- Konu Sahibi mutsuzamaumutlu
- #1
nerden nasıl başlıcam bilmiyorum tek derdimi açabildiğim yer burası olduğu için yazabiliyorum. bu yolun sonu yok burdan kurtulmak istiyorum hatta yok olmak istiyorum ama yanımda yatan dünyalar tatlısı oğlum ve artık minik kıpırtılarını hissettiğim henüz ne kadarlık bile olduğunu bilmediğim karnımdaki bebeğimle çaresizce ölümü bile düşünemiyorum.. böyle yazanlar oldu mu küplere binerdim anasın sen topla kendini diye. öyle bi durumdayım ki ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum buraya yazdığım dönemler anlamsız çıkış yolları arasam da bu labirentte başladığım yere bomboş geldim. kendimi o kadar aşağılanmış hissediyorum ki nefes alamıyorum. kocamın sevgili iş arkadaşıyla görüşimelerini dinledim muhabbet kankadan başlıyo ben eşime cevap bile vermiyorum telefonda sana veriyorum sana hayır diyemiyoruma gidiyor. kendimi o kadar değersiz hissediyorum ki bunun tarifi yok boğazım düğüm düğüm çözülmüyor. onu o kadar çok sevmiştim kii.. o kadar güvenmiştim ki. o benim 17 yaşımdı deli çağımdı.. şiirler mi ezberlemedim yollarını az mı gözledim. bir bakışına dünyalarımı verirdim. o da sevmişti öyle sanmıştım.. ne kadar da değersizmişim gözünde neden evli duruyodu o zaman benimle gömleklerini yıkatıp ütületmek için mi. sizin için gece gündüz çalışıyorum nankörlük ediyosun diyordu bana ufacık bişey desem.
gözünün içine bakıyodum kocamdır diyodum. çalışıyo yoruluyor dinlenemiyor hakkı bu sinir ondan diyodum. banaymış tüm eziyeti. gözünde kocaman bir hiçmişim.
Yuva yıkanın yuvası olmaz dostlar biri elimde biri karnımda kaldık öylece. o kız yuvasını kurabilir mi dersiniz onunda yuvasını dağıtan bulunmaz mı böyle yüreğği onun da yanmaz mı
gözünün içine bakıyodum kocamdır diyodum. çalışıyo yoruluyor dinlenemiyor hakkı bu sinir ondan diyodum. banaymış tüm eziyeti. gözünde kocaman bir hiçmişim.
Yuva yıkanın yuvası olmaz dostlar biri elimde biri karnımda kaldık öylece. o kız yuvasını kurabilir mi dersiniz onunda yuvasını dağıtan bulunmaz mı böyle yüreğği onun da yanmaz mı