O zaman "gelemeyeceğim, kusura bakmayın" diyeceksin. Bak sen ne kadar çok "tamam" dersen onlar o kadar fazlasını isteyecek, şu an yanlarındasın zaten 2 hafta sonra neden tekrar gelesin.
Bak sen karşılıklı konuşup anlaşın, sana da hak versinler istiyorsun ama karşındakiler senin istediğini verecek insanlar değiller. Hele yüz yüzeyken, aynı ortamdayken senin kendi istediğin kararı alıp onlara söyleme şansın yok, "tamam, nasıl isterseniz öyle olsun" dedirtene kadar beynini oyacaklar.
Ben eski konunu da hatırlıyorum, oraya da yorum yapmıştım. Sen yetişkinler gibi karşılıklı konuşup anlaşma taraftarısın ama onlar senin kuklaları olduğunu ve yöneteceklerini düşünüyorlar. Sizin ortak yolunuz yok. Şimdilik onlara "evime bir gideyim bakarız" dan başka cümle kurma, bayram yaklaşınca da 2 hafta önce oradaydım gelemeyeceğim dersin, o mesafeden isterlerse evi yaksınlar seni ilgilendirmez. Bağıracaklarını bildiğin zamanlarda açma telefonu, gerekirse posta koy "bu hayat artık benim, ne istersem yaparım" demekten korkma. Psikolojik destek al, buna ihtiyacın var. Ben de geçtim senin geçtiğin o yollardan. Bir de "olgunlaşmamış ebeveynlerin yetişkin çocukları" isimli kitabı oku, çok faydasını göreceksin.