeyken boyle onemli kararlar verilmemeli..sonradan pisman olursun..

Sakın sakın sakın bırakma okulu!!! Sonra çok pişman olursun. Ben de üniversitenin 2.yılında depresyona girdim. Bölümümü hiç sevmiyordum, defalarca okulu bırakmaya kalktım, 1 dönem hiç vizelere ve finallere girmedim. Hatta intihara bile kalkıştım. Sonra yaz tatili girdi araya, ailemin yanına döndüm, tedavi oldum. Ailem madem bu kadar kötü durumdasın bırak okulu dedi, ama ben bırakmadım. Geri döndüm okuluma yaz sonu, kaldığım yurdu değiştirdim, arkadaş çevremi değiştirdim, telefon numaramı bile değiştirdim, her şeye en baştan başladım.
Tam 2 yıl uzattım okulu o dönemler yüzünden ama en sonunda bitirdim, aldım diplomamı. 8 yıldır da kendi ayaklarım üzerinde duruyorum, çalışıyorum, para kazanıyorum, güçlüyüm, mutluyum. Kimseye eyvallahım olmadı.
O depresyon dönemi geçtikten sonra da o kadar güzel yıllar geçirdim ki üniversitede, hala hatırladıkça mutlu olurum. Çılgınca arkadaşlıklar, aşık olmalar, gezmeler, serserilikler...
Yıllar sonra bu günleri hatırlayıp gülümseyeceksin... :)

parkbyull .!.:

ama sana bir şey söyleyim mi ilk gittiğimde bende çok ağlamıştım ama bak yarısını devirmişsin..sabret mükafatını görürsün okumamak gibi derdinde yokmuş yatay geçiş yap memleketinde bölüm yokmuş ama çok daha yakın bir yer seç bari..hiç etme bölümünü..bu konularda yıllarca doğuda görev yaparken hakları oldukları halde gidemeyenleri gördüğüm için tolerans gösteremiyorum ben kusuruma bakma.

Genişletmek için tıkla...

Anladım hele bu kadar sıkıntı üstüne bunları dememi düşün bile 2 yıl ya dile kolay bi 2 yıl aynısı ben biterim. hele ders vercem öğrenciler nolcak nasıl bi vebal olur ömür boyu. faydam olmazsa benim (

zynp-istanbul95 .!.:

Anladım hele bu kadar sıkıntı üstüne bunları dememi düşün bile 2 yıl ya dile kolay bi 2 yıl aynısı ben biterim. hele ders vercem öğrenciler nolcak nasıl bi vebal olur ömür boyu. faydam olmazsa benim (

Genişletmek için tıkla...

o zaman öğretmenlik senin yapabileceğin bir şey değil..benim ilk görev yerim evime 21 saat uzaklıkta doğuda bir şehirdi..okul bitince evinde oturacaksan bu işe hiç girişme sırf diploma için oku bi aöf tamamdır ..herkes okuyacak diye bir kaide yok..olan sadece dediğim gibi yerini gaspettiğin kişi..nerden bileceksin o kişi kim nasıl helalleşeceksin..

The_WitcH .!.:

Sakın sakın sakın bırakma okulu!!! Sonra çok pişman olursun. Ben de üniversitenin 2.yılında depresyona girdim. Bölümümü hiç sevmiyordum, defalarca okulu bırakmaya kalktım, 1 dönem hiç vizelere ve finallere girmedim. Hatta intihara bile kalkıştım. Sonra yaz tatili girdi araya, ailemin yanına döndüm, tedavi oldum. Ailem madem bu kadar kötü durumdasın bırak okulu dedi, ama ben bırakmadım. Geri döndüm okuluma yaz sonu, kaldığım yurdu değiştirdim, arkadaş çevremi değiştirdim, telefon numaramı bile değiştirdim, her şeye en baştan başladım.
Tam 2 yıl uzattım okulu o dönemler yüzünden ama en sonunda bitirdim, aldım diplomamı. 8 yıldır da kendi ayaklarım üzerinde duruyorum, çalışıyorum, para kazanıyorum, güçlüyüm, mutluyum. Kimseye eyvallahım olmadı.
O depresyon dönemi geçtikten sonra da o kadar güzel yıllar geçirdim ki üniversitede, hala hatırladıkça mutlu olurum. Çılgınca arkadaşlıklar, aşık olmalar, gezmeler, serserilikler...
Yıllar sonra bu günleri hatırlayıp gülümseyeceksin... :)

Genişletmek için tıkla...

sanırım benim arkadaş ortamım buna katkısı çoook. uzatmayı göze alamıyorum o sebepten uzatmaktan çok korkuyorum. kendime güvenim çok az yeni insanlarla hayata devam etmek bana inan çok zor geliyor