Herkes kendi inancını yaşar,kimse elbette karışamaz.Ama ben müslüman olmayan,Allah'a inanmayan,peygamber efendimize,Kur'an-ı Kerim'e inanmayan insanlara çok üzülüyorum.Onların öldükten sonra yaşayacaklarına çok üzülüyorum.O anları yaşarken keşke diyecekler ama iş işten geçecek.Kendim için daha da çok üzülüyorum.Bildiğim halde bazı şeyleri yapmadığım için.Allah hepimizi affetsin inşallah,bağışlasın.İnanmayan için elbet sinir bozucu bir yazı yazmış gibi oldum ama elimde değil.Bazı şeyleri görmemek için kör olmak lazım
Sozlerin seni baglar, benimkiler de beni... Senin gibi dusunen de cok oldugu icin yazdiklarin gayet normal seyler, birsey demiyorum. Simdi sana bir masal anlatayim... Masal dedigime bakma, aslinda gercek..
Calistigim hastanede cok agir hastalar var, kendi kendine nefes alamadigi icin vantilatore bagli yasayan ve dolayisi ile bogazi delik, gobegindeki hortumla beslenen, bazen butun gun kendini bilmeden yatan, kalkip gitmeye calisirken halsizlikten yere yigilan, sondasini veya girtlagina bagli hortumu cekip cikartmaya calistigi icin veya dustugu icin yataga bagli olanlar da var. Bir hemsire arkadas, kendisi Hristiyan biri, gecenlerde bana her hasta odasina girdiginde bir zamanlar iki ay boyunca ayni durumda oldugunu hatirladigini soyledi. Nasil yani? dedim. Bana 15-20 sene once disgebelik gecirdigini, patladigini, hastaneye yetistirilene dek cok kan kaybettigini, kalbinin ve solunumunun durdugunu, hastanede kendisine CPR, yani kalp masaji, suni solunum ve elektrik soku uygulandigini soyledi. Anlatilan hersey dogruymus dedi. Kendimi tavanda asili bana olan biteni seyrederken buldum, herseyi duyuyor goruyordum dedi. Anneme doktorun soyledikleri, benden umudu kesmis, umutsuzca beni geri getirmeye calistiklarini.. Sonra bir isik belirdi dedi. Cok beyaz, cok parlak bir isik. Ona dogru cekilmeye basladim dedi, bir yandan da birisi benimle konusuyor, ama telepatik olarak konusuyoruz dedi. Onun Allah oldugunu dusunuyor. Tunelin ucuna vardigimda gordugum manzara hayatimda goremeyeceim kadar guzeldi dedi. Piril piril bir gunes, yemyesil bir yer, rengarenk kelebekler, kuslar, huzur.. Butun olmus tanidiklarim orada beni bekliyor, hosgeldin diyerek gulumsuyorlardi. O ses bana sordu: Kalmak mi istiyorsun, donmek mi? Kalmak dedim hic dusunmeden, boyle bir yerde kalmayi kim istemezdi ki.. Tekrar sordu: Kalmak mi istiyorsun, donmek mi, iyi dusun diye... 5 yasindaki cocugum geldi aklima, daha cok kucuktu dedi. donmek diye cevap verdim, hersey o anda bitti diyor benim Hristiyan arkadas.. Anlattiklarina cogu kisi, basta doktoru olmak uzere inanmamis, halusinasyon demis. ama o gercekti diyor, doktoruna o halde iken basinda neler konustugunu hatirlatinca doktoru cok sasirmis.
Yani demem o ki, cenneti de cehennemi de bilemeyiz gidip gormeden, kimin gidecegini de bilemeyiz. Dunyanin yuzde 77 si Kurana inanmazken sadece musluman olup bu kitaba inananlarin cennete gidecegine inanmak bence ya fazlaca saf olmaktan geciyor, ya da kibirden...