Öz anne tarafından dışlanmak, itilmek...

Irmaak .!.:

amin inşallah cümlemizin çevresinde dileklerinizdeki gibi insanlar olsun



bir anne nasıl kıyar ki kendi canından olan bir parçaya... ben kıyamıyorum ona, yüzüme bir gülse herşeyi unutup sarılcam ona...

inşallah o günleri telafi eder bir gün aileniz...



teşekkür ederim zaman ayırıp yazdığınız için, biraz daha ferahlıyor insanın içi kendisinden başkalarınında böyle sorunlar yaşayabildiğini gördükçe :)
inşallah ben de takmam, benim yapım da herşeyi çok takan birşey... çok yakın bir arkadaşım var, çok samimiyiz.. annesi ben seviyorum diye zeytinyağlı sarma yapıp gönderiyor tencere tencere, ya da maydanoz sevmem diye mercimek köftesini kısırı maydanozsuz yapıyor... çok hoşuma gidiyor böyle sevgi görmek... anne sevgisine olan ihtiyacımı onda gideriyorum sanki ona sarılıyorum, saçlarımı örer falan çok hoşuma gidiyor... içim eziliyor bir yandan da... umarım bir gün alışırım bu duruma, bu ilişkiiy olduğu gibi kabul ederim...

Genişletmek için tıkla...

bende aynıyım canım ama ileride çok korkuyorum çocuğum olurda bende annem gibi olursam diye hatta korkuyorum çocukta istemiyorum bazen:26:

öyle olmamaya çalışcam ben; annemi örnek almıyorum aksine ders çıkardım sadece... benim içimde açılan eksikliği, sevgisizliği kendi yavrularıma yaşatmicam inşallah...

Irmaak .!.:

o bıçak olayını çok küçükken yaşamıştım; 1 ya da ikinci sınıftaydım yani 7-8 yaşlarımdaydım... annemin cüzdanından para almıştım o zaman yapmıştı... unutamadığım bir sahne olduğundan yazmıştım buraya da...

ama içim çok acıyor, her gördüğümde gözlerim doluyor "neden anne" diye sorasım geliyor hep... içimin acısını hissediyorum, kalbimi birisi sıkıyor gibi avuçlarının içinde... o kadar kötü bişey ki bir annenin böyle olması kabullenemiyorum, çok denedim kabullenmeyi ama olmuyor...

Genişletmek için tıkla...

O yaştaki çocuğa bıçak verip kendini öldür demek...Anneniz hasta kesinlikle böyle annelik mi olur ya böyle annem olsa yüzüne anca tükürmek için bakarım kusura bakmayında

Bizde hiç anlaşamayız annemle, kardeşim onun için daima ön plandadır. Anne sevgisinin eksikliği çok kötü ama en azından kendine ait bir hayatın ve seni seven eşin var. Geçmişe takılıp kendini yıpratma derim sağlık herşeyden önemli

Hemen hemen ayni seyleri babamdan yasadim bende cocuklugum unutamadigim bir suru sahneyle dolu basrol ailem
Siz yine dua edin iyi bi esiniz var ben o sevgisizlikle bir de yanlis bir evlilik yaptim ve ayrildim. Simdi ne evlilik ne aile ne sevgi sadece isime ve kariyerime odaklandim. Tek basima bir hayat kurma derdindeyim annem bir tek uzuldugum cunku babam gibi bir adamla omur zor hasta ruhlu insanlar bence evlat es sahibi olmasin!

Allahim bunlari bir Anne nasil yapar aklim almiyor. Okurken gözlerim doldu
Bende pek anlasamam Annemle, Babam la süperiz.
Cocuklugumda cok agladim. Ve kötü olan insan cocuklugunda yasadigi hic birseyi unutmuyor.

Annenle bir Psikologa gitsen? Belki Annen cocuklugunda veya evliliginde bir takim olaylar yasadi ondan dolayi böyle yapiyordur? Bence bu normal degil ve bunun üzerine gidin canim siz. Anneninde sorunlari olabilir. Baban ne diyor bu durumlara ?

Kendinede cok dikkat et, sen cok iyi bir Anne olacaksin cocuguna :129:

Hasta insanların çocuk yapmaması lazım..Doğan çoculklara yazık. Sonra onlarda anne olunca kendi çocuklarına aynı şeyleri uyguluyor böyleee zincirleme devam ediyor.

dolunay10 .!.:

Bizde hiç anlaşamayız annemle, kardeşim onun için daima ön plandadır. Anne sevgisinin eksikliği çok kötü ama en azından kendine ait bir hayatın ve seni seven eşin var. Geçmişe takılıp kendini yıpratma derim sağlık herşeyden önemli

Genişletmek için tıkla...

bizde çok garip bir ilişki var... benim hatalarımı görür(eşimle sevgililik dönemim anneme göre hataydı mesela; kendinden ağır almadın vs der) yüzüme vurur ve asla unutmaz; ama kız kardeşimin hatalarını (erkek arkadaşının evinde kalmasını, erkek arkadaşının akrabalarının evlerine gitmesi ki ben eşimin halasına nişanlılık döneminde gittiğim için yemediğim laf kalmamıştı ne namussuzluğum kalmışmı ne kişiliğim) görmez, örter...
ama bana gelir kız kardeşimi anlatır, kız kardeşime gider beni anlatır...

pelinbb .!.:

O yaştaki çocuğa bıçak verip kendini öldür demek...Anneniz hasta kesinlikle böyle annelik mi olur ya böyle annem olsa yüzüne anca tükürmek için bakarım kusura bakmayında

Genişletmek için tıkla...

ben yine de kinlenemiyorum işte... hemen geçiyor, belki düzelmiştir diyorum ama her seferinde hayal kırıklığı yine aynı yine aynı...

Oyledeguzel .!.:

Hemen hemen ayni seyleri babamdan yasadim bende cocuklugum unutamadigim bir suru sahneyle dolu basrol ailem
Siz yine dua edin iyi bi esiniz var ben o sevgisizlikle bir de yanlis bir evlilik yaptim ve ayrildim. Simdi ne evlilik ne aile ne sevgi sadece isime ve kariyerime odaklandim. Tek basima bir hayat kurma derdindeyim annem bir tek uzuldugum cunku babam gibi bir adamla omur zor hasta ruhlu insanlar bence evlat es sahibi olmasin!

Genişletmek için tıkla...

eşime karşı utanıyorum ama, bana nasıl bir ailen var derse ya bir gün bıkıp da... onca şeye rağmen ben sürekli ailem ailem diyorum eşime... annem eşime "yüzünde meymenet yok, tipsiz, yaşlı, kafir" vs dedi... ailesine neler neler dedi yine de eşim anne diyor anneme, alışverişini yapıyor yardım ediyor... ama bir gün bu hali ya biterse diye korkuyorum... umarım anneniz feraha erer; siz de hayatınızda hep her koşulda yanınızda olan insanlarla karşılaşırsınız :)

Sra_ .!.:

Allahim bunlari bir Anne nasil yapar aklim almiyor. Okurken gözlerim doldu
Bende pek anlasamam Annemle, Babam la süperiz.
Cocuklugumda cok agladim. Ve kötü olan insan cocuklugunda yasadigi hic birseyi unutmuyor.

Annenle bir Psikologa gitsen? Belki Annen cocuklugunda veya evliliginde bir takim olaylar yasadi ondan dolayi böyle yapiyordur? Bence bu normal degil ve bunun üzerine gidin canim siz. Anneninde sorunlari olabilir. Baban ne diyor bu durumlara ?

Kendinede cok dikkat et, sen cok iyi bir Anne olacaksin cocuguna :129:

Genişletmek için tıkla...

ben de hiç unutamıyorum, bazen aklıma olan şeyler geliyor; mesela 5-6 yaşlarında yaşadığım bir şey... net hatırlayamıyorum sadece annemi ve beni anımsıyorum ama hiç iyi şekilde değil... zihnim kötü kötü şeylerle dolu...

ben kendim gittim psikoloğa 6 ay, bir faydası olmadı annemle olan ilişkime... üstelik ankarada iyi bilinen bir ruh sağlığı hastanesine gitmiştim... annem kabul etmiyor çünkü bir probleminin olmadığını onu bizim bu hale getirdiğimizi söylüyor...

ZOE .!.:

Hasta insanların çocuk yapmaması lazım..Doğan çoculklara yazık. Sonra onlarda anne olunca kendi çocuklarına aynı şeyleri uyguluyor böyleee zincirleme devam ediyor.

Genişletmek için tıkla...

anneannem annemle hiç uyuşmuyor... anneannem eşsiz gibi çok duygusal, merhametli... annem kendi küçük kız kardeşiyle çok konuşuyor telefonda yaklaşık 3-4 saat... 2 saat bile konuştuğu gün yoktur... teyzemin kimliğine büründü annem git gide... teyzem mesela büyük teyzemle küsüyor annem hemen büyük ablasına kinleniyor laflar ediyor...

Irmaak .!.:

Annem; hiç bir zaman kendiyle arkadaş bağı kuramadığım kadın... bırakın arkadaş bağını anne-kız olmayı beceremedik biz başta... eskiden iyiydi, kız kardeşim büyümeye başlayınca sorunlarda büyüdü...

bana inanmayan, beni dışlayan, iten bir kadına dönüştü... önünde ağladığım, bayıldığım hatta daha 21 yaşında ilk kalp spazmımı geçirdiğim günler oldu... ardından gelen strese bağlı bir sürü rahatsızlık geçirdim; panik atak, egzema, taşikardi, hipoglisemi, vitamin eksikliğinden dolayı tırnak diplerinin kanaması ve yara olması, saç dökülmesi, sinüzit... en kötüsü ise sürekli ağlama nöbetleriydi; uykuda, otobüste birden ağlama nöbetlerim geliyordu. kendime engel olamıyordum birden göz yaşlarım boşalıyordu hem de hıçkıra hıçkıra ağlıyordum... çok sefer dışarıda da yaşadım bunu... dışarı çıkmaya korkar oldum; ya yine ağlama nöbetim gelirse ya yine hüngür hüngür ağlarsam diye... herkes başıma toparlanıyordu, telefondan kötü bir haber aldığımı sanıyordu çoğunluk...

çok zor günler geçirdim; özellikle son 3 yıldır... intihar etmeyi düşündüm; hıçkıra hıçkıra evdeki tüm kalp ve tansiyon haplarını aldım önüme ama yapamadım. korkaklık mı dersiniz buna bilemem. ahiretimden korktum öldükten sonra göreceğim azaplardan korktum. insanız zaten günahlarımız var, birde intiharla günahlarıma günah ekleyecektim... ölmekten korkmadım hiç, öldükten sonraki yaşantıdan korktum...

sığınacak kimsem olmadı bir dönem; evden de kovdu annem, beddualar da etti, tuvalete kitleyip "al şu bıçakla hallet kendini" dedi de...

uyurken hep hayaller kurdum ben, her gece güzel şeyler düşündüm; annemin bana sarıldığını, beni sevdiğini, bana beni affet dediğini, ellerimi saçlarımı yanaklarımı öptüğünü ve beni koynunda uyuttuğunu... hiç biri gerçek olmadı, onlar hala benim hayallerim...

Yine de canına bir şey gelmesin, anne o bir doğuran... hasta olduğunu duyduğumda içim parçalanıyor, ağlıyorum ya ona birşey olursa diye... ama kırgınım, içimde anneme karşı geçmeyen bir kırgınlık var... ne zaman onu görsem gözlerim doluyor, tüm vücudum titriyor ve boğazıma birşey oturuyor... ona dokunmadan, söylemeden uzaktan sevebiliyorum ancak...

onu örnek almak isterdim ama ben sadece ders aldım annemden... bağırmalarını, yalanlarını, iftiralarını(sadece bana karşı değil), oyunlarını gördüm... vicdansızlığını, merhametsizliğini(bir anneye denmez böyle biliyorum ama lütfen kızmayın bana) tattım... ve ders aldım; ben öyle yapmayacağım...

bazen çok iyi annem; beni seviyor onun için çok kıymetli olduğumu söylüyor... ertesi gün "öf kurtuldum senden" diye başlayan cümleler... kız kardeşimin dolduruşları annemi farklı biri yapıyor...

bazen ona sarılasım, yanaklarını "mac mac" diye öpesim geliyor... ama yapamıyorum, itmesinden korkuyorum çünkü beni...

çok yalvardım ona; ellerini tuttum önüne çöktüm dizlerine kapanarak ağladım "nolur beni sev anne" diye... yapamadı...


içimi ferahlatmaya, paylaşmaya ihtiyacım var bunları... o yüzden döktüm içimi buraya... hakkınızı helal edin, uzun oldu vaktinizi aldım... Allah başımızdan annelerimi eksit etmesin, her zaman annesinin kanatlarının altında olanlardan olun inşallah :)

Genişletmek için tıkla...

sen öz olduğuna emin misin?

yogurtbogurtlen .!.:

sen öz olduğuna emin misin?

Genişletmek için tıkla...

özümdürüm herhalde, çok emin de değilim açıkcası :)

Irmaak .!.:

özümdürüm herhalde, çok emin de değilim açıkcası :)

Genişletmek için tıkla...

kız kardeşle ilişkisi daha normal olup, seninle bu şekilde olması, bana öz olmadığını düşündürdü. ruh sağlığı bozuk olsa kardeşine de aynısını yapmaz mıydı?

ben de anneden çok çektim
benim annem de seninki gibi arızalıydı
sevgi mevgi hak getire
benimki kendinden başka kimseyi düşünmeyen birisiydi
başa geleni çektik ama bir de bize sor nasıl çektik

Allah kimseye sorunlu ebeveyn vermesin.
Hiç bir şeye benzemez.
Umarım siz güzel bir anne olursunuz en azından annenizden tadamadığınız sevgiyi evlatlarınıza verir bir nebzede olsun sevgi bekleyen yüreğiniz hafifletirsiniz

Irmaak .!.:

eşimden görüyorum çok şükür; Allaha çok dua etmiştim bir daha böyle sevgisizlik yaşamayayım diye.. eşimle sevgili olduğumuz dönemde de öyleydi, annemle tartışırdık ağlayarak evden çıkar evin yakınındaki parkta otururdum eşim hangi durumda olursa olsun gelirdi yanıma.. beni ağlarken görüdğünde hep o da ağladı.. Rabbim onu hep böyle tutsun inşallah...
Ama yine de annemin eksikliğini hissediyorum; evlatlarım olursa bile hissedicem sanırım.. bilmiyorum aslında.. acaba çocuklarım olursa falan, bu eksiklik geçer mi ya da umursamamaya bailayabilir miyim ki?



25 yaşındayım şuan ama o yaşayamadığım sevgi eksikliğini çok hissediyorum... çok dua ediyorum; hala beni sevsin diye dualar ediyorum...

Genişletmek için tıkla...

mehaba okuduklarınıyüregimde hissettim..ben annemle 17 yasında tanıştım onu daha önce hiç görmemiştim..biribirimizi tanımaya bag kurmaya calıstık ama olmadı..ben senin annen olamam ancak iyi bir arkadasın olabilirim dedi onuda yapamadı..kendi annesine kıyafetini giyip olmuş mu anne yakışmış mı sorularını sorduğunda öyle kıskanırdımkı..o annnesiyle herseyi yasarken ben onun sevgisizliğinden ölüyordum..üstelik okadar yaralı gelmiştimki yanına öyle i,htiyacım vardiki ilgisine ama hiç biri olmadı bana bir el gibi davrandı..evde ben yemiyim diye yiyecekleri saklıyordu.dısarda karıslastıgımızda beni görünce suratını ceviriyordu..depresyon ilaçlarını ac karnına kullandığım için zehirlendim inleye inleye hastaneye gittim kılını bile kıpırdatmadı..evet bunları yapan benim öz annemdiinsan bunu nasıl kabullenebilirki..hergün ne zamn gidiceksin bu evden diye soruyordu..bigün aldım çantamı çıktım..çünkü tek isteği buydu..benden 15 yasından büyük biriyle tek ir çantayla evlendim..üstelik bembeyaz gelinlikler hayal ederken,benim harika bir düğünüm olucak diye diye hiç birini yasayamadan evlendim..3 ay sonra hamile kaldım şimdi bir oğlum var..biliyormusun o duyduğun boslugu tam anlamıyla olmasada geçiriyor..oğluma canım parçam dedikçe ve onunda bana bağlılığını gördükçe yaralarım sarılıyor eskisi kadar acımıyor...emin olki çocuk sana cok iyi gelecek..hamileliğin boyunca cok canın yanacak çünkü hep anneni isteyeceksin ona ihtiyacın olacak ama bir sekilde geccek..ben hep derim zaten bi kız çocuğunun en cok çocuklukta hamilelikte anneye ihtiyaç duyar...ama eminim sen onuda asacaksın güçlü olacak..allah bize diğerlerinden daha cok sabır veriyor ben buna inanıyorum..biliyormusun 3 yıl sonra bi arkadaşıma ;daha yeni dogmus bebeğimin ilk banyosunu, önce internetten bebek nasıl yıkanırı izleyiıp sonra kendi basıma yıkadığımı anlattım...baktım gözlerinden yas akıyor hemde deli gibi..ben tabi nasıl içlri acısı durmda olduğumu ve herseye rağmen nasıl başardığıma hayretlerle baktım..esimle aram seninkisi kadar iyi değil çünkü doğru düzgün çalışmıyor her yerden borç alıyor evimin kapısına bir sürü alacaklı geliyor annesinden para alıyor her zaman sözler verip tutmuyor ve ben onun bu hallerinden cok utanıyorum beni hep cok sevdiğini söylüyor ev işlerinde bana yardım ediyor ama yaptıklarıylada dayak yiyen assagılanan kadınlardan eksik halim kalmıyor..gidecek hiçbir yerim yok ve iyiki okuyorum okul bitince ne olucak bilmiyorum...

Evlat ayrimi yapmakta ruhsal problem gostergesidir!anne olunca onu ilk basta aricaksin,sen evladina seferber oldukca neden diye sorgulayacaksin ondan sonra icin soguyacak ve annenin gercek bir anne olmadigina inanacak ve tamamen konuyu kapatacaksin.

Canım benim kendimi senin yerine koydum ve düşündüm acaba ben napardım diye annemle en ufacık bi tartışmamızda bile ağlayan ben için ölüm en kolay kurtuluş olurdu sanırım.sadece ben değil bir çok insan kaldıramaz bu durumları..sen hala şükretmesini bilen mantıklı düşünen kendini kaybetmeyen harika bi insansın bunu aklından çıkarma olurmu? Annen hakkında yorum yapıp seni üzmek istemiyorum.Gördüğüm kadarıyla evlisin kendi hayatına bak bu buhranda kurtulmaya çalış umarım mutlu olursun ilerki hayatında ve bi bebişin olurda ona mükemmel anneliğini gösterip sevgi içinde yetiştirirsin inşallah.

stillex .!.:

Allah kimseye sorunlu ebeveyn vermesin.
Hiç bir şeye benzemez.
Umarım siz güzel bir anne olursunuz en azından annenizden tadamadığınız sevgiyi evlatlarınıza verir bir nebzede olsun sevgi bekleyen yüreğiniz hafifletirsiniz

Genişletmek için tıkla...

inşallah, iyi bir anne olmayı çok istiyorum... bir ebeveynin açtığı boşluğu arkadaş, dost, eş doldurmuyor malesef.. ben evlatlarıma o boşluğu açmak istemiyorum...

yogurtbogurtlen .!.:

kız kardeşle ilişkisi daha normal olup, seninle bu şekilde olması, bana öz olmadığını düşündürdü. ruh sağlığı bozuk olsa kardeşine de aynısını yapmaz mıydı?

Genişletmek için tıkla...

ondan çok çekiniyor, onun dedikodusunu bana yapıyor ama ona eziyet yapamıyor böyle... kız akrdeşim bağırır kendini korur ben daha sessizim konuşmaktansa içime atmayı tercih eder gider ağlarım... ona öyle davranamamasının sebebi olabilir mi bu bilmiyorum

samaramorgan .!.:

ben de anneden çok çektim
benim annem de seninki gibi arızalıydı
sevgi mevgi hak getire
benimki kendinden başka kimseyi düşünmeyen birisiydi
başa geleni çektik ama bir de bize sor nasıl çektik

Genişletmek için tıkla...

benim annem düşünür;küçük teyzemi... canını verir ona; küçük teyzem de çok kıskançtır, kuzenime falan iftira atmış biridir... bazen ondan etkilendiğini falan düşünüyorum...
anneniz düzeldi mi peki?

Koalina .!.:

Ben de bu kadar sorunlu olmasam da anne sevgisi konusunda farklı değilim.

Anne dediğin bir sorunun olduğunda sığınacağın ilk liman olmalı, sarılmalı, huzur vermeli, "annem var" diye sırtını dayayabilmelisin. Benim annem sığınacağım en son limandır şu hayatta. Ama sorsan kendine dünyanın en iyi annesidir ve kötü olan benimdir. En son ne zaman sarıldı acaba bana? En son ne zaman yargılamadan sadece dinledi ya da en son ne zaman bir derdimi anlattım ki...Hiç hoşlanmıyorum bana karşı olan tavırlarından ama anne sonuçta. Belki de sırf bu yüzden annelik nasıl bir şey anlayamadığımdan ve anne sevgisini ciddi anlamda yşayamadığımdan çocuk sahibi olmayı hiç istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

bence siz bunlardan ders çıkarırsınız iyi bir anne olursunuz sonuçta içinizde bir eksiklik var(anne sevgisi) bunu yaşayan biri olarak kendi çocuklarına açmazsınız bu yarayı... yazdığınız cümleler(Anne dediğin bir sorunun olduğunda sığınacağın ilk liman olmalı, sarılmalı, huzur vermeli, "annem var" diye sırtını dayayabilmelisin. gibi) bunu gösteriyor...

ben de sizin gibi düşünüyorum; anneme sığınamadım hiç bir zaman... eğer anneme bir derdimi anlatsaydım en kısa zamanda bunu başıma kakardı annem biliyorum... çok isterdim bir sorunum olduğunda ona anlatayım, yanında ağlayayım, beni dinlesin... ve en çok da onun sarılmasına hasretim... annemin dudaklarını tanımadı benim yanaklarım hiç(aklım kemale erdiğinden beri yani)... bilmiyorum annemin öpmesi nasıl...

Tutkuu21 .!.:

Evlat ayrimi yapmakta ruhsal problem gostergesidir!anne olunca onu ilk basta aricaksin,sen evladina seferber oldukca neden diye sorgulayacaksin ondan sonra icin soguyacak ve annenin gercek bir anne olmadigina inanacak ve tamamen konuyu kapatacaksin.

Genişletmek için tıkla...

bazen ona birşeyler sorasım geliyor; babam tarafından çok el bebek gül bebek büyütüldüm, ilk göz ağrısıyım onun... annem mutfağa asla sokmadı bizi, kurabiye falan yapmak istediğimde kesinlikle bağırırdı... şimdi arayıp anne şunu nasıl yapayım vs diye sorasım geliyor ama yapamıyorum... ilk yemek deneyimimde karnıyarığı çiğ kıymayla yapmıştım annemi aradım sordum "internet yok mu kızım bak ordan" dedi kapadı... ileride çocuğum olduğunda isterdim ki annem bana tecrübelerini aktarsın.. olmayacak birşey sanırım :)

Mathilda50 .!.:

Canım benim kendimi senin yerine koydum ve düşündüm acaba ben napardım diye annemle en ufacık bi tartışmamızda bile ağlayan ben için ölüm en kolay kurtuluş olurdu sanırım.sadece ben değil bir çok insan kaldıramaz bu durumları..sen hala şükretmesini bilen mantıklı düşünen kendini kaybetmeyen harika bi insansın bunu aklından çıkarma olurmu? Annen hakkında yorum yapıp seni üzmek istemiyorum.Gördüğüm kadarıyla evlisin kendi hayatına bak bu buhranda kurtulmaya çalış umarım mutlu olursun ilerki hayatında ve bi bebişin olurda ona mükemmel anneliğini gösterip sevgi içinde yetiştirirsin inşallah.

Genişletmek için tıkla...

yazdıklarınızı okurken hem içim titredi hem de yüzüm güldü... bir an ağlayacak gibi oldum ama gülümsettiniz beni... içime dokundunuz sanki, teşekkür ederim :) ben de çok sefer dayanamadım, ölmek kolay geldi.. çok sorguladım neden yaşıyorum ki, böyle mutsuzken yaşamanın ne anlamı var ki diye... ama yapamadım... benim ufak bişeye aklım takılsın hayatta yapamıyorum işte, yakın arkadaşımla dertleşiyorum boşver bak eşin var ne de anlayışlı falan diyor.. ama boşveremiyorum, onun ailesine gidince çok kasılıyorum, çünkü kendi eksikliğimi orada daha fazla farkediyorum... çok samimiler, birbirlerine çok düşkünler; içim çok acıyor... ben normalde erken değil ama kendime göre erken evlendim... baba evinde bir yıl daha kalmak isterdim tabi huzurlu olmak şartıyla :) ama kalamadım, hazır olmadığım halde evlendim... yaşım 25 küçük değilim ama çocuk gibi hissediyorum kendimi hep; hassas, alıngan, birine sığınması gereken...

NOT: "sen hala şükretmesini bilen mantıklı düşünen kendini kaybetmeyen harika bi insansın bunu aklından çıkarma olurmu? " cümleniz içimi şenlendirdi, teşekkür ederimmm :)