içimi aşırı derecede kemiren korkudur.inançsızlık veya budalalık bunun sebebi olamaz.bunun sebebi dünyada büyük bir iz bırakmadan yok olma endişesidir.sıradan kalma endişesidir.bedenimin çürüyecek olması,ben öldükten sonra hala aynı yemeklerin yenecek,aynı esprilerin yapılacak,aynı tv programlarının yayınlanacak,aynı şekilde nefes alınacak olması bu rahatsızlığımı körüklüyor.en ufak şeyde vücudumun dengesinin bozularak git gide eriyeceğimden endişe ediyorum.çenemin altındaki küçük bezeden bile azrailim olduğu konusunda şüpheleniyorum.görülecek milyonlarca şeyin olması ve benim anfield road'da maç seyredemeden,bir ronnie james dio konserine gitmeden,farklı iklimlerin farklı ışıklarının üzerimde yansıdığını görmeden,orta çağ atmosferini yaşayamadan,deli gibi şarkı söyleyemeden ve hepsinden önemlisi adımdan söz ettiremeden ölmek...insanlar bütün bunlardan dolayı deliriyor.tabuların olmadığı,ailemden birisini kaybedeceğim korkusunu taşımak zorunda kalmadığım,yalnız,farklı renklerde sadece kendime ait bir dünyada yaşamayı bu kadar çok istememin sebebi de budur.cennet harika olabilir ama oksijenin ciğerlerime sorunsuzca dolduğunu hissedebilmek ve bu muhteşem düzeni bozabilecek şeyi fark etmek evhamsa ben evham kralıyım ve şundan eminim ki eğer bir gün delirmezsem bu korkunun içinde kaybolup gideceğim.