öz güvensizim

H

helle123

Üye
Kayıtlı Üye
2 Mart 2013
57
0
16
İstanbul
sorun bu kızlar. yıllardır var. kendimden beklentilerim zaman zaman minimuma iniyor. yapamam edemem gibi konuşuyorum. kendisine güvenen insanlara çok özeniyorum.
ailemden yana sıkıntım yok ama çevremdekiler hep eziyor beni. yanlışlıkla bir şey yapcak olsam kıs kıs gülüyorlar bana ama aynı şeyi kendi yakınları yapınca ayy canın sağolsun şekerim diye bir kenaya atıyorlar
resmen insanlar karşısında bir ağırlığım yok farkında değiller ama beni üzüyorlar. takmamayı öğrendim zamanla ama olmuyor olmuyor ben insanım asosyal gibi yaşayamam ki...
giydiğim kıyafetle alay ederler bir kelimeyi yanlış söylerim alay ederler. bir şey derim onlara saçma gelirse gözümün içine baka baka dalga geçerler

cevap verebilirim hepsine aslında ama yoruldum bıktım çenemi açıp hadlerini bile bildiremiyorum.
 

öncelikle kaç yaşındasın? belli yaş aralığında bu dediğin şeyler oluyor yaş ilerledikçe insanlar olgunlaşıp hatalara karşı daha az tepki gösteriyorlar. çünkü kendi hatalarınında olabileceğini kabulleniyorlar. bunun dışında özgüven eksikliği tek başına çoğu zaman yenebileceğin birşey olmayabilir. ama çok ciddi bir sorun da değildir. yani bir psikolog yardımıyla 2-3 seansta bile büyük yol kat edebilirsin. bir de utangaçlık ve özgüven eksikliği apayrı şeylerdir. kendinde öncelikle bunlardan hangisinin olduğunu saptaman gerekir. utangaçık kişiik özelliğidir özgüven eksikliği ise temeli yaşadığın bir yada bir kaç olaya dayanarak şu zamana kdar birikim yapmış problemlerinin sonucudur.
 

Bence sana öyle geliyor,seni önemsedikleri için öyle yapıyorlar.Üzülmemen gerek, sen öyle hissediyorsan onlara da aynı şeyi hissettir.
Dünyada o kadar şey var ki buna üzülmene değmez boşverirsen alışırsın.Kafana takmamalısın kafana taktıkça dahada üstüne gelirr.
 
teknikerim .!.:
merhaba yaşınız kaç acaba..
Genişletmek için tıkla...

19a girdim. yazdıklarım çok cocukca geliyor farkındayım ama artık dayanamıyorum bu duruma. 19 yaşındayım kendime güvenmiyorum resmen sanki onlar soylu ben burjuvayım. yanlış anlaşılmasın kesinlikle yaşam tarzlarını kıskanmıyorum ama başarılarını kıskanıyorum. çünkü ben çok çalışıyorum ama kendime güvenmediğim için başarısızım onlarsa tam tersi ama başarılı
 
Son düzenleme:

kesinlikle utangaç değilim. konuyu zaten bir iki tespit sonucu açmadım. uzun süredir kendimi denetliyorum ve özgüvensiz olduğumu düşünüyorum. biri bana iltifat edince bile dışardan belli etmiyorum ama inanamıyorum söylediklerine
 
biriyle çıktım 3 yıl tek sevgilim oydu.
çok sevmiştim bir de üstüne saplantı olmuştu
geçmişe dönüp baktığımda onla ilgili hatırladığım tek şey eleştiri eleştiri eleştiri. çok egoistti. onun yüzünden mi böyle oldum acaba
 
o zaman şöyle diyebilirim. kimseyi mükemmel görme. herkesin eksisi ve artısı olur. senin olduğu gibi onlarında aynı şekilde. çevrendeki insanlara bak. senden daha değerli olmaları için tek bir neden bulabiliyormusun? onlardaki hatalara odaklan? örneğin çevrendeki herkes mi çok zeki? herkes güzel resim çizebiliyor mu? yada herkes süper bir aşçı mı? kendini olduğun gibi kabullenmen gerekir. eksikliklerin olabilir ama emin ol onlarda olmayan şeylere de sen sahipsin. kendine bir liste çıkart ve gerçekten başarıı olduğun şeyleri yaz. bunlar ok büyük şeyler olmak zorunda değil. çok güzel ellerin varsa onu yaz mesela. çok iyi şiir yazıyorsan onu ekle. ve her maddenin yanına birde güler yüz çiz. onu sürekli görebileceğin bir yere as ve ara ara bakıp gülümse =) eğer kafana takmaya devam edersen de bir uzmanla görüşebilirsin sana yardımı dokunacağına inanıyorum =)
 
bence kendine karşı haksızlık ediyorsun böyle davrandıkça eğer birileri sana bulunduğun ortamda gülüyor alay ediyor vs. yapıyorsa ortamdan uzaklaşıp mutlu olduğun ortamlar tercih etmelisin...
ayrıca benim görüşüm önce bir insan kendi içinde mutluluğu yakalamalı sonra çevreye ve insanlara açılmalı kendini kabul ettirmeli diye düşünüyorum...
böyle insanlar hepizin cevresinde olmuştur bende hiç haz etmedim böyle ortamve insanlarda uzak durdum baktımki kendi başıma çok çok mutluyum.
hayatımda herşeyimi tek başıma hallettim kimseye ihtiyaç duymadım tabiki eşim dostum arkadaşım var ama en iyi arkadaşım kendimdim..

örnek veriyorum sadece ailenin yanında mutluysan onlarla geçir vaktinin çoğunu..
hayatının en haraketli ve kendini göstermeyi isteme dönemindesin fakat inan bana insanlar çok değişti ve kimseye kabul görmek içinde kendi zorlama..
kendini nasıl mutlu hissediyorsan öyle yap biraz içine dönmek insanları çokta ciddiye almamak lazım sadece kendinden gider..ben 30 yaşındayım ve yaşından büyük badireler atlatmış biri olarak söylüyorum..inşallah sana yardımcı olabilmişimdir..
 


yazdıklarınız benim için çok anlamlı inanın zorunluluktan aynı ortamda bulunmak zorunda kalıyorum şu an. ama her fırsatta uzaklaşıyorum.
kendimden gidiyor zaten dediğiniz gibi onlar bir kere bile biz bu kızı üzüyoruz diye düşünmezler. benim ise uykularım kaçıyor.
dediğiniz gibi içe dönmek en iyisi. kendime eziyet ediyorum çünkü. kafa yapısıyla alakalı işte uyuşmuyoruz sanırım ama yıllardır böyle olunca...
 

illiaki karşına seni anlayan hoşladığın anlaştığın insanlar çıkacaktır.mümkün olduğunca uzak dur hoşlandığın seni mutlu eden şeylerle meşkul ol en çokta kendinle barış lütfen..giyimden yemene içmene kadar herşeyini özenerek severek yap hayata farklı bakacaksın sevgiler...
 

psikoloğa gitmeyi düşünüyorum aslında ama güçsüzüm ve bu güçsüzlükle onun karşısına çıkmaya utanıyorum. gitsem neyi nerden anlatmaya başlarım ki. görünürde hiç bir şey yok aslında inanın incir çekirdeğini doldurmayacak şeyler 5 yıldır bu ortamda bulunduğumdan dolayı birikti birikti artık kaldıramıyorum. şimdi burda örnek vermek istiyorum aklıma gelmiyo bile. bugün selam verirlerse yarın vermezler. buluşmalardan 2sine davet edilirsem 3üne davet edilmem. neden bilmiorum. bir insanın derdi varsa açıkça konuşmalı dimi

zaten onları mükemmel görmüyorum inanın. yaşadıkları hayat bana anlamdan uzak boş bir hayat gibi geliyor. ve o hayatın içinde kendime tutuncak bir dal arıyorum. destek beklediğim insanlar da boş boş konuşup benle dalga geçiyorlar

ya inanın bir gün bir soru sordum. biri kız kız güldü sonrada neye güldüğümü anladın dimi dedi yanındakine sonra sus sus filan dediler birbirlerine. ne oldu diyince de ya inanmıyorum bunu mu soruyon dediler kahkaha attılar. aynı soruyu kendi arkadaşları gelip sordu. gayet cevapladılar. inanın kuruntu yapmıyorum adamına göre muamele yapıyorlar
son 1 yıldır kulaklığımı takıyordum ne konuştuklarını duymuyor etmiyordum ama ben kendi ruh sağlığımı korumak adına yapayalnız kaldım.
 

inanın kimseden artık beni anlasınlar dost olsunlar veya beni sevsinler diye bir beklentim yok
benim tek beklentim saygı duyulmak adam yerine konmak
dediklerinizi uygulayacağım çok sağolun
 
Selam bunu oku sana hertürlü tavsiye verebilirim benle iltibata geç.Bu zor bişi ben yaşadım şimdi en basit yol ben ezik değilim de ben ezik değilim de bunu günde 20-30 defa tekrarla. zorlanmadan veya ben eziğim demeden yapabilmeye çalış.Kekeleme çünkü sen ezik değilsin sen ezik değilsin sen ezik değilsin
 
Kötü alışkanlıklarından kurtulmalısın tırnak yemek burun karıştırmak dağınık saçla okula gelmek bakımsız saç kirli giyim banyo etmeme tikler vb. Ben bundan dolayı ezildim :) Ama sakın ezilmiyim derken burnu kalkık olma :)
 
Evet sen onları takıyosun ama olsun ginede güldüklerinde onlara seni takmıyorum de.Sadece bunu de bi süre,daha çok ezilirsen daha iyi laflar bul
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Saç Uzatma Yöntemleri Saçı hızlı uzatma günlüğü fotoğraflı
9 10 11
Yorumlar
212
Görüntüleme
139K
gecevekedicik
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…