öylesine içim acıyorki,çıldırmak üzereyim

konuyu okuyan arkadaşlar bilirler,yeni nişanlandım henüz..binbir türlü yaşadığım sorunların ardından hemde..şimdi ise öylesine yalnız,üzgün,mutsuzumki,canım öylesine acıyorki,kelimelerle anlatamam arkadaşlar..pc klavyesine bile ellerim zor basıyor,ancak yazmasam,sizlerle paylaşmasam,kendimi sokaklara atacak kadar boğuluyorum..kısaca çzetlemek istiyorum sizlere..2 ablam ve abim var..annem bizden ayrı,hepimiz bekarız ben yeni nişanlandım..birde abim nişanlı aramızda..çocukluğumuzdan belli kardeşlerimler beraber çok acılar yaşadık..anne baba ayrılığı,babamızı kaybetmek.nişanlanıp ayrılmalar,(ablalarım)sevdiğimiz insanları kaybetmek ve sahipsiz kalmak,hayat mücadelesi vermek kendi başımıza,4 kardeş olarak..ancak benim büyüğüm olan ablamla daha çok şey paylaştım,1 çikolatayı beraber bölüştüğümüz anlar o kadar çok olduki,yeni yenii toparlamaya başladık ailemizi..annem yanımızda kalmıyor zaten biz bernaeriz 4 kardeş..bense aşk yok,sevgi yok ama mantığım ağır bastıından dolayı,iyi oluğunu gördüğüm bir insanla nişanlandım..gerçekten çok iyi bir insan kendsi...hayattan ablalarım ve benim beklentim evlenmek,küçüklüğümüzden belli özlemi içinde olduğumuz yuvamızı kurmaktı..ne yazıkki olmadı şimdiye kadar..zaten istanbulda o kadar yalnızızki,birbirimizden başka kimsemiz yok..bugün ise herşeyi paylaştığım,tüm sıkıntıyı beraber yaşadığım ablam istanbuldan gitti..başka şehire çalışmaya gitti..istanbulda iş şansı bulamadı birtürlü ve ben dışarıdayken msjı geldi..(kardeşim aniden yola çıkmam gerekti,seninle vedalaşamadık,kendine dikkat et,benim için dua et,seni seviyorum cnm kardeşim)yazan bir msjdı..eve geldiğimden belli boğuluyrum..isyan etmek istemiyorum..okuyup mesleğimizi elimize alamadık,şu zamana kadar yuvamızı kuramadık yanii ablamda beni herşeyden çok istiyordu,şimdi ise ayakta kalabilmek için başka şehir çalışmaya gitti yine..isyan etmiyorum arkadaşlar ama inanın şu an öylesine kötü psikoljideyimki,sadece sruyorum ne zaman bitecek bu sıkıntılar ne zaman???????kimseyle konuşamıyorum,kimseyle paylaşamıyorum..çünkü benim kardeşim,cnm başka şehire gece barmeidlik yapmaya gitmeye mecbur kaldı diyememki,anlatamamki.....ben nişanlı oluşumun mutluluğunu nasıl yaşarım bu durumda..benim kanımdan bir insan böylesine hayat mücadelesi verirken nasıl rahat uyur,yer ,içerim..sadece dua etmek geliyor elimden sadece DUA.......

ne diyebilirlerki,diğer ablamda çalışmıyor şu an,abim ise hepimizin sorumuluğu onda kaç yıldır ve düğününü 2 yıldır erteliyor..abimde artık bişey diyemiyor,karşı çıkamıyor ablama..ama ablamın son 3 gündür yemek yemeyişi,uyku uyumaması,isyanı geliyor gözümün önüne,ağlamaktan başka bişey yapamıyorumki..ama çok kötüyüm boğuluyorum

ben zaten çalışıyordum nişanlanınca ayrıldım işten..diğer ablam ise 35 yaşında..iş imkanı artık çok zor ne yazıkkii..vasıf çok önemlii ve bazılarınında maaşı istanbul şartlarına göre çok çok zor..ablam ise sadece barda barmeidli yaptı şimdiye kadar başka işte çalışmadı..ama başka şehire gitmesi inanılmaz doknuyor bana..ağlamaktan tüm vücudum titriyor artık..

evt nişanlandığım kişi istemedi çalışmamı...çok şükür hiçbirşeye,hiçkmseye muhtaç değiliz..maddiyat değil asıl problem..sadece belirlenen bir hedef var ablamın beyninde..sağlığım yerinde iken çalışayım,evimi alayım,kötü gün birkimi yapayım derdinde..dediğim gibi evlenip sahilenicek biri olsun itedi oda ama olmadı işte..kendi hayatını kendi kurtarma çabası içinde..

cnm zoruma gidiyor..ablama çok düşkünüm ve kendimi bildim bileli onunla hayat mücadelei içindeyiz..ben nişanlandım özendi oda ve kalbi o kadar güzelki,o bunları yaşamayı haketmiyor..o laik olduğu ortamda değil..tabiki şükürler olsun,rabbim başka ayrılık vermesin ama,4 yıl önce evliliğin eşiğinden döndü,hayal kırıklığı ile..o kadar çok üzüldüki,ve birdaha karşıına evlilik adına kimse çıkmadı..bende burada yapayalnızım..4 ay önce depresyon tedaviini bırakmıştım ve,yine 2 gündür aynı şikayetlerim başladı..yarın ilk işim doktora gitmek olucak..burada bardağını,yastığını gördükçe içim acıyor yaa