Kızlar ben küçük yaşta çok severek evlendim ama olmuyor özgürlüğüm kısıtlı artık kendime ait bi hayatım kalmadi hep aynı şeyler ne çalışma ne bi kurs ne bi tek başına çıkıp dolasabilme imkanı.... Bunların hepsi elimden alındı . Sebep ; eşimin ailesini adetleri cok farklı , gelin tek başına çıkıp gezmez biyere gitmez .. halbuki bekarken kimse bana karışmazdı istediğim yere giderdim. Aslında evime baglida bi insanım ama bazen cok bunalıyorum.. 10 dk mesafede olan annemle bile 1 ay felan gorusemedigim oluyor.. En çokta buna üzülüyorum :-( annem 56 yasinda calisiyor maddi sikintilari var.. Allah korusun yarin bu dunyadan gocup gittiklerinde annemi bidaha bulamam diyorum gideyim ve onunla yaşayalım yaşayabildiğimiz kadar
ben gitsem maddi sıkıntilarida kalmayacak.. Ama sonrada diger ablama bakıyorum o şehir dışında bayramdan bayrama bile çok nadir bizimle gorusebiliyor ki oda küçük yaşta boşandı onun cocugu bile vardi boşanınca bile gelmedi yanımıza şehir dışında kaldı.. uzun zaman sonra yeniden evlendi halen orada ... O nasil alismissa bende alisabilirmiyim acaba.. ve bunların dışında kaynanayla da altlı ustluyuz, ama benim bu sorunlarım dışında pekte sorunumuz yok onlarla... Offf
Bunları bilerek evlendim ama kader işte gözümü kor etmiş. Hic dusunmedim evlenirken . Eşimi hala seviyorum arada şiddet vs yok..( Tabi bi cok kez sorun yasadik çok ufak şeylerden kavga ediyoruz )alıştım ona hele onu başkasıyla dusununce deli oluyorum. Yani bu hayat nereden tutsam elimde kalıyor... Gitsem üzüleceğim kalsam üzüleceğim... Yaşım daha çok küçük yeniden başlayabilirim hayata . .
Ama ya pişman olursam eşimden ayrıldığıma .. Ya ayrılınca annemin babamın başı öne eğilirse. Herkes dedikodumu yaparsa... Ya daha kötü olursa ona olan alışkanlıgimdan vazgecemezsem
Severken ayrılip kendini toparlayabilen var mı?
Butun bunlari içime ata ata Çok bunaldim dertleşmek istiyorum kimsem yok .. yargılamadan yapacağıniz yorumlara ihtiyacım var uzun oldu okuyanlara teşekkürler
