Diğer başlıkta yazdıklarımı burayada ekleyerek birşey paylaşmak istedim...
Biz bayanlar...
Annelikten gelme bir duygusallıkmı diyeyim yada bayanların doğasında olan birşeymi??Günlerdir canım sıkıldı...Erkekler için yapılan ölümler,intiharlar,çekilen acılar,dökülen gözyaşları...Bir düşünebilseler ölmeye değecek biri olsa seni canı kast edecek hale getirirmi bir insan?Ölmeyi düşündürürmü sana hayatının baharında.Kimbilir acaba karşındaki insanın tüm bunlar umrundamı.Ama ne yazıkki toplum olarak kanayan yaramız.Kandırılmak ve çabuk kanmak.İki güzel söze aldanıp evinden ocağından olan hayatının en güzel yıllarında başına binbir türlü iş gelen kızlarımıza üzülüyorum sadece.Doğru kişiyi bulmak çok önemli.Sadece duygulara göre hareket ederek nekadar doğru bir yola giriyoruz tartışmak lazım.Mantıkta aramak lazı.Sadece seviyorum aşık oldum diyerek değil kalbinin hissettiğini mantığında doğrulamalı.Belki üzülüyoruz evet ama hayat boyu üzülmekten daha iyi değilmidir bu üzüntü.Beğendiğimiz kişilere hayali ruhlar yüklüyor ve bunun adına aşk diyoruz.İnsanlara sahip olmadıkları değerleri yüklüyoruz.Beynimizde canlandırdığımız kişiyle esas olan kişi arasında belkide hiçbir benzerlik yok,fakat anlayamıyoruz bunu.Ne için öldürüyorsun kendini,o kişi içinmi geldin dünyaya...Hiçbir erkek formunda ben kendimi öldürüyorum diye başlık açan birine rast gelinmez diyedüşünüyorum.İnanmayın her duyduğunuza ve her söylenene.İnanmayın boş vaatlere,seni seviyorum laflarına.Sevgi sadece seviyorum diyerek değil emek vererek gösterilir.Boş laflara aldanmayın ve aklınızı kullanın.Bunları tüm genç kızlarımıza söylüyorum.Canım hakikaten çok sıkkın.Yokmu bana katılan?
Birini çok sevmiştim.Geçer dediler bekledim...biter dediler bekledim...bir tek dakika onsuz olmayı düşünmek nefesimi keser gibi olurken bir ömür boyu onsuz olabilmeyi aklımın acuna bile getiremezdim...geçer diyenlerin hepsi yanıldu geçmedi...biter diyenlerde yanıldı bitmedi...Aradan on sene geçti acısı yüreğimde hala aynı.Ve kimseyle konuşmadım birdaha.Ve onun elinden başka kimse tutmadı benim ellerimi.Ve ben hiç evlenmedim.Bir tek onu sevdim ve o şekilde kalacak hep bende.Yaşarkende ölürkende.Sanırım yorumsuz bu konu.Ve sanırım hiçbir cümlenin faydası yok
Biz bayanlar...
Annelikten gelme bir duygusallıkmı diyeyim yada bayanların doğasında olan birşeymi??Günlerdir canım sıkıldı...Erkekler için yapılan ölümler,intiharlar,çekilen acılar,dökülen gözyaşları...Bir düşünebilseler ölmeye değecek biri olsa seni canı kast edecek hale getirirmi bir insan?Ölmeyi düşündürürmü sana hayatının baharında.Kimbilir acaba karşındaki insanın tüm bunlar umrundamı.Ama ne yazıkki toplum olarak kanayan yaramız.Kandırılmak ve çabuk kanmak.İki güzel söze aldanıp evinden ocağından olan hayatının en güzel yıllarında başına binbir türlü iş gelen kızlarımıza üzülüyorum sadece.Doğru kişiyi bulmak çok önemli.Sadece duygulara göre hareket ederek nekadar doğru bir yola giriyoruz tartışmak lazım.Mantıkta aramak lazı.Sadece seviyorum aşık oldum diyerek değil kalbinin hissettiğini mantığında doğrulamalı.Belki üzülüyoruz evet ama hayat boyu üzülmekten daha iyi değilmidir bu üzüntü.Beğendiğimiz kişilere hayali ruhlar yüklüyor ve bunun adına aşk diyoruz.İnsanlara sahip olmadıkları değerleri yüklüyoruz.Beynimizde canlandırdığımız kişiyle esas olan kişi arasında belkide hiçbir benzerlik yok,fakat anlayamıyoruz bunu.Ne için öldürüyorsun kendini,o kişi içinmi geldin dünyaya...Hiçbir erkek formunda ben kendimi öldürüyorum diye başlık açan birine rast gelinmez diyedüşünüyorum.İnanmayın her duyduğunuza ve her söylenene.İnanmayın boş vaatlere,seni seviyorum laflarına.Sevgi sadece seviyorum diyerek değil emek vererek gösterilir.Boş laflara aldanmayın ve aklınızı kullanın.Bunları tüm genç kızlarımıza söylüyorum.Canım hakikaten çok sıkkın.Yokmu bana katılan?
Birini çok sevmiştim.Geçer dediler bekledim...biter dediler bekledim...bir tek dakika onsuz olmayı düşünmek nefesimi keser gibi olurken bir ömür boyu onsuz olabilmeyi aklımın acuna bile getiremezdim...geçer diyenlerin hepsi yanıldu geçmedi...biter diyenlerde yanıldı bitmedi...Aradan on sene geçti acısı yüreğimde hala aynı.Ve kimseyle konuşmadım birdaha.Ve onun elinden başka kimse tutmadı benim ellerimi.Ve ben hiç evlenmedim.Bir tek onu sevdim ve o şekilde kalacak hep bende.Yaşarkende ölürkende.Sanırım yorumsuz bu konu.Ve sanırım hiçbir cümlenin faydası yok