mehaba okuduklarınıyüregimde hissettim..ben annemle 17 yasında tanıştım onu daha önce hiç görmemiştim..biribirimizi tanımaya bag kurmaya calıstık ama olmadı..ben senin annen olamam ancak iyi bir arkadasın olabilirim dedi onuda yapamadı..kendi annesine kıyafetini giyip olmuş mu anne yakışmış mı sorularını sorduğunda öyle kıskanırdımkı..o annnesiyle herseyi yasarken ben onun sevgisizliğinden ölüyordum..üstelik okadar yaralı gelmiştimki yanına öyle i,htiyacım vardiki ilgisine ama hiç biri olmadı bana bir el gibi davrandı..evde ben yemiyim diye yiyecekleri saklıyordu.dısarda karıslastıgımızda beni görünce suratını ceviriyordu..depresyon ilaçlarını ac karnına kullandığım için zehirlendim inleye inleye hastaneye gittim kılını bile kıpırdatmadı..evet bunları yapan benim öz annemdiinsan bunu nasıl kabullenebilirki..hergün ne zamn gidiceksin bu evden diye soruyordu..bigün aldım çantamı çıktım..çünkü tek isteği buydu..benden 15 yasından büyük biriyle tek ir çantayla evlendim..üstelik bembeyaz gelinlikler hayal ederken,benim harika bir düğünüm olucak diye diye hiç birini yasayamadan evlendim..3 ay sonra hamile kaldım şimdi bir oğlum var..biliyormusun o duyduğun boslugu tam anlamıyla olmasada geçiriyor..oğluma canım parçam dedikçe ve onunda bana bağlılığını gördükçe yaralarım sarılıyor eskisi kadar acımıyor...emin olki çocuk sana cok iyi gelecek..hamileliğin boyunca cok canın yanacak çünkü hep anneni isteyeceksin ona ihtiyacın olacak ama bir sekilde geccek..ben hep derim zaten bi kız çocuğunun en cok çocuklukta hamilelikte anneye ihtiyaç duyar...ama eminim sen onuda asacaksın güçlü olacak..allah bize diğerlerinden daha cok sabır veriyor ben buna inanıyorum..biliyormusun 3 yıl sonra bi arkadaşıma ;daha yeni dogmus bebeğimin ilk banyosunu, önce internetten bebek nasıl yıkanırı izleyiıp sonra kendi basıma yıkadığımı anlattım...baktım gözlerinden yas akıyor hemde deli gibi..ben tabi nasıl içlri acısı durmda olduğumu ve herseye rağmen nasıl başardığıma hayretlerle baktım..esimle aram seninkisi kadar iyi değil çünkü doğru düzgün çalışmıyor her yerden borç alıyor evimin kapısına bir sürü alacaklı geliyor annesinden para alıyor her zaman sözler verip tutmuyor ve ben onun bu hallerinden cok utanıyorum beni hep cok sevdiğini söylüyor ev işlerinde bana yardım ediyor ama yaptıklarıylada dayak yiyen assagılanan kadınlardan eksik halim kalmıyor..gidecek hiçbir yerim yok ve iyiki okuyorum okul bitince ne olucak bilmiyorum...
geleceğimi gördüm sanki, çok güzel anlatmışsınız:) 18 yaşımdayken bende benden bir hayli büyük olan biriyle evlenmeye karar vermiştim; adam herhangibiriyle evlenmek istiyordu ben de evden kurtulmak... sonra babam izin vermedi... bazen evden tek kaçışımın bu olduğunu düşünüyordum... ben de internetten ordan burdan öğrenicem bunları galiba:) televizyonda anneleri gördükçe bile canım yanıyor sanki, ne yaptım ben diyorum hep kendi kendime... oğlunuz kaç yaşında sizin şimdi?