Sabah sevgilimin yanındaydım sarılıyodum,dokunuyodum,gözlerine bakıyodum,ellerini tutuyodum.Simdiyse bir uçak dağıtıverdi bizi farklı şehirlere.O kadar koyuyo ki sabah yanında olduğun sevgilinin şuan oturmuş fotoğraflarına bakıyosun ve kalbindeki bu acı bu can yanış nasıl geçer bilmiyosun.Bilen varsa bu hasretin çaresini söyleyebilir mi?
Sabah sevgilimin yanındaydım sarılıyodum,dokunuyodum,gözlerine bakıyodum,ellerini tutuyodum.Simdiyse bir uçak dağıtıverdi bizi farklı şehirlere.O kadar koyuyo ki sabah yanında olduğun sevgilinin şuan oturmuş fotoğraflarına bakıyosun ve kalbindeki bu acı bu can yanış nasıl geçer bilmiyosun.Bilen varsa bu hasretin çaresini söyleyebilir mi?
Sabah sevgilimin yanındaydım sarılıyodum,dokunuyodum,gözlerine bakıyodum,ellerini tutuyodum.Simdiyse bir uçak dağıtıverdi bizi farklı şehirlere.O kadar koyuyo ki sabah yanında olduğun sevgilinin şuan oturmuş fotoğraflarına bakıyosun ve kalbindeki bu acı bu can yanış nasıl geçer bilmiyosun.Bilen varsa bu hasretin çaresini söyleyebilir mi?
Sabır ile geçiyor.
Uzak mesafe ilişkisinden daha kötü bişey varsa evliyken uzak yaşamak zorunda kalmaktır
6.5 sene uzak mesafe ilişkisinden sonra evlenip yaklaşık 3.5 sene de öyle uzak yaşadım
Çok zor
İnsanların sevgilileriyle dolaşmasını kıskanıyor insan.
Hep bi yanın eksik oluyor
Ama kavuşma anları da çok güzel oluyor be :)