- 23 Ocak 2013
- 8.104
- 10.538
- 248
- Konu Sahibi esmergizmo
- #21
Onu çok sevdiğimi bildiği halde gözü beni görmemişti ilk aşkımın..terketti gitti..çok üzüldüm ağladım..ağlamıcam işte demedim..zaten birkaç gün sonra ağlamalar azalıyor :) ortak arkadaşlarımızla bile görüşmedim..istemiyorsa bitmiştir dedim..yıllar yılları kovaladı benden önce evlendi..inşallah mutlu olur dedim..çünkü birisi beni hayatında istemiyorsa yapacak birşey yok..tabii bu olgunluğa erişmek yazmak kadar kolay olmuyor :) velhasıl bende evlendim..benim sosyal medya hesaplarım yok gereksiz buluyorum..neyse nadirende olsa arkadaşlarımın hesaplarından merak ettiğim herkese baktığım gibi bunada baktım birkaç sefer..mutlu görünmüyordu..birkaç ay sonrada boşanmış..oh iyi oldu demedim..o zaman hayatında benim olmamı tercih etmedi diye onu suçlamayada,kızmayada hakkım yok..onunla olsaydım güzel olurdu ama nasip değilmiş..umarım hiç pişman olmamıştır..bunu asla bilemeyeceğim.
benim öyle çok sevdiğim eski sevgililerim yok. ama çoğu evlendi, kimisinin çocuğu oldu. onları görünce ben de mutlu oluyorum.
belki bu sevgilimle düzgünce ayrılsaydık, sonra bu kadınla değil de başka bir kadınla sevgili olup evlenseydi onun için de mutlu olurdum, mutlu olsun da isterdim hatta içimden o kadar senemizi birlikte paylaştık derdim.
ama şimdi geriye bakınca beni manipüle edip, ezikleştirmesini, özgüvensizleştirmesini, benim kariyerimi sırf onu bırakmayayım diye mahvetmesini, arkamdan iş çevirip beni senelerce üze üze o kadını hayatmızda tutmasını sonra beni yolundan kaldırıp da o kadına koşmasını hazmedemiyorum! bunları yaşarken benim beynim mi bağlanmış bilmiyorum hala içimde bir taraf kafamdaki eski masum sandığım halindeki halini seviyor sanki o farklı biriymiş gibi. oysa ki gerçek o o değilmiş biliyorum.
işte bu yüzden mutlu olsun istemiyorum. hak etmiyor. bakın çok kişiye düşmanıma bile ben mutsuz olsun istemem. ama o hak etmiyor. bunu biliyorum.