Hayattan zevk almıyorum uzun zamandır bıktım yani psikolog psikiyatrist birşey çözdüğü yok ancak bir süre morel oluyor ve geçiyor.. hayat saçma geliyor bana sürekli mutlu olma peşindeyiz mutluluğu arıyoruz şanslı olanlar ise rahat bir yaşam sürüyor.. Çalışıyordum ve mutsuzdum şimdi birde işten çıkarıldım tek istediğim şey uyumak uyumak uyumak hep uyuyorum. Ağlamak isteği geliyor arada. İş bakıyorum 2 haftadır dönen yok başvurularıma. Aslında bir yandan yeni ortama alısma kaygısı da var calısmak da istemiyorum burda en azından depresyon halim de olsa ortamda dikkat cekmiyordum .. Cidden ne yapacagım bilmiyorum burda işyerinde bir ablayla dertleşiyorduk devamlı bana destek olmaya calısıyordu her yerde kendime destek bulacak halim yok ama muhtac gibiyim sürekli insanlara dert yanıyorum ama elimden bu geliyor . bazen toparlıyorum kendimi hedef koyuyorum ediyoreum sonra yapasım gelmiyor inanılmaz üşengecim. Antidepresan da kullanıyorm kim bilir kullanmasam ne halde olurdum acaba bi ara bırakıcaktım ağlama krizleri kaygılarım arttı hemen böyle yasamak zorunda mıyım ben hiç bişeye inancım yok gibi
Anladığım kadarıyla psikiyartist yardımı yeterli gelmiyor.
Gerekirse doktorunuzu değiştirin,psikolog ile konuşun.
Desteğinizi artırın.
Hayat o kadar kısa ki ağlayarak ömür geçmez.
Değmez çünkü.
Hayattan zevk almıyorum uzun zamandır bıktım yani psikolog psikiyatrist birşey çözdüğü yok ancak bir süre morel oluyor ve geçiyor.. hayat saçma geliyor bana sürekli mutlu olma peşindeyiz mutluluğu arıyoruz şanslı olanlar ise rahat bir yaşam sürüyor.. Çalışıyordum ve mutsuzdum şimdi birde işten çıkarıldım tek istediğim şey uyumak uyumak uyumak hep uyuyorum. Ağlamak isteği geliyor arada. İş bakıyorum 2 haftadır dönen yok başvurularıma. Aslında bir yandan yeni ortama alısma kaygısı da var calısmak da istemiyorum burda en azından depresyon halim de olsa ortamda dikkat cekmiyordum .. Cidden ne yapacagım bilmiyorum burda işyerinde bir ablayla dertleşiyorduk devamlı bana destek olmaya calısıyordu her yerde kendime destek bulacak halim yok ama muhtac gibiyim sürekli insanlara dert yanıyorum ama elimden bu geliyor . bazen toparlıyorum kendimi hedef koyuyorum ediyoreum sonra yapasım gelmiyor inanılmaz üşengecim. Antidepresan da kullanıyorm kim bilir kullanmasam ne halde olurdum acaba bi ara bırakıcaktım ağlama krizleri kaygılarım arttı hemen böyle yasamak zorunda mıyım ben hiç bişeye inancım yok gibi
Herşey sizin elinizde ,sadece azıcık rahatlayın Takıntı yapmayın birşey olmuyorsa olmuyordur Hayırlısını dileyin devamlı dua edin Sizin için şuan tüm kapılar kapalı gibi görünsede belki rabbim sizin hakkınızda şuanlık hayırlı olanı bu olduğunu gösteriyordur.
Herşey sizin elinizde ,sadece azıcık rahatlayın Takıntı yapmayın birşey olmuyorsa olmuyordur Hayırlısını dileyin devamlı dua edin Sizin için şuan tüm kapılar kapalı gibi görünsede belki rabbim sizin hakkınızda şuanlık hayırlı olanı bu olduğunu gösteriyordur.
depresyon sebepli de olur sebepsiz de. sebepsiz derken beyin kimyası ile ilgili de olabilir somut sorun yani veya ailevi olur ruhsal dertler başlar.. benim ailevi sorun calısmayan içen babam var sorumsuz ve fazla rahat. annem bıkmıs bi insan ama elinden bişe gelmez. neys eonları sallayalım hayattan beklentim cok az aşk yok kimseye güvenim de yok herkesten herseyden bıktım insanlar yalancı iki yüzlü. sevgiye ihtiyacım var gercek dostlara ama yok.. kendime acımak benimde son isteyeceğim seydi bir zmaanlar
biliyorum bugün kötü bir hastalı olsa suanki halimi ararım biliyorum bunu bazen şükretmek için hatırlatıyorum kendime ama elimde dğeil ruh halim genel olarak kısırlasmıs durumda işin iyi yanı beni oyalamasıydı ve para kazanmam
Genel bir ruh hali yani evde babanız tüp almayın sobada su ısıtıp banyo edin para imiz yok diyorsa mutlu olamıyorsunuz insan gider günlük işler yapar ekmeğini taştan cıkarır. mutsuzum istediğim hayatı yaşayamadığım için