Ölüm ve acıyla başa çıkabilmek

Maryjaneee

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
13 Nisan 2018
21
76
3
30
Bunu yazmak bile benim için o kadar zor ki. bir hafta önce 8 senelik bir arkadaşımı genç yaşta toprağa verdik. Benim için arkadaştan da öte çok özel, çok kıymetli biriydi ve o öldüğünden beri sanki ben de nefes alamıyorum. Evden çıkamıyorum yemek yiyemiyorum uyuyamıyorum sadece internete bakıyorum kafam bi an boş kalmasın da onu düşünmeyeyim diye. Çok arabeske bağlamak istemiyorum burada duygularını da çok ifade edebilen biri değilim ama hayatımda hiç böyle hissetmemiştim yüzü gülüşü aklıma geliyor herşey anlamını kaybediyor kalbim sıkışıyor yanına gitmek istiyorum. Nerededir şimdi onu düşünüyorum. Her gece rüyamda onu görüyorum sabah daha da kötü uyanıyorum ölüm bu çözümü yok biliyorum ama sadece paylaşıp biraz olsun rahatlamak istedim etrafımda kimse bu hislerimi anlamıyor anlamalarını da beklemiyorum açıkçası çok canım acıyor
 
Daha çok taze normal..aci cekiyorsunuz..olması gerektiği gibi yasinı tutuyorsunuz basiniz sağ olsun..zamanla alısacaksiniz ve bu hissettiğiniz duygular azalacak..
 
Basiniz sagolsun .Ölüm gerçeğini kabullenmek lazım öncelikle... herkes sevdiklerini kaybediyor ancak herkesin kabullenme süreci farklı....
Zamanla sizde kabul edeceksiniz acinizi yasayin ancak, kendinizi kaybetmeden yaşayın. Çıkın dışarı derin derin nefes alın doğayı izleyin ...durumunuz musaitse merak ettiğiniz bir şehri bir sırt çantasıyla keşfe çıkın ...bol bol dua edin arkadaşınız için inaniyorsaniz dualara ..
Arkadaşınızı düşünürken onun şu durumunuzu gördüğünde ne hissedeceğini düşünün eminim çok üzülürdü ...
 
Başınız sağolsun anlıyorum sizi. Peş peşe iki sevdiğim genç insanı toprağa verdim ben de. İlk kaybımda "böyle bir acı olamaz" diye ağlarken, ikinci kaybım çok daha acı oldu. Dilimi tuttum ondan sonra zaten. Yaşarken en büyük acı bizim, katlanamayız sanıyoruz ama inanın hafifliyor. Allah korusun daha büyük acılara da şahit olunuyor.

Daha çok yeni kaybınız. Acı geçmiyor ama zamanla hafifliyor...
 
okurken o kadar kötü oldum ki, seneler evvel ben de kardeşimi kaybettim. hayat telaşına öyle bir kapılıyor ki insan, zamanla yavaş yavaş unutuyosun.., o acı kül oluyor ta ki birilerinden böyle acıları tekrar duyana dek. yangının külü yanıp sönüyor, sızlıyor,ilk zamanki gibi şiddetli olmasa da tuhaf bi düğüm oluyor içinde.seneler geçiyor böyle.. başın sağolsun..
 
Başınız sağolsun anlıyorum sizi. Peş peşe iki sevdiğim genç insanı toprağa verdim ben de. İlk kaybımda "böyle bir acı olamaz" diye ağlarken, ikinci kaybım çok daha acı oldu. Dilimi tuttum ondan sonra zaten. Yaşarken en büyük acı bizim, katlanamayız sanıyoruz ama inanın hafifliyor. Allah korusun daha büyük acılara da şahit olunuyor.

Daha çok yeni kaybınız. Acı geçmiyor ama zamanla hafifliyor...
Bende kardeşimin vefatında dayanamıyorum diye ağlarken daha büyük bir sıkıntı müptela olmuştu başıma ve uyuşturmuştu acımı. dilini tutsun ama acısını sonuna kadar yaşasın konu sahibi çünkü bu acıyı dibine kadar yaşamayıp içine atmak daha kötü
 
Daha çok taze normal..aci cekiyorsunuz..olması gerektiği gibi yasinı tutuyorsunuz basiniz sağ olsun..zamanla alısacaksiniz ve bu hissettiğiniz duygular azalacak..
Teşekkür ederim çok sağolun. Dediğiniz gibi henüz çok yeni ve ben aslında hala tam olarak kabullenebilmiş bile değilim. Acı yaşarken hiç geçmeyecek gibi geliyor ama umarım hafifler zamanla
 
Başınız sağolsun. Ben de geçen sene çok genc ,hayat dolu ve iyi kalpli bir arkadaşımı aniden kaybettim. Aylarca kendime gelemedim. Surekli agladim. Hergun fotoğraflarına bakıp ağladım. Artık kabullendim, hala cok üzülüyorum ama zamanla dayanma gücüm arttı. Bide cok rüyamda gördüm, sarildim sarildim... O da iyi geldi
 
Bende geçen yıl ilkokul arkadaşımı kaybettim. Haberi geldiğinde yıkıldım, ölüm hiçbir acıyla kıyaslanamaz bile. Bunu çok iyi anladım. Zamanla bu ruh halin daha normale bürünecek elbet, ama her zaman hatırlanacak. Ki hep hatırlansın zaten. Şimdi acını içine atma, sonra daha zor duruma sokar bu hal seni. Her şeyin üstesinden gelecek zaman... Allah mekanını cennet etsin inşallah. Allah rahmet eylesin...
 
Başınız sağolsun anlıyorum sizi. Peş peşe iki sevdiğim genç insanı toprağa verdim ben de. İlk kaybımda "böyle bir acı olamaz" diye ağlarken, ikinci kaybım çok daha acı oldu. Dilimi tuttum ondan sonra zaten. Yaşarken en büyük acı bizim, katlanamayız sanıyoruz ama inanın hafifliyor. Allah korusun daha büyük acılara da şahit olunuyor.

Daha çok yeni kaybınız. Acı geçmiyor ama zamanla hafifliyor...
Çok teşekkür ederim yorumunuz ve anlayışınız için.. Ben babamı kaybettim ama çok ufaktım ve çok büyük bir acı yaşamadım dolayısıyla. Ama hep derdim ki ben babamın kaybını atlatmış kızım hiçbir şey beni yıkamaz, ta ki bir hafta öncesine kadar bu korkunç haberaldığımdan beri sanki bende nefes alamıyorum aynı dediğiniz gibi dünyanın en büyük acısı benimkiymiş gibi geliyor
Başınız sağolsun anlıyorum sizi. Peş peşe iki sevdiğim genç insanı toprağa verdim ben de. İlk kaybımda "böyle bir acı olamaz" diye ağlarken, ikinci kaybım çok daha acı oldu. Dilimi tuttum ondan sonra zaten. Yaşarken en büyük acı bizim, katlanamayız sanıyoruz ama inanın hafifliyor. Allah korusun daha büyük acılara da şahit olunuyor.

Daha çok yeni kaybınız. Acı geçmiyor ama zamanla hafifliyor...
Yorumuz ve anlayışınız için çok teşekkür ederim..Ben babamı kaybettim ama çok ufaktım ve durumu tam anlamamıştım bile. Ama hep derdim ben babasının kaybıyla başa çıkmış kızım beni hiçbir şey yıkamaz diye, büyük konuşmamak lazımmış. Bir hafta önce bu haberi aldığımdan beri bir kabusun içindeyim sanki aynı dediğiniz gibi dünyadaki en büyük acı buymuş gibi geliyor kendimi mantıklı biri zannederdim tüm fonksiyonlarımı kaybettim hiç beklemediğim şekilde bitki gibiyim
 
Bende geçen yıl ilkokul arkadaşımı kaybettim. Haberi geldiğinde yıkıldım, ölüm hiçbir acıyla kıyaslanamaz bile. Bunu çok iyi anladım. Zamanla bu ruh halin daha normale bürünecek elbet, ama her zaman hatırlanacak. Ki hep hatırlansın zaten. Şimdi acını içine atma, sonra daha zor duruma sokar bu hal seni. Her şeyin üstesinden gelecek zaman... Allah mekanını cennet etsin inşallah. Allah rahmet eylesin...
Başınız sağolsun sizin de, kaybınıza çok üzüldüm.. yattıkları yer cennet olsun umarım çok mutlulardır orada. Dediğiniz gibi zaman herşeyin ilacı..
 
Başınız sağolsun. Ben de geçen sene çok genc ,hayat dolu ve iyi kalpli bir arkadaşımı aniden kaybettim. Aylarca kendime gelemedim. Surekli agladim. Hergun fotoğraflarına bakıp ağladım. Artık kabullendim, hala cok üzülüyorum ama zamanla dayanma gücüm arttı. Bide cok rüyamda gördüm, sarildim sarildim... O da iyi geldi
Sizin de başınız sağolsun böyle iyi insanlar bu kadar erken gitmeseler keşke aramızdan bizide geride böyle bırakmasalar.. Ben de haberi aldığımdan beri her gün onu göreyim diye uyuyorum hep de geliyor rüyalarıma. Yorumunuz beni ağlattı çok benzer durumlar, hiçbir zaman tam olarak geçmeyecek on yıl sonra bile bir fotoğrafını gördüğümde gözlerimden yaşlar akacak bunu biliyorum, ama umarm zaman acımızı hafifletir en azından onları gülümseyerek anabiliriz
 
Bundan beş altı sene önce kuzenim vefat etmişti daha çocuk yaşta hem de. İlk duyduğumda çok üzüldüm inanamadim. O koskoca dağ gibi dediğim amcam evladı için günlerce hüngür hüngür ağladı. Ama zamanla onun acisi da hafifledi. En zoru evlat derler. Amcam da yengem de zamanla düzeldi. Hala içlerinde sızı olduğunu derler ama eskisi gibi değiller tabiki. Zamanla her şey geçiyor. İlk başlarda acını yaşaman en doğali. Başın sağolsun. Tüm ölmüslerimize Allah rahmet eylesin.
 
Ben dayanamıyorum. Kabullenmek de istemiyorum. İlaç kullanıyorum.
Sürekli beynimin arka taraflarına atıyorum.
Ben ablam hakkında konuşmadıkça kimse tek kelime etsin istemiyorum. Hatırlamak istemiyorum.
Allah hepimize sabır versin.
 
Bende babami canimin icini kayb etdim o kadar aciko o kadar canim yaniyorki yanina gitmek istyorum kalbim sikisiyor.Allah sabr versin bizlere
 
Back
X