Yeri burası mı bilmiyorum. Ama uzun zaman değil yıllardır hep bu durumdayım. 80 ler sonu, 90 lar çocuğuyum.ozamanlar da aman aman değildi hayatım. Ömrümün her döneminde bir imtihanım olmuştur.şimdiler de eskiye psikopat derecesinde özlem var. Aslında şuan evliyim. Tek sıkıntım bebek olmayışı ve iş yerinde ki mutsuzluğum..Evet borçlarımız var ama ödeniyor. Evimi eşyalarımı seviyorum. Eşimden razıyım. Ee ne peki beni tatmin etmeyen. Şimdiki dizileri izlemiyorum mesela. Netten aşk oyunu, ayrılsakta beraberiz, yedi numara, zerda vs onları açıp izliyorum.ne güzelmiş ya o yıllar diyorum. Kovid den dolayı da buhrandayım. Anneme gidip öpemiyorum. Yılların dostu ile sarılamıyorum. Maske takmak beni mahvetti. Bugün unutmuşum maskeyi.çay suyu koymuştum. Evin altındaki bime giremedşm. Tekrar koştırarak maske aldı . Bitmeyecek şu lanet hastalık..geçmişe olan özlemi bitirip, anı yaşayamıyorum