Şöyle anlatayım ben kendi evimde emanet gibiyim, erkek arkadaşım dışında ne arkadaşım ne aile bireyim hiç kimsem yok, o da ilgi bağımlısı mesela rahatsız oluyorum bu durumdan çünkü çocukluğumdan beri sevgi görmedim, dışlandım bu bende aşırı ilgiye direnç oluşturdu sanırım, o benim düşüncelerime saygı duyuyor ben de elimden geldiğince onun isteklerine cevap vermeye çalışıyorum. Değiştirmeye çalışmanızı da anlıyorum bunu temelli çözebileceğinizi sanmıyorum sadece, anlık, günlük olarak çözümlere kavuşabilir böyle şeyler. Nasıl bir yaşam tarzınız var bilmiyorum, sırnaşın bir akşam midye yemeye gidelim mi deyin mesela, bırakalım telefonları deyin, "HAYIR OYNAMAYACAKSIN YOKSA SENİ TERK EDERİM" demek gibi bir hataya düşmeyin derim, nasıl çocuklara yasaklanan şeyler cazip gelirse eşiniz için de aynısı geçerli. Her insan biraz çocuk çünkü. Hiç bir şeye yanaşmıyorsa da, üzüldüğünüzü sizinle ilgilenmediği için özlediğinizi söyleyin ve bırakın, biraz uzun da sürse hatasını anlayabileceğini düşünüyorum.