Merhaba arkadaşlar.Dün gece halam vefat etti.50 yaşında bile değildi.Hiç bir hastalığı yoktu.Acılara dayanamadı.İki sene önce iki tane genç yaşta kuzenimi ani ve acı bir şekilde kaybettik.Hemen akabinde hiç bir şey yokken ani bir kalp krizi ile bütün sülalenin direği olan amcamı. O da ellisinde yoktu.Sonra diğer halam vefat etti.Bütün bu olanların üzerine halam depresyona girdi.İyileşemedi.Üzüntü,yas süreci derken bağırsakları İLE ilgili problem yaşadı.Çünkü yaşananları hazmedemiyordu.Doktorlar bile anlam veremedi.Kanser vs. gibi bir şey olmamasına rağmen bağırsakları iflas etti.En sonunda diğer organları da iflas edince dün gece vefat haberini aldık.
Ne hissettiğimi bilemiyorum.İçimde bir yumru ,adeta yutkunamıyorım. Bu haberlerin hepsini gece vakti aldık.Hatta o kadar alıştık ki cenazeye hazırlık süreçlerinde uzman olduk.Bunları söylemek bile acı veriyor.Sanki herkes sıraya dizildi.Ölümün yaşlısı genci yok ama kaybettiklerimizin hepsi gençti.25,27,49,50,55..Hepsi zamansız..İnsanız nihayetinde.Allah’ın neden bizi böyle sınadığına anlam veremiyorum.İnançlı bir insanım.
“Allahım çok yorulduk.Ne olur kızma bana ,ama artık kimse ölmesin.”diye dua ettim.Öyle bir şey ki, sonradan vefat edenler bir öncekilerinin açısından öldüler sanki.Ölümü anlayamıyorum..Köyümüz bomboş kaldı.Köydeki evimiz sahipsiz kaldı.Bayramlarda toplandığımız köyümüz şimdi ıssız.Anılarımdaki herkes öldü..Ne kadar şendik.Ne kadar mutluyduk..Niye böyle olduk...
Ve ölen halalarım hiç evlenmediler.Aşık olmadılar..Sevmediler.Belki de çok sevdiler,kavuşamadılar..Kuzenlerim evlenecekti.Sevdikleri vardı.Sevdikleri yarım kaldı.Amcamın çocuğu yoktu.Bizi evlatları gibi benimserdi.
Peki babam.Nasıl dayanıyor bu acılara.Aklıma geldikçe fena oluyorum...Canım çok yanıyor..
Ne hissettiğimi bilemiyorum.İçimde bir yumru ,adeta yutkunamıyorım. Bu haberlerin hepsini gece vakti aldık.Hatta o kadar alıştık ki cenazeye hazırlık süreçlerinde uzman olduk.Bunları söylemek bile acı veriyor.Sanki herkes sıraya dizildi.Ölümün yaşlısı genci yok ama kaybettiklerimizin hepsi gençti.25,27,49,50,55..Hepsi zamansız..İnsanız nihayetinde.Allah’ın neden bizi böyle sınadığına anlam veremiyorum.İnançlı bir insanım.
“Allahım çok yorulduk.Ne olur kızma bana ,ama artık kimse ölmesin.”diye dua ettim.Öyle bir şey ki, sonradan vefat edenler bir öncekilerinin açısından öldüler sanki.Ölümü anlayamıyorum..Köyümüz bomboş kaldı.Köydeki evimiz sahipsiz kaldı.Bayramlarda toplandığımız köyümüz şimdi ıssız.Anılarımdaki herkes öldü..Ne kadar şendik.Ne kadar mutluyduk..Niye böyle olduk...
Ve ölen halalarım hiç evlenmediler.Aşık olmadılar..Sevmediler.Belki de çok sevdiler,kavuşamadılar..Kuzenlerim evlenecekti.Sevdikleri vardı.Sevdikleri yarım kaldı.Amcamın çocuğu yoktu.Bizi evlatları gibi benimserdi.
Peki babam.Nasıl dayanıyor bu acılara.Aklıma geldikçe fena oluyorum...Canım çok yanıyor..
Ben de başta babam ve birçok akrabamı kaybettim, artık telefonun çalmasından korkar oldum… Başınız sağ olsun, insan ölümlerle sınandıktan sonra o hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağı hissi adeta insanın ruhuna yapışıyor. O eski neşemiz yok, herkes bir bir gidiyor… Büyümek kötü biri…
❤
