Annem ölmeden bir gün evvel yattığı yerde salonun kapısını işaret ederek dedi ki ; dünya ne kadar güzel, ne kadar büyük, yemyeşil; hiç görmemişim şimdiye kadar ... Gideceği yeri gördü dedi herkes, ne kadar doğrudur bilemem, gidip te gelen yok. Ama gidecek olanın o an bildiğine inandım.
Öldüğünde hepimiz başındaydık, kimse feryat etmedi sadece duyulabilecek kadar yüksek bir sesle , hep bir ağızdan kelime-i tevhid getirdik. Ölüm korkunç sanılır ya, değil. Nefesinin küçüle küçüle duruşunu izledim, en son göğsünde küçücük bir kuş çırpındı sanki ve bitti, gülümsüyordu annem, ön dişleri görünecek kadar bayağı kocaman bir gülümseme ve öyle kaldı, yıkayan hanım bile annemin güzelliğine ve gülümsemesine hayret etti. Resmen mutluydu, kolostomiden, nefrostomiden,ilaçlarından herşeyden kurtuldu, genç kız gibiydi bedeni, ben kötü bir yere gittiklerine inanmıyorum. Onlar gerçek dünyadalar.
Hastalığını ilk öğrendiğimde ettiğim isyanlar sırasında bana bir gün dedi ki ; ben seni böyle mi yetiştirdim, bana hastalık verdi diye Allah' a isyan mı ediyorsun, ölümden niye bu kadar korkuyorsun, ben sevdiğime gideceğim. Ben Rabbimi seviyorum, insan sevdiğine gitmekten korkar mı...
Özlemek bakidir hiç geçmeyecek, içimi parçaladın sabah sabah arkadaşım. Öyle iyi anlıyorum ki seni...
Ama ne dedik ; ahirete iman ettik, elbet kavuşacağız, hiç ayrılmamak üzere. Hiç bir şey içini soğutmaz biliyorum, alışacaksın sadece. Hem geliyor arada bir rüyalarıma, çok daraldım mı konuşuyorum onunla. Ne zaman konuşsam o gece görürüm annemi rüyamda, belki psikolojiktir ama görüyorum ve güzel bir yerde olduğuna inanıyorum. Dua ediyorum, hayır yapmaya çalışıyorum adına, bir avuntu buluyor insan. Teselli edemem seni ne yazacağımı şaşırdım, Rabbim sabır versin
yapma harap etme kendini.. ölüm Allahın emri elden ne gelir. keşke şeytandandır derler. keşke deme . biliyorum zor ama toplaman lazım kendini. neden diye sorguladıkca ALllaha isyan olur düşme gaflete. gözyaşı gözyaşını cagırır derler . bol bol dua et annecigin için. kıyamam yaaa 
( acına ortak olmaya çalışıyorm ama ne söylersem söyleyim hafifletemiyorm sanki. annen kötü biyere gitmedi ki böyle düşün. onun gittigi yere birgün bizde gitcegiz. inşallah sevdiklerimizi görebiliriz.suçlama kendini artık sen hastaneyede götürsen olacagı varmış olmş. RAbbim unutturdu işte sana hastaneyi o anda aklından çıktı, çıkardı RABBİM çünkü zamanı dolmuştu yapcak bişe yok canım aglaa ama isyan etme ...
