Ölmek tek cözum mu ?

helloeverybody

:/
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
6 Ekim 2013
1.172
300
133
Artik yavas yavas psikolojik bir sorunum oldugunu dusunuyorum,
Bu kaniya nasil vardim ?
Bir toplum icine girdigimde deli gibi terlemem, asiri stres ve garip hareketlerim, insan olan her ortamdan kacmaya calismam, evde cok sakin biriyken disari ciktigimda asiri sinir ve kavgaci tutumum. Aynaya her baktigimda kendimden nefret etmem, hicbir arkadasimla görusmemem,

Cevremde sosyal hicbir kontagim yok, zaten olsunda istemiyorum isin kötusu. Ailemde yavas yavas uzaklasiyorlar benden. Bu dunyaya ait degilim sanirim, tek cozum sanirim artik ölmem, cunku yasadigim her gun her dakika bana aci veriyor, anlamsiz geliyor.

Yasimi merak edenlere, 25 yasindayim, sevgilim yok, ögrenciyim.

Bu durumda olan veya bu durumdan gecmis olanlariniz varmi aranizda ? Nasil yendiniz bu durumu, lutfen benle paylasin. Isterseniz özel mesaj olarak da yazabilirsiniz.
Zaman ayirdiginiz icin tesekkurler.
 
terapi alma şansınız varsa alın.
sosyal fobi tarzı durumlar var sanırım.
başlıktaki sorunun cevabı tabii ki hayır.
ruh yaşamaya devam ediyor sonuçta.
ölünce acıdan kurtulanacağına asla inanmıyorum bu yüzden.
psikolojik problemlerle en büyük acıyı ruhumuz çektiğine göre ölmek saçmalık.
madem kimseyle görüşmek istemiyorsunuz bir süre görüşmeyiverin.
durumunuzu abartmayın. kendinizi uzaydan gelmiş gibi görmeyin.
her şeyin farkında olduğunuza göre iyileşecek güç de vardır içinizde.
bir kerelik verilen yaşama şansını günlerinizi bu şekilde harcayarak geçirmek yerine çözüm üretmeye çalışın.
 
Bende öyleyim maalesef ve yaşim büyüdükcede daha fazlalaşdi.Şimdi evliyim cocuklarim var ama halen sanki hersey boşgibi.
Ben yapamadim zamaninda,belki sen yapabilirsin.Yalniz yaşamaya odaklan,önce sirf kendin icin yaşa.Kendini tanimiya başla Neden hoşlaniyorsun,görmediğin yerleri gezmekmi,spor ,tiyatro,kitap ,eğlence,
müzik,müze,yemek,dans veya elişleri.
Bir süre icin ne yapmak istiyorsan öyle ol.
Diyelim bugün canin birsey istemiyor,
Tmm de birsey yapma.
Bazi seyler aileden ve toplumdan gelen sorumluluklu davranişlar ve bunaltiyor.
Içimizde hep bir istek kaliyor.
Önce SEN ne istediğini öğren.
 
Artik yavas yavas psikolojik bir sorunum oldugunu dusunuyorum,
Bu kaniya nasil vardim ?
Bir toplum icine girdigimde deli gibi terlemem, asiri stres ve garip hareketlerim, insan olan her ortamdan kacmaya calismam, evde cok sakin biriyken disari ciktigimda asiri sinir ve kavgaci tutumum. Aynaya her baktigimda kendimden nefret etmem, hicbir arkadasimla görusmemem,

Cevremde sosyal hicbir kontagim yok, zaten olsunda istemiyorum isin kötusu. Ailemde yavas yavas uzaklasiyorlar benden. Bu dunyaya ait degilim sanirim, tek cozum sanirim artik ölmem, cunku yasadigim her gun her dakika bana aci veriyor, anlamsiz geliyor.

Yasimi merak edenlere, 25 yasindayim, sevgilim yok, ögrenciyim.

Bu durumda olan veya bu durumdan gecmis olanlariniz varmi aranizda ? Nasil yendiniz bu durumu, lutfen benle paylasin. Isterseniz özel mesaj olarak da yazabilirsiniz.
Zaman ayirdiginiz icin tesekkurler.

Büyük ihtimal sosyal fobiniz var.Allah aşkına tedaviyle atlatılan birşey için mi ölmek istiyorsunuz?Borderline'lar hergün ölürken iyileşiyor ölmüyorda,sosyal fobi için ölünür mü? Gidin bir uzman psikoloğa 1 sene düzenli terapi görün gelin sonra yazdığınız konudan utanırsınız..çok yaygın olan ve çareside basit olan bir psikolojik rahatsızlık..
 
Sosyal fobiksiniz ben üniversiteye başladığımda atlattım lisede çok yoğunluk yaşadım. Bende ek olarak elalemin beni gözetlediğini düşünme, dışarıda yemek yiyememe ve biri gülünce bana mı gülüyorlar diye küçük düşme korkusu vardı. Bir de insanların hakkımda düşündüklerini çok merak ederdim. Bunlar da var mı sizde?
 
Artik yavas yavas psikolojik bir sorunum oldugunu dusunuyorum,
Bu kaniya nasil vardim ?
Bir toplum icine girdigimde deli gibi terlemem, asiri stres ve garip hareketlerim, insan olan her ortamdan kacmaya calismam, evde cok sakin biriyken disari ciktigimda asiri sinir ve kavgaci tutumum. Aynaya her baktigimda kendimden nefret etmem, hicbir arkadasimla görusmemem,

Cevremde sosyal hicbir kontagim yok, zaten olsunda istemiyorum isin kötusu. Ailemde yavas yavas uzaklasiyorlar benden. Bu dunyaya ait degilim sanirim, tek cozum sanirim artik ölmem, cunku yasadigim her gun her dakika bana aci veriyor, anlamsiz geliyor.

Yasimi merak edenlere, 25 yasindayim, sevgilim yok, ögrenciyim.

Bu durumda olan veya bu durumdan gecmis olanlariniz varmi aranizda ? Nasil yendiniz bu durumu, lutfen benle paylasin. Isterseniz özel mesaj olarak da yazabilirsiniz.
Zaman ayirdiginiz icin tesekkurler.
Terlesende kavga bile etsen çıkıp geleceksin, insan az yada çok sosyal bir canlıdır. Ölmek asla çözüm değildir. Çözümsüz bir durumda da değilsin. Bu yaşadıklarınızı grip gibi bir hastalık belli bir tedavi süreci var. Ve tedaviye başlarsanız çok kısa bir vakitte istediğin şekildedir yaşam sürebilirsin. Psikolog ile görüşmenin ve ne olursa olsun kendini kapatmak yerine inadına dışarı çıkmaya devam et. Ailende senden vazgeçmez sadece bir sorunun olduğunu düşünüp seni bir süre yalnız kalmanın gerektiği düşünüyordur. Ve ınan senin seviyorlardirdir.
Hayatın için yardım almaktan korkma!
 
ölümün çözüm olduğunu düşünmek nasıl bi psikoloji bilmem ama, destek almanız şart.
 
Back
X