Ölmüşüm gömenim yok

doktorunuza sormak kosulu ile:

yuksek dozda D vitamini ve balik yagi kullanmalisiniz bence.

2 hamilelik arasi cok az, ustune gunessizlik, hareketsizlik vs cok iyiyim deseniz garip olurdu.

ben suan bir saglik sikintim yok, ancak gunesden faydalanamadigim bir yerdeyim, gunluk 2 bin uniteye yukselttim D vitaminini, 1000 aliyordum oncesinde de yetmiyordu, simdi az daha iyiyim.
 
hissettirmemiştir.. olur mu öyle şey!

yapıcı yorumlar yapmak gerek böyle durumlarda.. bence anne daha fazla üzülmesin
sonuçta nerden doğurdum bu nalet olasıları (Allah korusun) demiyor değil mi?

Hayir hissediyorlar. Ben de hissettim. Annem o bağı guclendirmedigi ve bana bunu hissettirmedigi için bu yaşımda bile annemle aramda güçlü bir bağ yok.
Niye yalan söyleyelim? Doğrusunu bilsin ve buna göre çözüm bulsun.

Anne burda bunu bilmeli ve çocuğuyla bağını güçlendirmeli.
Gerekirse yarım gün, birkaç saatlik bakıcı tutsun. Yada eğer uygunsa ve sıkıntı çıkmayacaksa bir süreliğine annesinden yardim istesin. Bir yolunu bulup çözmeye çalışsın. Çok zor ama bu zamanlar geçecek.cocuklar buyuyecekler. O zamana kadar biraz sabır ve sebat lazım.
 
Hayır hayır bu konuda çok bilinçli olduğum için öğrendiğim andan beri hiç öyle düşünmedim ve hiç kabullenememe durumu olmadı öğrendiğim andan itibaren istedim onu.
Tamam süper, sadece biraz dinlenmeye, mola vermeye ihtiyacınız var. Mümkünse bakıcı yardımcı ayarlayın ya da anneden bir süre destek olmasını isteyin. Eşinize vakit kalsa onu da dahil ederdiniz.
Hersey gibi bu da geçici
 
Bu kadar sıkıntının içinde eşimi çok özlerim annemin yanına gidemem diyosunuz😳😳 şu an önceliğinizin kendi sağlığınız, psikolojiniz ve çocuklarınızın olması gerekmez mi… maddi durumunuz yardımcı tutmaya elvermiyo, anneniz gelemiyo, kv aranız çok iyi değil, eşiniz çok çalışıyo size yardımcı değil, bebekler çok küçükler, tek çare bi süre toparlanana kadar annenize gitmeniz ama eşimin hasretine dayanamam demeniz beni dumur etti, önce kendinize yardım etmek istemeniz lazım bence
 
İyi günler arkadaşlar.

Ben üç yıllık evliyim 16 gün önce ikinci kızımı doğurdum. Büyük kızım 20 aylık. Çok büyük bir çöküntü içindeyim anlatmazsam patlayacağım sanırım.

İlk kızım isteyerek oldu ama onu büyütürken bile zorlandım çünkü bulunduğumuz şehirde aile akraba vs yok. Ayrıca evlenip buraya geldiğim ve çalışma fırsatım olmadığı için herhangi bir arkadaşım da yok. İkinci kızım korunurken oldu haliyle zaten bozuk psikolojim varken bir de peş peşe bebekler olunca bittim ben. Aşırı derecede bunalmış çökmüş vaziyetteyim.

İki tane bebek (ki biri 2 yaşa yaklaştığı için inatlaşma ve huysuzlanma başladı) +sosyal izolasyon +eşimin çalışma saatleri yüzünden sadece 1 saat çocukları görmesi yani bana bir faydası olmaması +karanlık soğuk kış günleri (güneş görmüyorum resmen günlerdir iyice psikolojim bozuldu sabah uyan karanlık biraz aydınlık sonra yine saatlerce karanlık) +iyi anne olma konusunda hassaslık +lohusalık derken ölmüşüm gömenim yok.

Sürekli ağlıyorum. Büyük kızım görüyor anne üzüldü diyor çok üzülüyorum ona. Çünkü hem depresyonda olduğum için hem de o zor bir gelişim döneminde olduğu için sabrım çok zorlanıyor ve bağırıyorum bazen ona sonra da oturup ağlıyorum dediğim gibi psikolojim çok bozuldu. Eşimi çok özlüyorum, çok az görüyorum gün içinde 3 saat falan sürekli eski fotoğraflara bakıp ağlıyorum. Çocuklar yokken dip dibeydik sürekli eşimin işi de böyle uzun saatli değildi. Eşim eve gelince sarılıp ağlıyorum resmen kafayı kırdım anlayacağınız.

Sadece antidepresan kullanmak geliyor aklıma çözüm olarak başka bir şey bulamıyorum randevu da aldım hatta dayanamıyorum gerçekten. Büyük kızımla oyun oynamam lazım ama çok sıkılıyorum hiçbir şeyden tat alamıyorum. Küçük kızıma da yetemiyorum çünkü büyükle ilgilenirken ağlıyor yetişemiyorum ikisine birden berbat bir anneyim 😭

Antidepresan kullanmak dışında bir çözüm bulamıyorum dediğim gibi. Emzirdiğim için çok tercih etmek istemiyorum hiç kullanmadım zaten daha önce ama kızıma bağırmak istemiyorum artık başka bir çözümü olan var mı lütfen yardım edin.
Benim bir küçük bir büyük çocuğum var. Küçük tabiri caizse anamdan emdiğim sütü burnumdan getiriyor. Büyüğün okulu olmasa kesinlikle anneme giderdim. Büyüğün okulu var gidemiyorum. Sömesterı dört gözle bekliyorum anneme gitmek için.yemişim kocayı halim tam hunilik, hiç koca görecek durumum yok. Bence boşverin kocanızı alın bebeleri annenize gidin
 
Allah yardımcınız olsun... Benim kızım 29 aylık şuan için zorlanmıyorum...
Hamileliğim sıkıntılı olduğu için o konuda zorlanıyorum sadece...

İkinci de planlı gebelik. Kızım şuan kardeşi olacağının farkında oyuncaklarının bir kaçını kardeşine verecekmiş öyle söylüyor 🥰 ama doğunca kıskanır huysuzlanırsa bilemiyorum...

Ben kızımı yazın kardeşi doğmadan kreşe vermeyi düşünüyorum çünkü çok arkadaş canlısı ve çevresinde arkadaş yok.
O kreşteyken ben yeni doğan bebeğimle rahatça ilgilenebilirim diye düşünüyorum.

Sizde kreşe verebilirsiniz veya eve bir oyun ablası ayarlayabilirsiniz...
 
Daha çok yeni doğum yapmışsınız.
Ailelerden destek verme ihtimali olan yok mu?
Hiç bir anne berbat değildir.
Bırakın ev uçsun.(imkan varsa yardımcı birisi gelebilir haftada bir yarım gün evi süpürüp silse o bile yeter.)
Evet 2 yaş biraz zor, kardeş geldi. Onu kardeş bakımına dahil edebilirsiniz.
Mükemmel anne olmak ona etkinlikler yapmak vs değil. Bırakın gerekirse hiç etkinlik yapmayın. Emzirirken onu da dizimize yatırın. Hayal kurmasını sağlayın. Her çocuk kendine özel o yüzden onun zevklerine göre ama sizi de yormaya ak şeyler yapabilirsiniz.
Ben de lohusalık bittikten sonra lohusa depresyonuna girdim hepimizin hormonlar uçuyor. Yeni bir hayata alışmaya çalışıyoruz.
Elbet güzelleşecek, kış bitince bebek arabasına koyup parka götürürsünüz. Bu hayallerle yaşıyorum ben de.
Psikiyatriye elbette gidin. Anlatın derdinizi. İlla ki ilaç değil buna şartlamayın. Belki sadece terapi yada yeni bakış açısı size iyi gelecektir.
 
Benimkilerin yas arasi da hemen hemen boyle.

Daha lohusasiniz hormonlariniz bile duzene girmemistir, beklenmeyen gebelik zaten zor bir seyken hic yardimciniz olmamasi bunaltacaktir tabii ki.
En azindan yaninizda sizi germeden size yardimci olacak birilerini cagiramaz misiniz
Ya da yardimci abla, oyun ablasi gibi bir sey dusunebilirsiniz maddi durumunuz uygunsa.

Ben bir elimle besik sallayip bir elimle bebek yedirdigimi, gunde 20 kez bez degistirdigimi, nerede uyudugumu hatirlamadigim korkuyla uyandigim geceleri, biri emerken digerine kitap okudugum gunleri hatirladim su an.
Eminim yorulmusumdur ama gecti, konusu gecmese hatirlamiyorum bile.

Simdi oyun arkadasi oldular birbirlerine, egleniyorlar, guluyorlar, tartisiyorlar hatta kucugu abla bile demiyor isi dusmezse
İsi duserse abla, ablam, canim ablam diye dolasiyor pesinde buyugun :)

İkisini birlikte gunduz uykusuna yatirmaya gayret edin.
Annelikte zaten yillar gecer de gunler cok uzundur bilirim :)
Gececek ama bu arada destek istemekten asla cekinmeyin.
Keşke destek alabileceğim biri olsa. Annem uzak bir şehirde yaşıyor ve çalıştığı için gelmiyor pek. Kardeşlerim okuyor çalışıyor vs. Destek olan yok :/
 
Kuzum senin yaşadığın süreci kim yaşasa benzer duygular içinde olur..kendisini yetersiz /çaresiz hissederdi.Hali hazırda yeni doğum yapmış ve iki bebeği olan bir kadınsın..Ben ihtiyacın olan şeyin antidepresan değil ılık bir duş ve aralıksız bir uyku olduğunu düşünüyorum.Allah yardımcın olsun 🤲 Çok değil bir yıl sonra ikiz gibi büyüttüğün kuzularınla ilgili mutluluk dolu paylaşımlarını buradan okuyacağıma öyle eminim ki🥰
Umarim çok teşekkür ederim :/
 
Benimde çocukların arasi 2.5 yaş. Sizin tabi dahada küçükmüş büyük olan. Boyle hissetmeleriniz, boyle yaşamanız cok normal. Benimde evim cok karanlık. Suan kizlarim 4.5 yaş ve 22 aylik. Eşim cok yogun bir şekilde mesai yapiyor. Bir muddet buyuselerde sorunlar bitmiyor. Maalesef bende bağıran bir anneyim, 2 gün sonra psikologa gidecegim. Bu kadar yorgun olmasak zaten bu kadar öfkelenen bağıran anne olmazdik. Onlari cok seviyoruz aslinda ofkemiz yaşadığımız duruma. İmkan varsa cogunlugun dedigi gibi yardimci abla, oyun ablasi vs bulabilirsiniz. Hic bir sey yoksa. Sabahtan iki kap yemek koyup atin kenara gun icinde illa şu işi yapcam deyip ugrasmayin ne kadar olursa. Küçüğün uykulari şuan duzene girmez ama inşallah 40i cikinca duzene girer. Benim sansim kucugum 1 yasina kadar guzel uyurdu. Benimde buyuk kiz 3.5 yaşına kadar her gece aglar mutlaka uyanirdi. Şimdi bu sen3 küçüğüm uyaniyor neyseki ablasi uyuyor. Ablayi da bu sene kreşe verdim çünkü cocuga bir yararim olamiyordu. Sizin gibi yaşı daha küçük olsa kesinlikle duzenli gelen birini alırdım
 
Bu kadar sıkıntının içinde eşimi çok özlerim annemin yanına gidemem diyosunuz😳😳 şu an önceliğinizin kendi sağlığınız, psikolojiniz ve çocuklarınızın olması gerekmez mi… maddi durumunuz yardımcı tutmaya elvermiyo, anneniz gelemiyo, kv aranız çok iyi değil, eşiniz çok çalışıyo size yardımcı değil, bebekler çok küçükler, tek çare bi süre toparlanana kadar annenize gitmeniz ama eşimin hasretine dayanamam demeniz beni dumur etti, önce kendinize yardım etmek istemeniz lazım bence
İşte eşim bana iyi geliyor en çok ama yanımda olamıyor maalesef iş yüzünden. Akşama kadar zor dayanıyorum uzak bir şehirde günlerce onsuz olmak istemiyorum. Sanırım lohusa olduğum için bu saçma ruh haline girdim.
 
Bu arada kamu spotu: Çocuk istemiyorsanız çift korunacaksınız hanımlar. Hangi yöntemi kullanırsanız kullanın en en en önemli ve gerekli olan erkeğin içeri gelmemesidir. Lütfen çift yöntemle hamile kalamazsınız.
Bi de bu kadar kaldiramayacaksaniz ve korundugunuz halde hamile kaldiysaniz kurtaj da bir secenek. Linc is coming but I don't care. Insanlarin kaldiramayacaklarini bile bile cocuk yapmasini kiniyorum ve su durumda empati yapamiyorum. Bir cocugum var, yeterince zorlaniyorum ve adim gibi biliyorum ki ikinci cocuk olsa perisan olurum.
 
X