yaklasık 4 yıllık evliligin 3 yılı bebek isteyerek geçti.defalarca uygulanan tüp bebek tedavilerine ragmen degişen birsey olmadı.ve ben eşimin de istememesi uzerine hiç kiimseye bu durumdan bahsedemedim ara ara girip burdaki aynı sorunu yasayanlarla dertleşmeye çalıstım. ama artık bıktım insanlara cevap vermek zorunda kalmaktan ,normalde oluyormus ama biz istemiyormusuz gibi davranmaktan,hamilelik hikayelerini,anneliğin ne kadar guzel birsey oldugunu dinlemekten...vs vs...iki kadın bir araya gelince konusulacak baska konu yok mudur bilmem hele de aranızda bir hamile varsa konu hep aynı.ben bu durum duzelecek bir gun, umudumu kaybetmemeliyim dedikce insanların konusmalarına dayanamıyorum.insanlarla paylaşamamak bir yana , yine cocugu olmayan bir arkadasın yanında güç bela cocuk sahibi olan birinin, haberdar oldugu halde nasıl acımasızca cümleler kurduguna da sahit oldum.insanlar neden bu kadar acımasız...bir deneme daha yapıcaz en buyuk korkum asıl onun sonucunun olumsuz olma ihtimali.şu anda umudum var dayanıyorum zor da olsa.ama ya bu defa da olmazsa işte o zaman ne yaparım bilmiyorum