kesinlikle mutlu olamasınlar cnm.benim dileklerimde bu yönde ve söylediğin gibi cnm aynı şeyleri yaşıyoruz..bir an kendimi gayet güçlü hissediyorum sonrasında yine aynı psikolojiye giriyırum.kesinlikle sevgidende öte alışkanlık olduğu bir gerçek..ama başkalarında hep onu arıyorum.telefonuma bir mesaj bile geldiğinde (belki)umuduyla bakıyorum o olmadığını ve asla pişmanlık duymayacağına o kadar eminimki...ama yinede böyle ister istemez çırpınışlar devam ediyor.geçicek mutlaka ve şunu unutma cnm sende,biz başını yastığa koyduğunda son derece rahat ve huzurlu olmak çok önemli inan.bu acını birazda olsa hafifletiyor..inş dahada güçlü olacağız..[/QUOTE
normalde de oldugu gibi telefon olayında da aynı seyleri paylaşıyoruz.belki hani ondandır die bi umut bakıyorum telime...hatta ya degilse diye de düşünüp yavas yavas bakıyorum...ondan olmuyo haliyle...hayal kırıklıkları artık kalbimi acıtmıyo..hiç kabullenemiycek gibi geliyo ama içim git gide kendiliğinden kabulleniyo sanki.. artık lanet okumak bile gelmiyor içimden.. yorulmusum baya..o kdar yoruldum ki..beklemek de artık istesen de olmuyor belli bir süreden sonra..yani hala içinde küçük de olsa bi umut kalıyor ama git gide sönüyo küçülüyo..haftaya dogum gunum ...hani belki diyorum ...onumde öle bi olayın olması zaten kafayı yememe yetiyor..hani özel bi gün hatırlar eder die..ama bi yandan da kendimi aramıycagına alıştırmaya calışıyorum..off karman çorman her sey.. en iyisi her seyin en kotusune alıştırmak ..ama işte insanın içindeki o umut yok mu...bir an önce sönse de önümüze baksak..o deil de simdi biz burda kendimizi yiyip bitiriyoruz ya onların umurunda degildir..yeni hayatlara yasamlara yelken acmışlardır coktan.. ama işte sen de benim gibi sanırsam engel olamıysun..onlar gibi yapamıyoruz.. sana da dua edicem bol bol arkadasım..inşallah cıkarlar kafamızdan kalbimizden ama biz onların içinde hep cakılı kalalım..zamanı geldimi de pişmanlıktan içleri kavrulsun..amin:)