- 3 Eylül 2012
- 21.868
- 57.594
- 798
- Konu Sahibi nomunomuchua
-
- #1
Evet iddaa, sanal bahis uğruna dünya kadar borç yapmış bir adamla hala evliyim.
Ve evet ona destek olmak adına kredi çekmiş onun bu salak borçlarını ödeyen biriyim.
Evet eşim bu konuda zayıf hatta aptal olabilir, kendini bu duruma düşürdüğü için erkek gibi görünmeyebilir bile.
Ama bu adamın bu aptallığı yanında onu bırakma konusunda beni zorlayan pek çok güzel huyu da var.
Bunlar suçlu olduğu için yeni yeni yaptığı şeyler değil, hep böyleydi başından beri.
Ben kinciyim, onu herkesin içinde rencide edebilirim. Bunun karşısında o beni başkalarının önünde bozmaz.
En büyük tepkisi yüzünü asıp küsmek olur.
En beter tartışmamızda bile kolumu sıkmış adam değil bu. Ben şiddet gösterebilirim belki ama o yapmaz.
Ailesini sevmediğim için mesafeli duruşuma rağmen aileme karşı samimi, seven ve kendini sevdiren biri.
Bana inat nasılmış al sana diyerek cephe almamış, annem uyurken üşümesin diye üzerine battaniye örtmeyi düşünebilen bir adam bu.
Pek çok erkek gibi arkadaşları için bensiz gezmek için delirmez.
Biri arayıp görüşelim dese benden onay almadan kesin cevap vermez.
Oysa ben onsuz gezmelere, plan yapmalara eskiden beri bayılırım.
Ev işlerinde yardım eder, görevini bilir ben demeden işini yapar.
Benden düzenlidir bana hizmetçi gibi hissettirmez.
Tek çeşit yemekle doyar, uff demeden üç gün aynı yemeği yer.
Yumurta kırsan yemek diye eline sağlık der, böyle meseleler için asla üzmez.
Evet tam da bu adam bir ev parasını b.k yolunda yedi içti ve ben ona kıyıp gidemiyorum diye bir daha koca bulamam diye mi korkuyorsun diye sorabiliyor bir kişi.
Hayır mutluluk eşittir koca diye düşünen biri değilim.
Koca olmadan da yaşayabilirim.
Benim eşim bana şunu yaptıysa her erkekten her şeyi beklerim artık zaten güven yerle bir.
Kimseye muhtaç da değilim, güzel bir mesleği olan biriyim.
Çocuğum da yok.
Ama özünde böyle güzellikler barındıran bir insanın bensiz iyice çamura batmasına razı olmuyor gönlüm.
Gitsem de kötü oldu, sefil oldu, bu yolda öldü gibi bir haberi gelse nasıl mutlu yaşarım?
Bu güzellikleri özler miyim?
Beni bunlar korkutuyor, kocasız kalmak değil!
Onun kurtulmasını istiyorum, tek çaresi de benim.
İster enayi deyin, hatta aptal.
Bunlar olabilirim gerçekten.
Ama koca delisi değilim..
Bir soru dokundu da döküldü bunlar..
Bu da böylece duruversin bu köşede
Ve evet ona destek olmak adına kredi çekmiş onun bu salak borçlarını ödeyen biriyim.
Evet eşim bu konuda zayıf hatta aptal olabilir, kendini bu duruma düşürdüğü için erkek gibi görünmeyebilir bile.
Ama bu adamın bu aptallığı yanında onu bırakma konusunda beni zorlayan pek çok güzel huyu da var.
Bunlar suçlu olduğu için yeni yeni yaptığı şeyler değil, hep böyleydi başından beri.
Ben kinciyim, onu herkesin içinde rencide edebilirim. Bunun karşısında o beni başkalarının önünde bozmaz.
En büyük tepkisi yüzünü asıp küsmek olur.
En beter tartışmamızda bile kolumu sıkmış adam değil bu. Ben şiddet gösterebilirim belki ama o yapmaz.
Ailesini sevmediğim için mesafeli duruşuma rağmen aileme karşı samimi, seven ve kendini sevdiren biri.
Bana inat nasılmış al sana diyerek cephe almamış, annem uyurken üşümesin diye üzerine battaniye örtmeyi düşünebilen bir adam bu.
Pek çok erkek gibi arkadaşları için bensiz gezmek için delirmez.
Biri arayıp görüşelim dese benden onay almadan kesin cevap vermez.
Oysa ben onsuz gezmelere, plan yapmalara eskiden beri bayılırım.
Ev işlerinde yardım eder, görevini bilir ben demeden işini yapar.
Benden düzenlidir bana hizmetçi gibi hissettirmez.
Tek çeşit yemekle doyar, uff demeden üç gün aynı yemeği yer.
Yumurta kırsan yemek diye eline sağlık der, böyle meseleler için asla üzmez.
Evet tam da bu adam bir ev parasını b.k yolunda yedi içti ve ben ona kıyıp gidemiyorum diye bir daha koca bulamam diye mi korkuyorsun diye sorabiliyor bir kişi.
Hayır mutluluk eşittir koca diye düşünen biri değilim.
Koca olmadan da yaşayabilirim.
Benim eşim bana şunu yaptıysa her erkekten her şeyi beklerim artık zaten güven yerle bir.
Kimseye muhtaç da değilim, güzel bir mesleği olan biriyim.
Çocuğum da yok.
Ama özünde böyle güzellikler barındıran bir insanın bensiz iyice çamura batmasına razı olmuyor gönlüm.
Gitsem de kötü oldu, sefil oldu, bu yolda öldü gibi bir haberi gelse nasıl mutlu yaşarım?
Bu güzellikleri özler miyim?
Beni bunlar korkutuyor, kocasız kalmak değil!
Onun kurtulmasını istiyorum, tek çaresi de benim.
İster enayi deyin, hatta aptal.
Bunlar olabilirim gerçekten.
Ama koca delisi değilim..
Bir soru dokundu da döküldü bunlar..
Bu da böylece duruversin bu köşede