- Konu Sahibi HilalAydan
-
- #21
Çok şükür ki insan unutabilen bir varlık. Şu an çok ağır geldiğini biliyorum ama hafifleyeceksin. Ara sıra gene yoğunlaşacak bazı duygular ama başa sardığını düşünme. Böyle böyle geçip gidecek.
çok saol. geçtiğini ve geçebileceğini bilmek beni umutlandırıyor. birgün bu yazdıklarımı okuduğumda bende bu duygularımı içimde halletmiş olmayı umuyorum.
kaç gündür benzer şeyler okuyorum neydi bu erkekler böyle ya? kızlar çok rrica ediyorum hayatınızın merkezine koymayın şu erkoları. onlar olmadan da yaşarsınız onlarla doğmadınız ya? size saygı göstermeyen insanlarla muhatap olmayın, sizin kendinize vermediğiniz değeri kimse vermez. hayat her şekilde devam ediyor korkmayın.
güldürdünüz beni çok sağolun. elbette çiçek fesleğende seviyorum. kalbimin oyununa gelmeyeceğim :)Kız dunyada daha guzel kokular var. Kokusunu ozledıgınde gıt çıcek, feslegen falan koklane kadar ıyı bırı de olsa sana psikolojik ve fızıksel şıddet uygulamış. Kalbinin oyunlarına gelme aklınla hareke et. Geri adım atmak yok
Sizi döven birini özlemeyin ALLAH aşkına sizi yerden yere vuran asla af dilemeyen aşağılık birini özleyeceğine, kendime bunu nasıl yaptım nasıl buna müsaade ettim diye üzülün. Hemen gidin tedavi olun.Bu normal değil hele olayı hiç romantikleştirmeyin....merhaba kızlar , çok aşık olarak evlendim. kokusu , gülüşü , sarılması hepsi hala burnumun direğini sızlatan şeyler. kendisi sinirli bir insandı bunu biliyordum ama ötesini görememiş olmamla başladı olaylar. başlarda herşey benim iyiliğim içindi. gülmem , verdiğim tepkiler , giyindiğim kıyafet ... hepsini eleştirirdi ama günün sonunda tüm bunların benim iyiliğim için olduğuna ikna ederdi beni. zaman geçti ve şunu farkettim eşim toksik ilişki yaşamaktan zevk alıyor. ben tam tersine iyi olalım diye herşeyi yapmaya çalışırken o en ufak bir şeyde küsüyor , gönül koyuyor yada öfke atakları geçiriyordu. hani derler ya soğuyana kadar affet sanırım bilmeden bunu yapmışım. her affettiğimde bile korkuyordum yeni bir tartışmaya ne sebep olacak diye. diken üzerinde yaşıyordum. malesef öfkelendiğinde gözü dönüyordu başta saçlarımı çekmekle başlayan şiddeti zamanla tokat atmaya sonrada daha fazlasına evrildi. ben ona küsemezdim o barışmak istediğinde herşeyi bir kenara koyup yine ona sarılmamı beklerdi. ve tahmin edersiniz ki bitti. son şiddetinden ve hakaretlerinden sonra dayanamadım ve onu terkettim. nesini sevebilirim diyorum neden özlüyorum diyorum ama hala burnumun direği sızlıyor. ona geri dönmeyi düşünmüyorum elbette ama artık bu özlemek konusunu aşmak istiyorum. sizler böyle bir durumla nasıl başa çıkabilirdiniz merak ettim.. belki de sadece yazmak ve dertleşmek istedim.
Kalk git kendine parfüm al. Ne kokusu be. Hastayım dramaniza. Git barış, o döver sen koklarsin geçinir gidersiniz.tabiki şiddetini özlemiyorum. dayanabilsem kalırdım. hiç mi iyi bir şeyi olmadı elbette oldu. ben o anlarımızı özlüyorum. en çok kokusunu
Aynı durumdayım. Çok kötü şeyler yaşadık ama aklımda hep iyi şeyler. Kendimi dahi suçluyorum ben mi beceremedim diye. Çok özlüyorum, her gece rüyama giriyor ağlayarak uyanıyorum. Benimki bana dava açtı 10 yıllık evliydik. Konularımda beni çok linçlediler öyleki duygularımı yazmaktan utanır hale geldim. Ne kadar kavgayla gürültüyle geçen bir evlilik olsa da ben çok tutku hissediyordum, çok canım yanıyor. Ömür boyu da unutabileceğimi sanmıyorum. Çok ağır yara aldım, tekrar sevmekten ziyade sevilebileceğimi hiç düşünmüyorum. Nasıl geçecek ben de bilmiyorum.merhaba kızlar , çok aşık olarak evlendim. kokusu , gülüşü , sarılması hepsi hala burnumun direğini sızlatan şeyler. kendisi sinirli bir insandı bunu biliyordum ama ötesini görememiş olmamla başladı olaylar. başlarda herşey benim iyiliğim içindi. gülmem , verdiğim tepkiler , giyindiğim kıyafet ... hepsini eleştirirdi ama günün sonunda tüm bunların benim iyiliğim için olduğuna ikna ederdi beni. zaman geçti ve şunu farkettim eşim toksik ilişki yaşamaktan zevk alıyor. ben tam tersine iyi olalım diye herşeyi yapmaya çalışırken o en ufak bir şeyde küsüyor , gönül koyuyor yada öfke atakları geçiriyordu. hani derler ya soğuyana kadar affet sanırım bilmeden bunu yapmışım. her affettiğimde bile korkuyordum yeni bir tartışmaya ne sebep olacak diye. diken üzerinde yaşıyordum. malesef öfkelendiğinde gözü dönüyordu başta saçlarımı çekmekle başlayan şiddeti zamanla tokat atmaya sonrada daha fazlasına evrildi. ben ona küsemezdim o barışmak istediğinde herşeyi bir kenara koyup yine ona sarılmamı beklerdi. ve tahmin edersiniz ki bitti. son şiddetinden ve hakaretlerinden sonra dayanamadım ve onu terkettim. nesini sevebilirim diyorum neden özlüyorum diyorum ama hala burnumun direği sızlıyor. ona geri dönmeyi düşünmüyorum elbette ama artık bu özlemek konusunu aşmak istiyorum. sizler böyle bir durumla nasıl başa çıkabilirdiniz merak ettim.. belki de sadece yazmak ve dertleşmek istedim.
Sizde bir terapiye başlayın gerçekten zor şeyler yaşamışsınızAynı durumdayım. Çok kötü şeyler yaşadık ama aklımda hep iyi şeyler. Kendimi dahi suçluyorum ben mi beceremedim diye. Çok özlüyorum, her gece rüyama giriyor ağlayarak uyanıyorum. Benimki bana dava açtı 10 yıllık evliydik. Konularımda beni çok linçlediler öyleki duygularımı yazmaktan utanır hale geldim. Ne kadar kavgayla gürültüyle geçen bir evlilik olsa da ben çok tutku hissediyordum, çok canım yanıyor. Ömür boyu da unutabileceğimi sanmıyorum. Çok ağır yara aldım, tekrar sevmekten ziyade sevilebileceğimi hiç düşünmüyorum. Nasıl geçecek ben de bilmiyorum.
Yazdığım başlıkta bu durumdan utandığımı belirtmiştim aslında. Parfüm de alırım dert o değil yaşanılan duygu sadece. Ayrıca barışmayacağım tabiki kimsenin şiddetine hasret değilim. Bence üstün körü okumuşsunuz yazdıklarımıKalk git kendine parfüm al. Ne kokusu be. Hastayım dramaniza. Git barış, o döver sen koklarsin geçinir gidersiniz.
Ben zaten kendime bunu nasıl yaptığım konusuna ayrıca üzgünüm. Tedavi oluyorum. Normal olmadığının da farkındayım. Romantikleştirmek mi bu duygu sadece onu bilmiyorum. O yüzden zoruma gidiyor onu özlemek tüm bu yaşatılanlara rağmen neden böyle bir duygu besliyorum ona kızıyorumSizi döven birini özlemeyin ALLAH aşkına sizi yerden yere vuran asla af dilemeyen aşağılık birini özleyeceğine, kendime bunu nasıl yaptım nasıl buna müsaade ettim diye üzülün. Hemen gidin tedavi olun.Bu normal değil hele olayı hiç romantikleştirmeyin....
Yoo gayet okudum, sen dramatize etmeye cevap verdiğin için öyle cevap verdim. Şiddet varken nasıl kokusu bilmem nesi diye dramatize ediliyor aklım almıyor da kusura bakma.Yazdığım başlıkta bu durumdan utandığımı belirtmiştim aslında. Parfüm de alırım dert o değil yaşanılan duygu sadece. Ayrıca barışmayacağım tabiki kimsenin şiddetine hasret değilim. Bence üstün körü okumuşsunuz yazdıklarımı
Bazen derde düşmeden anlamak zordur sizde haklısınız. Dramatize ediyor olabiliim. Tekrar bi düşüneceğim. Duygu denilen şeyi herkese geçirmek mümkün değil.Yoo gayet okudum, sen dramatize etmeye cevap verdiğin için öyle cevap verdim. Şiddet varken nasıl kokusu bilmem nesi diye dramatize ediliyor aklım almıyor da kusura bakma.
Ben neden normal olmadığını düşünmenize takıldım. Psikoloğunuz da normal olmadığını mı söyledi yoksa bu sizin düşünceniz mi? Benim psikoloğum ve avukatım bu duyguların çok normal olduğunu söylüyor. İnsan psikolojisi güzel olanı hatırlamaya meğilli, unutmak bir lütuf aslında kötü şeyleri çabuk unutuyoruz. Ben gece ağlayarak uyandığımda dua ediyorum yasin açıyorum biraz dua biraz beddua derken yine uyuyorum. İnşallah azalacak, sabır göstermemiz gerekiyor. Ben kendime 1 yıl süre verdim toparlanamazsam psikiyatriye gidip ilaç alacağım.Ben zaten kendime bunu nasıl yaptığım konusuna ayrıca üzgünüm. Tedavi oluyorum. Normal olmadığının da farkındayım. Romantikleştirmek mi bu duygu sadece onu bilmiyorum. O yüzden zoruma gidiyor onu özlemek tüm bu yaşatılanlara rağmen neden böyle bir duygu besliyorum ona kızıyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?