- 27 Kasım 2020
- 1
- 0
- 1
Bu duygunun ne olduğunu ve neden böyle hissettiğimi bilmiyorum. Çok uzun yıllardır süren bir ilişkim var. Karşı taraf sakin,anlayışlı ve hep ılımlı. Ben sorun çıkaran,kıskanan ve kısıtlayan. Arkadaşlarıyla vakit geçirmesini, iş yerinde kızlarla konuşmasını istemeyen biriyim. Dışarı çıktığında içim içimi yiyor. Hiçbir yanlış yapmamış olmasına rağmen bu güvensizlik neden. Çocukluğumda psikolojik şiddete çok maruz kaldım. Annem ve babam evi terk eder giderlerdi, sonra hiçbir şey olmamış gibi araları düzelir geri dönerlerdi. Buna hep şaşırırdım. Annem kıskançtı, televizyondan bile kıskanan. Babam ise aldatan taraf, sert ve korkulan. Ablam benden 16 yaş büyük. Ben küçükken kaçardı evden, babam bulur getirirdi. Ve sonrası şiddet. Evde herkes ara ara sinir krizleri geçirirdi. Sonra tam ergenlik dönemlerimde dersteyken gözlerim kararırdı, inanılmaz bir baş dönmesi ve endişe. Dilim kitlenirdi sanki, asla cümle kuramazdım ağlardım. Önümü göremezdim hastaneye kaldırırlardı. Fiziken hiçbir şeyim çıkmıyordu ama. Şu dönemlerde ise ailem ile aram iyi,kendi halimdeyim. Benim her istediğimi aldılar, üzüldüğümde üzüldüler. Kıyamazlardı. Ama bunlar bana yetmedi mi, doyumsuzluk mu şımarıklık mı. İçimde hep boşluk vardı, var. En son annem intihar etmeye kalktı, balkondan atlıyordu. Atlayacak mıydı emin değilim, bilemiyorum. Benim geleceğimi biliyordu, hep böyle oluyor. Ailemi çok seviyorum ne olursa olsun. Psikolojik olarak birçok uzmandan yardım almaya gittim. Ama en son artık benden bir halt olmayacağına karar verdim. Hiçbir şekilde düşüncelerim değişmedi, gitmeyi bıraktım.
Benim saçmalıklarımı sevgilim çekiyor. Dışarı çıktığında rahat edemiyor, aramazsa yandı. Arkadaşlarıyla saatlerce muhabbet edip geziyor mu, eyvah. İş yerinde veya dışarıda kadınlar mı görüyor, dert ki ne dert. İlla arayıp canını sıkacağım, keyfini bozacağım. Biliyorum kapatması gerek mesela, arkadaşları bekliyor. Utanmasam kapatmamak için hayat hikayemi anlatacağım. Elimde değil. Dışarı çıkmazsa evde oturursa ne ala, aramız aşırı iyi.Ya da buluştuğumuzda.. her şey çiçek her şey mis.. Buraya kadar bana siz bile zor katlandınız biliyorum. Ama artık yaşayamayacağımı düşünüyorum. İlk önce onu bırakmalı mıyım diye düşünüyorum. Bunları yaşamak zorunda değil biliyorum. Biliyorum beni gerçekten çok seviyor. Ne demeliyim ona? kendimi iyileştiremiyorum. bu duygunun ne olduğunu ve sebebini inanılmaz düşünüyorum kafayı yiyeceğim. lütfen siz de bir şeyler söyler misiniz, tüm bu olanlar ne? teşekkür ederim.
Benim saçmalıklarımı sevgilim çekiyor. Dışarı çıktığında rahat edemiyor, aramazsa yandı. Arkadaşlarıyla saatlerce muhabbet edip geziyor mu, eyvah. İş yerinde veya dışarıda kadınlar mı görüyor, dert ki ne dert. İlla arayıp canını sıkacağım, keyfini bozacağım. Biliyorum kapatması gerek mesela, arkadaşları bekliyor. Utanmasam kapatmamak için hayat hikayemi anlatacağım. Elimde değil. Dışarı çıkmazsa evde oturursa ne ala, aramız aşırı iyi.Ya da buluştuğumuzda.. her şey çiçek her şey mis.. Buraya kadar bana siz bile zor katlandınız biliyorum. Ama artık yaşayamayacağımı düşünüyorum. İlk önce onu bırakmalı mıyım diye düşünüyorum. Bunları yaşamak zorunda değil biliyorum. Biliyorum beni gerçekten çok seviyor. Ne demeliyim ona? kendimi iyileştiremiyorum. bu duygunun ne olduğunu ve sebebini inanılmaz düşünüyorum kafayı yiyeceğim. lütfen siz de bir şeyler söyler misiniz, tüm bu olanlar ne? teşekkür ederim.
