İyi günler arkadaşlar.
Ben üç yıllık evliyim 16 gün önce ikinci kızımı doğurdum. Büyük kızım 20 aylık. Çok büyük bir çöküntü içindeyim anlatmazsam patlayacağım sanırım.
İlk kızım isteyerek oldu ama onu büyütürken bile zorlandım çünkü bulunduğumuz şehirde aile akraba vs yok. Ayrıca evlenip buraya geldiğim ve çalışma fırsatım olmadığı için herhangi bir arkadaşım da yok. İkinci kızım korunurken oldu haliyle zaten bozuk psikolojim varken bir de peş peşe bebekler olunca bittim ben. Aşırı derecede bunalmış çökmüş vaziyetteyim.
İki tane bebek (ki biri 2 yaşa yaklaştığı için inatlaşma ve huysuzlanma başladı) +sosyal izolasyon +eşimin çalışma saatleri yüzünden sadece 1 saat çocukları görmesi yani bana bir faydası olmaması +karanlık soğuk kış günleri (güneş görmüyorum resmen günlerdir iyice psikolojim bozuldu sabah uyan karanlık biraz aydınlık sonra yine saatlerce karanlık) +iyi anne olma konusunda hassaslık +lohusalık derken ölmüşüm gömenim yok.
Sürekli ağlıyorum. Büyük kızım görüyor anne üzüldü diyor çok üzülüyorum ona. Çünkü hem depresyonda olduğum için hem de o zor bir gelişim döneminde olduğu için sabrım çok zorlanıyor ve bağırıyorum bazen ona sonra da oturup ağlıyorum dediğim gibi psikolojim çok bozuldu. Eşimi çok özlüyorum, çok az görüyorum gün içinde 3 saat falan sürekli eski fotoğraflara bakıp ağlıyorum. Çocuklar yokken dip dibeydik sürekli eşimin işi de böyle uzun saatli değildi. Eşim eve gelince sarılıp ağlıyorum resmen kafayı kırdım anlayacağınız.
Sadece antidepresan kullanmak geliyor aklıma çözüm olarak başka bir şey bulamıyorum randevu da aldım hatta dayanamıyorum gerçekten. Büyük kızımla oyun oynamam lazım ama çok sıkılıyorum hiçbir şeyden tat alamıyorum. Küçük kızıma da yetemiyorum çünkü büyükle ilgilenirken ağlıyor yetişemiyorum ikisine birden berbat bir anneyim
Antidepresan kullanmak dışında bir çözüm bulamıyorum dediğim gibi. Emzirdiğim için çok tercih etmek istemiyorum hiç kullanmadım zaten daha önce ama kızıma bağırmak istemiyorum artık başka bir çözümü olan var mı lütfen yardım edin.