Ölsem Ölemiyorum..

Şuan çok yalnız ve çaresiz hissediyorum..
Evliliğim bitiyor, çocuğum babasız kalacak..
Biliyorum benim gibi bu yoldan geçen çok insan var..
Ama ben çok metanetsizim, kaldıramıyorum, nasıl aşarım bilmiyorum..
Etrafımda dostum arkadaşım yok, derdimle dertlenecek sıkı dur yanındayım diyecek kimsem yok..
Var gibi görünenler arada bir nasılsın diye soruyor sadece..

İdare eder diyorum..
Ne idaresi içimde fırtınalar kopuyor..
Canlı canlı ölüyorum diyemiyorum..
Bir lokmayı bile geçiremiyorum boğazımdan,
Evladıma baktıkça, onun gülen yüzünü gördükçe içim parçalanıyor..

Tek sığınmaya çalıştığım ALLAH..
ALLAH yeter diyorum ama içimdeki bu şeyi durduramıyorum..
Ne kadar acı bir şekilde yazmışsın içimi sızlattın sanki sen bu evliliğin bitme taraftarı değilsin . Canım kadınlar annedir kadınlar güçlüdür. Sen güçlüsün evladın için direnmek şart. Onun gülüşünü hiç bir şeye değişme dik dur sen herşeyin üstesinden gelirsin emin ol....
 
Bu konu beni cok uzdu. Gecmis acilarimi taa yurekten yeniden hissettim. Ben de kilo vermistim. 38 kiloya dusmustum. Geceleri agliyordum. Oglum gormesin diye gizli gizli. Ilk hafta ogluma babam nerede diye sordugunda sabah erkenden ise gitti dedim. Aksam babasini sordugunda da eve gec gelecekmis isi varmis dedim. Ancak bir sure sonra cocuk babam gelmeden uyumam demeye basladi. Eve her girdiginde oda oda babasini ariyordu. Otoparkta babam geldi mi diye arabasini ariyordu. Baktim ki bu yalani daha fazla surduremeyecegim baban gitti oglum dedim. Nereye dedi. Bilmiyorum ben de bilmiyorum dedim. Kavga mi ettiniz dedi. Hayir dedim. Ben ailemden de gizledim gittigini, belki doner diye. Cunku bana giderken " mutsuzum dusunecegim" demisti. Doner diye epey bekledim. Bu arada ilk gittiklerinde yularindan bosalmis hayvanlar gibi oluyorlar, cok afedersin. Gozleri evladini bile gormuyor. Ne ariyor ne soruyor.
Neyse epey sonra ailem ogrendi ve baski yapmaya basladi bana. Ben de oglumu alip baba evine donmek zorunda kaldim. Biz baba evine donunce aklina oglu oldugu geldi. Pazar gunu oglunu gormeye geliyordu. Bu arada ben 38 kilo olmustum, perisandim. O ise eskisinden daha cok bakimliydi, mutluydu. Ben baba evine dondukten sonra o da evimize dondu. Ancak bize siz de gelin demedi.
Gittikten 6 ay sonraydi zaten bir gun aradi bir yerde bulustuk ve bosanalim dedi. Cekismeli uzun suruyor, anlasmali bosanalim dedi. Ben de benim acelem yok dedim. Ama o israrla hem anlasmali bosanmak istiyordu hem de ev de dahil herseyin onda kalmasini istiyordu. Cocugun velayetini istemiyordu. Cok sasirmistim. Cunku ogluna duskun adam oglunun sorumlulugunu almak istemiyordu. O gunku konusma havada kaldi. Ben birsey demeden masadan kalktim. Ertesi gun bir bosanma protokolu hazirlamis mail ile gonderdi. Imzala da bitsin bu is diyordu mailde. Imzalamadim. Anladim ki donmeyecek, halinden memnun. Bir avukata gittim. Bosanma davasi acildi. Bosanirken calistigi sirkette ortak oldugunu ogrendim. Maasinin bana soylediginin 3 kati oldugunu ve 12 yil boyunca koca bir yalanla yasadigimi anladim. Bosanma davasi surerken ben ondan 3 saat uzakta baska bir sehirde kadro buldum. Doktora yapmis kadro bulamayan bir issizdim onceleri. Yeni sehirde yeni bir duzen kurup yerlestik oglumla. Ve yeni hayatimiza adapte olurken, 3 yil sonra, dava bitti bosandik. Tam kendimi toplamistim ki, mal paylasim davasi devam ederken, bu ailemi ozledim diye cikti geldi. 4 ay sonra da tekrar gitti.
Bunu sunun icin anlattim. Ilk basta cocugunu falan gozu gormez, bir kac hafta sonra bir cocugu oldugunun farkina varir gormeye gelir. O gitmeden once butun sartlari ayarlamistir, ev tutmustur. Keyfi yerindedir. Bu gidisler planli oluyor. Bu nedenle yavas yavas sen de zor da olsa ayaga kalkmalisin. Hicbirseyi icine atma, hasta olursun. Agla dök icini. Ama kendini de birakma. Saglik herseyden onemli.
 
Son düzenleme:
Bu konu beni cok uzdu. Gecmis acilarimi taa yurekten yeniden hissettim. Ben de kilo vermistim. 38 kiloya dusmustum. Geceleri agliyordum. Oglum gormesin diye gizli gizli. Ilk hafta ogluma babam nerede diye sordugunda sabah erkenden ise gitti dedim. Aksam babasini sordugunda da eve gec gelecekmis isi varmis dedim. Ancak bir sure sonra cocuk babam gelmeden uyumam demeye basladi. Eve her girdiginde oda oda babasini ariyordu. Otoparkta babam geldi mi diye arabasini ariyordu. Baktim ki bu yalani daha fazla surduremeyecegim baban gitti oglum dedim. Nereye dedi. Bilmiyorum ben de bilmiyorum dedim. Kavga mi ettiniz dedi. Hayir dedim. Ben ailemden de gizledim gittigini, belki doner diye. Cunku bana giderken " mutsuzum dusunecegim" demisti. Doner diye epey bekledim. Bu arada ilk gittiklerinde yularindan bosalmis hayvanlar gibi oluyorlar, cok afedersin. Gozleri evladini bile gormuyor. Ne ariyor ne soruyor.
Neyse epey sonra ailem ogrendi ve baski yapmaya basladi bana. Ben de oglumu alip baba evine donmek zorunda kaldim. Biz baba evine donunce aklina oglu oldugu geldi. Pazar gunu oglunu gormeye geliyordu. Bu arada ben 38 kilo olmustum, perisandim. O ise eskisinden daha cok bakimliydi, mutluydu. Ben baba evine dondukten sonra o da evimize dondu. Ancak bize siz de gelin demedi.
Gittikten 6 ay sonraydi zaten bir gun aradi bir yerde bulustuk ve bosanalim dedi. Cekismeli uzun suruyor, anlasmali bosanalim dedi. Ben de benim acelem yok dedim. Ama o israrla hem anlasmali bosanmak istiyordu hem de ev de dahil herseyin onda kalmasini istiyordu. Cocugun velayetini istemiyordu. Cok sasirmistim. Cunku ogluna duskun adam oglunun sorumlulugunu almak istemiyordu. O gunku konusma havada kaldi. Ben birsey demeden masadan kalktim. Ertesi gun bir bosanma protokolu hazirlamis mail ile gonderdi. Imzala da bitsin bu is diyordu mailde. Imzalamadim. Anladim ki donmeyecek, halinden memnun. Bir avukata gittim. Bosanma davasi acildi. Bosanirken calistigi sirkette ortak oldugunu ogrendim. Maasinin bana soylediginin 3 kati oldugunu ve 12 yil boyunca koca bir yalanla yasadigimi anladim. Bosanma davasi surerken ben ondan 3 saat uzakta baska bir sehirde kadro buldum. Doktora yapmis kadro bulamayan bir issizdim onceleri. Yeni sehirde yeni bir duzen kurup yerlestik oglumla. Ve yeni hayatimiza adapte olurken, 3 yil sonra, dava bitti bosandik. Tam kendimi toplamistim ki, mal paylasim davasi devam ederken, bu ailemi ozledim diye cikti geldi. 4 ay sonra da tekrar gitti.
Bunu sunun icin anlattim. Ilk basta cocugunu falan gozu gormez, bir kac hafta sonra bir cocugu oldugunun farkina varir gormeye gelir. O gitmeden once butun sartlari ayarlamistir, ev tutmustur. Keyfi yerindedir. Bu gidisler planli oluyor. Bu nedenle yavas yavas sen de zor da olsa ayaga kalkmalisin. Hicbirseyi icine atma, hasta olursun. Agla dök icini. Ama kendini de birakma. Saglik herseyden onemli.
Allah razı olsun.
Benimkini istemesemde ailem biliyor karşılıklı oturuyoruz.
Evden giderken sinirle hiç bir şey almadan çıktı gitti.
Şimdi memleketinde ailesinin yanındaymış.
Kardeşi ile konuştum.
Mahkemeye dilekçe vermiş ailesi karşı çıkmış.
Bir işi yok burada aile işinde çalışıyordu gidince işsiz kaldı.
Rabbime sığınıyorum en güzeli ne ise onu nasip etsin.
Kardeşi ile konuşunca biraz daha rahatlar gibi oldum.
Bilmiyorum ne olacak ailesi ısrar edince buradan da giderim demiş.
Mahkeme olsa ondan alabileceğim bir şey yok.
Ailesine dönsem bile o apartmanda oturmam demiş.
Twitlerine bakıyorum arada keyfi yerinde..
Oğlunum resimlerini paylaşmıyormuş tabi beni engellediği için ben görmüyorum.

Beynim dondu hislerim uyuşmuş gibi hissediyorum.

Herkesten utanıyorum dik duramadığım için..

Sizleri okuyunca gıpta ile bakıyorum gerçekten çok güçlüsünüz ve çok teşekkür ederim. Dost sandığım insanlar bile önemsemedi sizin kadar..
Allah razı olsun mevlam yolunuzu açık etsin..
 
Ne kadar acı bir şekilde yazmışsın içimi sızlattın sanki sen bu evliliğin bitme taraftarı değilsin . Canım kadınlar annedir kadınlar güçlüdür. Sen güçlüsün evladın için direnmek şart. Onun gülüşünü hiç bir şeye değişme dik dur sen herşeyin üstesinden gelirsin emin ol....
Evet bitme taraftarı değilim.
Cesaretim yok ayrılmaya..
Keşke rabbim içimi bir anda soğutsa da bende bu eziyeti çekmesem.
Evladımın gülüşünü hiç bir şeye değişmem iyi ki var benim kuzum..
 
Biz hep buradayız . Her zaman yazın . Biz hep sizi dinleriz. 💕💕💕
Allah razı olsun gerçekten, derdimle dertlenen bana destek olmaya çalışan, yol gösteren herkesten rabbim razı olsun.
Umarım her daim deatekçiniz rabbim olur.
Keşke gerçektede buradaki düşünen sizler gibi dostum olsa.
 
biraz daha güçlü olmaya çalışın biliyorum söylerken kolay ama çocuğunun en çok size ihtiyacı var her şey insan için bu hayatta kötü günlerin arkasından güzel günler gelir hep umudu kaybetmemek lazım
Teşekkür ederim, Allah büyük olacaklara kalbimi razı etsin beni bu duygu azabından kurtarsın inşaAllah
 
Evet bitme taraftarı değilim.
Cesaretim yok ayrılmaya..
Keşke rabbim içimi bir anda soğutsa da bende bu eziyeti çekmesem.
Evladımın gülüşünü hiç bir şeye değişmem iyi ki var benim kuzum..
Kıyamam her zaman yaz olur mu özelden de yazabilirsin kendini toparla içinin ne kadar yandıgını hissediyorum rabbim bu cuma günü yar ve yardımcın olsun inşallah
 
Allah razı olsun gerçekten, derdimle dertlenen bana destek olmaya çalışan, yol gösteren herkesten rabbim razı olsun.
Umarım her daim deatekçiniz rabbim olur.
Keşke gerçektede buradaki düşünen sizler gibi dostum olsa.
Canın ne zaman isterse özelden de yazabilirsiniz. Ben zaten çoğu zaman buralardayım 🥰. Senden de Allah razı olsun . Geçmeyen bir şey yok şu hayatta . Üzülürsün evet , yorulursun evet , kırılırsın evet ama acıya kendini kaptırmak yok .
 
Şuan çok yalnız ve çaresiz hissediyorum..
Evliliğim bitiyor, çocuğum babasız kalacak..
Biliyorum benim gibi bu yoldan geçen çok insan var..
Ama ben çok metanetsizim, kaldıramıyorum, nasıl aşarım bilmiyorum..
Etrafımda dostum arkadaşım yok, derdimle dertlenecek sıkı dur yanındayım diyecek kimsem yok..
Var gibi görünenler arada bir nasılsın diye soruyor sadece..

İdare eder diyorum..
Ne idaresi içimde fırtınalar kopuyor..
Canlı canlı ölüyorum diyemiyorum..
Bir lokmayı bile geçiremiyorum boğazımdan,
Evladıma baktıkça, onun gülen yüzünü gördükçe içim parçalanıyor..

Tek sığınmaya çalıştığım ALLAH..
ALLAH yeter diyorum ama içimdeki bu şeyi durduramıyorum..
Durumunuzu bilmiyorum ama vardır bir hayır arkadaşa gelince çok elsem değil bence genelde ben sınır koymayı tercih ederim yanında olsalar ne olacak ki bir şeyini görmedim bu zamana kadar asıl önemli olan insanın içinde.
 
Çocuğunuz neden babasız kalsın yine görüşecek elbette babasıyla. Sizin dik durmanız lazım ki evladınıza derman olasınız. Siz güçsüz olursanız bu çocuğunuza da yansır. Allahım bundan sonra güzel insanlar çıkarsın karşınıza ❤️
 
Şuan çok yalnız ve çaresiz hissediyorum..
Evliliğim bitiyor, çocuğum babasız kalacak..
Biliyorum benim gibi bu yoldan geçen çok insan var..
Ama ben çok metanetsizim, kaldıramıyorum, nasıl aşarım bilmiyorum..
Etrafımda dostum arkadaşım yok, derdimle dertlenecek sıkı dur yanındayım diyecek kimsem yok..
Var gibi görünenler arada bir nasılsın diye soruyor sadece..

İdare eder diyorum..
Ne idaresi içimde fırtınalar kopuyor..
Canlı canlı ölüyorum diyemiyorum..
Bir lokmayı bile geçiremiyorum boğazımdan,
Evladıma baktıkça, onun gülen yüzünü gördükçe içim parçalanıyor..

Tek sığınmaya çalıştığım ALLAH..
ALLAH yeter diyorum ama içimdeki bu şeyi durduramıyorum..
Aciyi cok mu seviyorsunuz acaba? Yani dunyanin sonu gelmis gibi ne bu agitlar bu acitasyonlar? Cocugu bu psikoliji ile mi büyüteceksiniz?
 
Aciyi cok mu seviyorsunuz acaba? Yani dunyanin sonu gelmis gibi ne bu agitlar bu acitasyonlar? Cocugu bu psikoliji ile mi büyüteceksiniz?
Bir derdim vardan bunu mu anlıyorsunuz gerçekten?
Sadece dertleşmeye çalışıyorum ve şuanki hislerimi yazdım.
Kim acıyı sever ?
Şahsen ben sevmiyorum..
Ama belli ki sizler acıtmayı çok seviyorsunuz..
 
Farkındayım ölmüyor ama bu farklı her akşam oynadığı babasını arada bir görecek..
Anne babası yanyana olan insanları görünce boynu bükülecek.
Boşanmayı ben tercih etmedim terkedildim..
Sadece siz değil çocuklar da terk edilmiş farkında msınzı?
Terkeden koca Yalnzıca karısını değil ailesini terketmiş oluyor.
Bunu lütfen iyi anlayın. İyi bir baba olsaydı zaten cocukların basında dururdu. Olayı Yeşilçam a dönüştürmeyin.
 
Evet eşim terk etti..

Evlenmeden önce nasıldı hatırlamıyorum bile 13 yıl geçti üstünden 21 yaşında evlendim şimdi 34 yaşındayım..
Belki ilerde güçlü olabilirim ama şuan gerçekten yapamadığım için yazdım, içimi dökmekti bir nevi..
İyi ki de tek cocuk ile kalmışsınız. Ve yasınız çok genç.
 
Kocam terk etti..
İşim var şükür çalışıyorum.
İnşaALLAH aşabilirim yakın zamanda...
Terk mi etti? Hem bebegini hem sizi bi de... dengesiz, seviyesiz, sevgisiz olmaz canim benim bu adamdan bisey. Uzulsen de birak git bu adamdan sen de. Madem terkedicek mis niye koca olmus baba olmus.
Isiniz varsa korkunuz olmasin. Erkeksiz kadinlar oyle guclu oluyo ki... bebeginiz de buyur, nasil guzel olursunuz. Kaybettigine yansin bay terk.
 
Allah razı olsun.
Benimkini istemesemde ailem biliyor karşılıklı oturuyoruz.
Evden giderken sinirle hiç bir şey almadan çıktı gitti.
Şimdi memleketinde ailesinin yanındaymış.
Kardeşi ile konuştum.
Mahkemeye dilekçe vermiş ailesi karşı çıkmış.
Bir işi yok burada aile işinde çalışıyordu gidince işsiz kaldı.
Rabbime sığınıyorum en güzeli ne ise onu nasip etsin.
Kardeşi ile konuşunca biraz daha rahatlar gibi oldum.
Bilmiyorum ne olacak ailesi ısrar edince buradan da giderim demiş.
Mahkeme olsa ondan alabileceğim bir şey yok.
Ailesine dönsem bile o apartmanda oturmam demiş.
Twitlerine bakıyorum arada keyfi yerinde..
Oğlunum resimlerini paylaşmıyormuş tabi beni engellediği için ben görmüyorum.

Beynim dondu hislerim uyuşmuş gibi hissediyorum.

Herkesten utanıyorum dik duramadığım için..

Sizleri okuyunca gıpta ile bakıyorum gerçekten çok güçlüsünüz ve çok teşekkür ederim. Dost sandığım insanlar bile önemsemedi sizin kadar..
Allah razı olsun mevlam yolunuzu açık etsin..
Utanma. O yasadigin duygularin hepsini yasadik bizler de. Utanilacak birdey yok. Gayet insani duygular. Hissizligin yerini sonra kizginlik ve ofke aliyor sonra da dinginlesiyorsun zamanla. Hepsini sirayla yasiyorsun. O cok sevdigin adam da sokaktan herhangi biri gibi oluyor. Bana da dediklerinde ben oyle olmaz diyordum ama oyle oluyor. Tum duygulari sirayla yasiyorsun. Sadece herkeste suresi farkli.
 
çocuğunuz için üzülmeyin çünkü çocukları etkileyen şey anne babanın boşanması degildir ebeveynlerin bunu aşamamasıdır. aşk acınıza gelince, o da zamanla geçecektir kendinizi zavallı görerek haksızlık ediyorsunuz. pat diye ertesi gün mutlu uyanmayı beklemeyin ama bunun ilacının zaman ve mutluluğunuz için çaba olduğunu unutmayın. neler neler atlatılıyor peheeey. bu adam sizi terketmese sizin ayrılacağınız yoktu iyi oldu böylesi siz bunu haketmiyorsunuz iyi insanlarla karşılaşıcaksınız ve unutmayın ki at gibi giden it gibi dönmek istemiycek olsa bile b.k gibi hayatlara sahip olacaktır
 
Lütfen affetmedim deyin. Lütfen l🙏
Affetsem de affetmesem de artik hic gorusmuyoruz. Oglum buyudu. 15 yasinda simdi, kendi meselelerini babasiyla kendi arayarak cozuyor. Kucukken ben mecbur cocukla ilgili mevzularda babasiyla gorusmek zorunda kaliyordum. Artik el olduk. Sesini duymayip yuzunu gormeyince de daha iyi oluyor.
Affettin mi diye soruyorsaniz ne hissettigimi bilmiyorum. Kirginim sanirim. Eskisi kadar kizgin degilim ama. Kizginlik yerini kirginliga birakti. Ara ara gelgitlerim olmuyor degil, o zamanlar eskiler aklima geldikce kizdigim oluyor tabi, affetmedigim de. Keske durust olsaydi. O zaman o kadar karmasik duygulari yasamazdim. Simdi ne hali varsa gorsun diyorum.
 
Back
X