- 6 Kasım 2014
- 2.905
- 7.949
- 158
Günaydın herkese. Üç senedir tanıdığım ve hayatımda güvendiğim tek insanla ilgili bir problemim var ve ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.
Dediğim gibi üç senedir tanışıyoruz ve tanıştığımızda kendisi nişanlıydı. Tanıştıktan bir ay sonra nişan attı ve bana açıldı. Ama ben çok genç bir ton ailevi sorunla boğuşan güvensiz bir kız olarak hayatımda görüp görebileceğim en muhteşem adamı reddettim. Birkaç ay sonra kardeşinin tedavisi için amerikaya gitti ve biz koptuk.
Bu sene Türkiye'ye döndü ve kardeşleriyle arkadaş olduğum için ara ara iletişimimiz oldu. Döndükten kısa bir süre sonra beni asla unutamadığını ve evlenmek istediğini söyledi. Ben şu an üniversite okuyorum ve evlilik veya ilişki istemiyorum.
Şimdi sorun şu ki, kıskanç bir yapısı var ve bu yüzden üzüleceği durumlar oluyor. Ben de kıskanç bir insanım onu anlıyorum ama elimden bir şey gelmiyor.
Son olayda ben ufak bir yaralanma yaşadım ve ortamda bu günlerde benimle ilgilenen biri vardı ve doktor olduğu için hemen müdahale edip kanamamı falan durdurdu. Alnımın kenarına pansuman yaparken "Monica Belluciye çok benziyorsun." gibi bir şey söyledi ve malum şahıs da oradaydı. O kadar sinirlendi ki alnındaki damarlar şaha kalktı diyebilirim. Bana öfkeli bir şekilde baktıktan sonra çıkıp gitti. Bunun benim suçum olmadığını biliyorum ama sonuçta onun acı çekmesine neden oluyor.
O hayatımdayken böyle çok olay yaşıyoruz ve bu yüzden defalarca benden uzaklaşmaya çalıştı ama hep başa döndü. Şimdi yine aynı niyette, beni görmek istemiyor.
Ben ona hak veriyorum ama şu an hayatımın çok zor bir dönemindeyim. Çok ağır bir depresyon geçiriyorum ve hayatımda tanıdığım en muhteşem insanı kaybedecek gücüm yok şu an. Bu bencillik biliyorum.
Şunu da belirteyim kendisinin bana asla ihtiyacı yok. Son derece yakışıklı, varlıklı, çok iyi bir mesleği olan ve en önemlisi çok sağlam karakterli bir adam. Ben öyle aman aman bir güzelliği olmayan, ortalama maddi duruma sahip , psikolojisi alt üst sıradan bir kızım.
Şimdi bende onu kaybetmeyi göze alacak cesaret ve güç yok ama onu üzmek de istemiyorum. Ne yapabilirim? Ona karşı boş değilim, hayatımda en çok etkilendiğim insan aslında ama o kadar kötü bir psikolojideyim ki kimseyi ilişki açısından istemiyorum. Onun iyiliği için kendimi darmaduman etmeyi göze alıp hayatımdan çıkarmalı mıyım?
Dediğim gibi üç senedir tanışıyoruz ve tanıştığımızda kendisi nişanlıydı. Tanıştıktan bir ay sonra nişan attı ve bana açıldı. Ama ben çok genç bir ton ailevi sorunla boğuşan güvensiz bir kız olarak hayatımda görüp görebileceğim en muhteşem adamı reddettim. Birkaç ay sonra kardeşinin tedavisi için amerikaya gitti ve biz koptuk.
Bu sene Türkiye'ye döndü ve kardeşleriyle arkadaş olduğum için ara ara iletişimimiz oldu. Döndükten kısa bir süre sonra beni asla unutamadığını ve evlenmek istediğini söyledi. Ben şu an üniversite okuyorum ve evlilik veya ilişki istemiyorum.
Şimdi sorun şu ki, kıskanç bir yapısı var ve bu yüzden üzüleceği durumlar oluyor. Ben de kıskanç bir insanım onu anlıyorum ama elimden bir şey gelmiyor.
Son olayda ben ufak bir yaralanma yaşadım ve ortamda bu günlerde benimle ilgilenen biri vardı ve doktor olduğu için hemen müdahale edip kanamamı falan durdurdu. Alnımın kenarına pansuman yaparken "Monica Belluciye çok benziyorsun." gibi bir şey söyledi ve malum şahıs da oradaydı. O kadar sinirlendi ki alnındaki damarlar şaha kalktı diyebilirim. Bana öfkeli bir şekilde baktıktan sonra çıkıp gitti. Bunun benim suçum olmadığını biliyorum ama sonuçta onun acı çekmesine neden oluyor.
O hayatımdayken böyle çok olay yaşıyoruz ve bu yüzden defalarca benden uzaklaşmaya çalıştı ama hep başa döndü. Şimdi yine aynı niyette, beni görmek istemiyor.
Ben ona hak veriyorum ama şu an hayatımın çok zor bir dönemindeyim. Çok ağır bir depresyon geçiriyorum ve hayatımda tanıdığım en muhteşem insanı kaybedecek gücüm yok şu an. Bu bencillik biliyorum.
Şunu da belirteyim kendisinin bana asla ihtiyacı yok. Son derece yakışıklı, varlıklı, çok iyi bir mesleği olan ve en önemlisi çok sağlam karakterli bir adam. Ben öyle aman aman bir güzelliği olmayan, ortalama maddi duruma sahip , psikolojisi alt üst sıradan bir kızım.
Şimdi bende onu kaybetmeyi göze alacak cesaret ve güç yok ama onu üzmek de istemiyorum. Ne yapabilirim? Ona karşı boş değilim, hayatımda en çok etkilendiğim insan aslında ama o kadar kötü bir psikolojideyim ki kimseyi ilişki açısından istemiyorum. Onun iyiliği için kendimi darmaduman etmeyi göze alıp hayatımdan çıkarmalı mıyım?
