Nasıl yani, bu saydığım kişiler ha bugün ölmüş, ha 30 yıl sonra, sizin için farketmez mi?Günah işlemeden istiyorken ölmek Allaha kavuşmak daha değerli bütün bunlardan. Ölüm herkes için var birgün öleceğim ve bu saydığınız herkes erken olsun geç olsun yine üzülecek
Bütün bu sorumluluklar bu dünya için var. Elbette bencilce olacağım çünkü unutsak da bu dünyaya dalsak da biz öbür dünya için yaşıyoruz. Ben ölünce ğzülebilirler, yalnız kalabilirler, Allah böylesini yazmışsa bu olur. Ben ahiretim için bunu arzuluyorum. Herkes kendinden sorumludur orada çünküSizin anneniz babanız eşiniz başka başka bir sürü sorumluluğunuz var.
Düşünceleriniz son derece bencilce.
Benim annem de ilk çocuğunu ölü doğurmuş mesela.
Ve sonra ben ve erkek kardeşim doğmuş.
Hayata sarılmış. Tekrardan çocuk sahibi olmuş.
Sizin lohusayken ölsem şehit olurum gibi bir fikirde olmanız dahi içten pazarlıklı bir durum.
Bence kendinize gelmeni lazım.
Yaşadığınız şey çok zor ama o karanlığa saplanıp kalmayı tercih eden de sizsiniz.
Diğer konunuzu biliyorum . Dünyada var olan en büyük acı ile sınandınız . Ama bu düşünceleri (lohusa ölmek , şehit olmak vs ) kafanızdan çıkarın ...merhaba, beni bilen biliyor bilmeyenler için minik bir detay vereyim; 7 kasımda 9 aylık bebeğimi ölü doğurdum. (Lütfen nasıl olduğunu sormayınız isteyenler için bunu anlattığım konum: https://www.kadinlarkulubu.com/foru...mi-kaybettim-7-11-2018.1098562/#post-57932456 )
Çok mutsuz ve özlem içindeyim. Biliyorum ki bebeğim cennete gitti. Allah onu mükafatlandırdı ve inşallah bize de şefaatçi olacak.
Şimdi bu konuyu açma sebebime gelelim. Ben normal, kendi halinde ,küçük bir şehirde yaşayan 29 yaşında ve bir sene önce kapanmış bir kadınım. Zaman zaman namazlarımı kılarım ama hamileliğimde hiç kılmadım denebilir. Öyle çok ibadet etmiyorum ama duanın gücüne çok inanırım.
Efendimizin hadisi bebeklerimizin bize öbür dünyada şefaat edecekleri üzerine ama ben korkuyorum bu duruma layık olamayarak ölürsem diye. Ve bu yüzden de lohusa iken ölmeyi çok arzuluyorum. ( lohusa iken ölünürse şehit olunacağını okudum) Bebeğimle kavuşabilmeyi çok istiyorum. Bu günah mı onu da bilmiyorum. Kimseyle paylaşamadığım için buraya yazmak istedim.
Edit: bir arkadaş canıma kıymak istediğimi düşünmüş de yanlış anlaşılmasın öyle bir isteğim düşüncem yok. Hem cana kıymayı düşünen biri cennete gitmeyi nasıl hayal edebilir ki? Ben sadece keşke ecelim lohusa iken ya da daha fazla günah işleyemeden gelse diye düşünüyorum. Allahın iradesini sorgulamıyorum. Kendi elimle birşeyleri değiştirmeye çalışmıyorum bu sadece bir arzu bir dilek.
Evet ama böyle olmadı dediğiniz gibi yaşanmadı maalesef bebeğim yok gitti ve ben de ona layık biri gibi ölmek istiyorum. Allah bilir belki henüz layık bile değilimdir. Sadece lohusa ve doğumda ölen şehit olur hadisini okuduğum için bu arzudayımMinicik bebeğe kim bakacak siz ölürseniz?
Neden bu kadar ahireti düşünüyorsunuz?
Önce burada yaşamanız gereken hayatı yaşayın, düşünceleriniz de sağlıklı değil.
Diğer yaşamda iyi imkanlara kavuşmak için burada küçücük bir bebek annesiz kalacak. Ona sizin gibi kim bakabilir ki?
Bu düşünceniz bebeğinizi kaybetmeden önce yoktu değil mi?
Teşekkür ederim araştıracağım. Kimseyle konuşacak gücüm de yok aslında başlarsam oturur ağlarım ama yine de değerlendirecğeim bunuBöyle düşünmeniz çok normal, lohusalık insanın kafasına türlü türlü düşünceler sokan bir dönem derler...
Umarım kötü düşünceleri kafanizdan atarsiniz. Bu arada bulunduğunuz ilçede bir ASDEP vardır mutlaka. Oraya gidip bir dilekçeyle ücretsiz psikolog talep edebilirsiniz. Böyle bir hakkınız var.
Zaten çok zor bir süreç yaşıyorsunuz,zaten acinizi sarılıp paylaşacak eş olmayisi problemi yaşıyorsunuz... Sizi anlayacak, dinleyecek, yeni bakiş acıları sağlayacak bir psikolog hem size iyi gelir, hem de ileriki yıllarda yasayacaginiz hamileliklerde aşırı panik ve anksiyete yaşamanizin önüne geçer.
Bence lütfen bir başvuru yapın.
Başınız sağolsun...
Bütün bu sorumluluklar bu dünya için var. Elbette bencilce olacağım çünkü unutsak da bu dünyaya dalsak da biz öbür dünya için yaşıyoruz. Ben ölünce ğzülebilirler, yalnız kalabilirler, Allah böylesini yazmışsa bu olur. Ben ahiretim için bunu arzuluyorum. Herkes kendinden sorumludur orada çünkü
Anlamıyorsunuz. Birileri acı çekmesin diye ben birşeylerden neden vazgeçeyim? Tabi benim elimde değil bu amenna ama elimde olsa isterdim bunu diyorum. Yani bir yakınınız yarın değil de 30 yıl sonra ölse daha mı az üzüleceksiniz?Nasıl yani, bu saydığım kişiler ha bugün ölmüş, ha 30 yıl sonra, sizin için farketmez mi?
Neyse, acınızdan sağlıklı düşünemiyorsunuz belli. Rabbim ferahlık versin kalbinize.
Destek almıyorum üstelik kocamdan da destek görmüyorum. Bilmiyorum ne yapacağımı kimseyle konuşmak da istemiyorum aslında. Birine söylesem hemen “aa olur mu daha yaşayacak bir sürü şey var daha çocukların olacak..,” şeklinde cümleler kurup kendilerince kalbimi rahatlatmaya çalışacaklar ve bu beni yoruyorKuzucum destek alıyor musun? Almıyorsan lütfen düşün. Yaşadığın şey çok zor rabbim ferahlığını versin. Şu an bi sürü düşünce geçer kafandan ama bir uzmandan destek alarak, dua ederek baş etmeye çalışabilirsin.
Ne yazacağımı bilemeden yazmaya çalışıyorum. Umarım az da olsa rahatlayabilirsin.
Yeni bir bebeğim olması fikri bile rahatlatmıyor içimi. Ölürsem olmamış olur diyorum cennette bir bebeğim var o bana yeter diyorumDiğer konunuzu biliyorum . Dünyada var olan en büyük acı ile sınandınız . Ama bu düşünceleri (lohusa ölmek , şehit olmak vs ) kafanızdan çıkarın ...
Şu an maneviyata çok fazla sığınmışsınız çünkü bu acı başka bir şeyle geçmez. Ölünce kavuşacağım mantığı ile hareket etmenizi buna bağlıyorum
Allahtan sabır dileyin , ölmeyi değil . arkadaşım 4 yıl öne 9 aylık bebeğini doğumu beklerken kaybetti .Hastanedeydi o da. Birden kesildi kalp atışı . O da boş ellerle döndü eve . Şu an 2,5 yaşında bir oğlu var .Sizin de kucağınız dolacak inşallah. Sabır...
Bebeğim yokken bu kadar istemiyordum ama hep günahsız olduğum an daha fazla yaşatma beni rabbim diye dua ediyordum. Şu an çok doğru bir zaman gibi hissediyorum bunun için. Elbette Allah biliyor bunu ve ne zaman alacaksa o zamana kadar yaşayacağım ama içimdeki arzuyu dindiremiyorumSu an acinizin en ust noktasindasiniz.
Bebeginizi kaybetmeden once olmeyi dusunuyor muydunuz?
Belki Allah size olumu hatirlatti sizin de inandiginiz gibi oteki tarafi hatirladiniz belki bu dunyaya dalmistiniz.
Fakat sizin icin neyin en hayirli oldugunu Allah bilir.
Belki daha fazla yasayip daha iyi olucaksiniz bunu isteyerek dua edin.
Allahtan sabir ve yanlisa yonelmeden rizasi icin yasamayi dileyin.
O zaman zaten sizin icin hayirlisi olmekse oyle olcaktir ama Allah bilir.
Bir de belki imtihandasiniz ve imtihan bitmeden omur bitmiyor.
Ayrica bir insan icten dilerse normal olarak vefat etse bile sehit muamelesi gorebilir seklinde hadis de var.
Kuzucum acını yaşamalısın evet ama herkesin acıyla baş etme şekli farklıdır. Tabi ki sana şu an söylenen ama ama amalar bir anlam ifade etmeyecek bak üstte bir arkadaş nasıl bir psikolojik destek alabileceğini yazmış. Lütfen bunu araştır. Bizim söylediklerimiz yazdıklarımızdan çok daha etkili olur. Çünkü yaşadığın şey çok çok ağır sağlıklı düşünmeni engelliyor.Destek almıyorum üstelik kocamdan da destek görmüyorum. Bilmiyorum ne yapacağımı kimseyle konuşmak da istemiyorum aslında. Birine söylesem hemen “aa olur mu daha yaşayacak bir sürü şey var daha çocukların olacak..,” şeklinde cümleler kurup kendilerince kalbimi rahatlatmaya çalışacaklar ve bu beni yoruyor
İnan bana yeniden bebeğin olduğunda , o büyüdüğünde, yıllar geçtiğinde sadece ama sadece hatırladığında gözlerin dolacak . Zaman her şeyin ilacı . Yengem ikizlerini kaybetti 7,5 aylıkken .Yeni bir bebeğim olması fikri bile rahatlatmıyor içimi. Ölürsem olmamış olur diyorum cennette bir bebeğim var o bana yeter diyorum
Doğru elbette. Yine dünyaya dalıp hayt telaşına düşünce acılar daha kolay gelecek ama bunu da istemiyorum ki. Dünyaya dalmak acımın azalması birşeyleri unutmak bunlar değil arzumİnan bana yeniden bebeğin olduğunda , o büyüdüğünde, yıllar geçtiğinde sadece ama sadece hatırladığında gözlerin dolacak . Zaman her şeyin ilacı . Yengem ikizlerini kaybetti 7,5 aylıkken .
Bazen konusu geçince ah der şimdi olsa yaşatırlardı çocuklarımı .Ama o kadar . İnce bir sızı sadece . Bebek sahibi olana kadar mezarına gitti geldi . Geçen sordum en son ne zaman gittin diye 14 yıl oldu dedi . Zaman...
canim benm olumde yasamakta bir kader eger duanin gucune iman ediyorsan kaderede iman ermen lazim suan yasadigin depresyon kolay duzeydr degil benm basima gelse. boyle bisey belki siziin gibi bosluga olum arzusuna burunurdum ama suna eminm. eger bu beden bu canda kaldiysa tekrar anne olurum senin gibi bir suru kadini biliyorm. heo evlat acisi hep olu dogum kolay degil bu durumdan kurtulmak istiyorsan beni dinle tekrar evlat sahibi ol ibadetlerinede devam et tabbiki o minik senin sefaatcn olcak. annelik hakkin onun uzerinde bile var oyle dusunme iman edip rabbinden tekrar evlat sahibi olmak icin dua etmerhaba, beni bilen biliyor bilmeyenler için minik bir detay vereyim; 7 kasımda 9 aylık bebeğimi ölü doğurdum. (Lütfen nasıl olduğunu sormayınız isteyenler için bunu anlattığım konum: https://www.kadinlarkulubu.com/foru...mi-kaybettim-7-11-2018.1098562/#post-57932456 )
Çok mutsuz ve özlem içindeyim. Biliyorum ki bebeğim cennete gitti. Allah onu mükafatlandırdı ve inşallah bize de şefaatçi olacak.
Şimdi bu konuyu açma sebebime gelelim. Ben normal, kendi halinde ,küçük bir şehirde yaşayan 29 yaşında ve bir sene önce kapanmış bir kadınım. Zaman zaman namazlarımı kılarım ama hamileliğimde hiç kılmadım denebilir. Öyle çok ibadet etmiyorum ama duanın gücüne çok inanırım.
Efendimizin hadisi bebeklerimizin bize öbür dünyada şefaat edecekleri üzerine ama ben korkuyorum bu duruma layık olamayarak ölürsem diye. Ve bu yüzden de lohusa iken ölmeyi çok arzuluyorum. ( lohusa iken ölünürse şehit olunacağını okudum) Bebeğimle kavuşabilmeyi çok istiyorum. Bu günah mı onu da bilmiyorum. Kimseyle paylaşamadığım için buraya yazmak istedim.
Edit: bir arkadaş canıma kıymak istediğimi düşünmüş de yanlış anlaşılmasın öyle bir isteğim düşüncem yok. Hem cana kıymayı düşünen biri cennete gitmeyi nasıl hayal edebilir ki? Ben sadece keşke ecelim lohusa iken ya da daha fazla günah işleyemeden gelse diye düşünüyorum. Allahın iradesini sorgulamıyorum. Kendi elimle birşeyleri değiştirmeye çalışmıyorum bu sadece bir arzu bir dilek.
öyle düşüneceğine tövbe et....merhaba, beni bilen biliyor bilmeyenler için minik bir detay vereyim; 7 kasımda 9 aylık bebeğimi ölü doğurdum. (Lütfen nasıl olduğunu sormayınız isteyenler için bunu anlattığım konum: https://www.kadinlarkulubu.com/foru...mi-kaybettim-7-11-2018.1098562/#post-57932456 )
Çok mutsuz ve özlem içindeyim. Biliyorum ki bebeğim cennete gitti. Allah onu mükafatlandırdı ve inşallah bize de şefaatçi olacak.
Şimdi bu konuyu açma sebebime gelelim. Ben normal, kendi halinde ,küçük bir şehirde yaşayan 29 yaşında ve bir sene önce kapanmış bir kadınım. Zaman zaman namazlarımı kılarım ama hamileliğimde hiç kılmadım denebilir. Öyle çok ibadet etmiyorum ama duanın gücüne çok inanırım.
Efendimizin hadisi bebeklerimizin bize öbür dünyada şefaat edecekleri üzerine ama ben korkuyorum bu duruma layık olamayarak ölürsem diye. Ve bu yüzden de lohusa iken ölmeyi çok arzuluyorum. ( lohusa iken ölünürse şehit olunacağını okudum) Bebeğimle kavuşabilmeyi çok istiyorum. Bu günah mı onu da bilmiyorum. Kimseyle paylaşamadığım için buraya yazmak istedim.
Edit: bir arkadaş canıma kıymak istediğimi düşünmüş de yanlış anlaşılmasın öyle bir isteğim düşüncem yok. Hem cana kıymayı düşünen biri cennete gitmeyi nasıl hayal edebilir ki? Ben sadece keşke ecelim lohusa iken ya da daha fazla günah işleyemeden gelse diye düşünüyorum. Allahın iradesini sorgulamıyorum. Kendi elimle birşeyleri değiştirmeye çalışmıyorum bu sadece bir arzu bir dilek.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?