- 24 Şubat 2011
- 4.563
- 1.380
- 333
- Konu Sahibi Camelwhite
-
- #1
öncelikle geçmiş olsun..İnsanlar bazen hiç sebep yokkende bunalıyorlar sakın kendinizi anormal hissetmeyin.
Size naçizane tavsiym hiç olmazsa en az iki üç günlüğüne evden işten ve sevgilinizden uzaklaşacağınız bir yere gitmeniz ve kendinizi dinlemeniz.
Bu size çok iyi gelecek .Genelde dönüm noktasında olanlar bu tür bunalımara girerler inşallah bu sayede hayatınıza daha güzel yenilikler gelir.
inanın ben o kadar çok istiyorum ki bunu. yapamıyorum iş yerinde bir gün bile olmasam sorun oluyor sabah 8 aksam 7 calısıyorum. cumartesi de dahil belki de en çok bu durum yıpratıyor beni. yıllık iznim bile yok. dönüm noktasındayım dediğiniz gibi evet ama ben karar bile veremiyorum. çok zorlanıyorum çıkmazda hissediyorum kendimi.
Biri benimi anlattı:).Bende panikliyim.Değil dışarı çıkmak evde yanlız kalmıyordum.Uzman iyi geliyor tabii.Düzeldim şükür:)
Biri benimi anlattı:).Bende panikliyim.Değil dışarı çıkmak evde yanlız kalmıyordum.Uzman iyi geliyor tabii.Düzeldim şükür:)
Bu bariz bir şekilde strese bağlı ruh hali geçici bende cumartesileri çalışıyorum ona rağmen kendimi farklı mekanlara atıyorum sırf strese girmemek için. Çünkü insan gerçekten hep aynı şeyleri yapmaktan bunalıyor.
Mutlu etmek için mutlu olmanın yollarını arıyorum.Hiç değilse sık sık pikniklere gitmeye çalışın sevdiğiniz insanlarla konuşun rahatlayacaksınız inşallah :)
senin yazıklarının hepsi aynen benim içinde geçerli yalnız değilsin ben bu maratonun içine bi koca ve bi çocuk daha ekledim sadece belki bende panik atak olmuşumdur bilemiyorum bu aralar her şey batıyor kalbim sıkışıyor çarpıntım felaket bazen kalkp krizi geçiricem diye bende korkuyorum valla sende kendimi gördüm
psikolojik olarak zor günler geçiriyorum. ben üniversitedeyken her şey daha kolay olur iyi bir işim olur sorunsuz bir hayatım olur diye düşünüyordum ama her şey tam tersine oldu. her şey üstüme üstüme geliyor. son 2 aydır panik atak nöbetleri geçiriyorum durup dururken nefes alamıyorum kalp krizi geçiriyormusum gıbı, ölecekmısım gibi hissediyorum. iş yerine her sabah kalkıp gelmek ölüm gibi geliyor kolumu kaldıramıyorum çalışmak istemiyorum ailemin zoruyla eve katkım olması için çalışıyorum. ilişkim bile sorunlu insan sevgılısıyle gorusmek ıstemez mi ben onu bile istemiyorum bazen. yaşam dolu bir insandım şu an her şey daha kötüye gidiyor. insanlara bakıyorum herkes hayat dolu ben bakımlı bir insandım saçımı yapmaya bile üşenir oldum yardım almak ıstıyorum uzmandan iyi gelir mi düzelir miyim biiemiyorum anlatamadıgım daha o kadar çok şey var kiçok yoruldum hayattan.
psikolojik olarak zor günler geçiriyorum. ben üniversitedeyken her şey daha kolay olur iyi bir işim olur sorunsuz bir hayatım olur diye düşünüyordum ama her şey tam tersine oldu. her şey üstüme üstüme geliyor. son 2 aydır panik atak nöbetleri geçiriyorum durup dururken nefes alamıyorum kalp krizi geçiriyormusum gıbı, ölecekmısım gibi hissediyorum. iş yerine her sabah kalkıp gelmek ölüm gibi geliyor kolumu kaldıramıyorum çalışmak istemiyorum ailemin zoruyla eve katkım olması için çalışıyorum. ilişkim bile sorunlu insan sevgılısıyle gorusmek ıstemez mi ben onu bile istemiyorum bazen. yaşam dolu bir insandım şu an her şey daha kötüye gidiyor. insanlara bakıyorum herkes hayat dolu ben bakımlı bir insandım saçımı yapmaya bile üşenir oldum yardım almak ıstıyorum uzmandan iyi gelir mi düzelir miyim biiemiyorum anlatamadıgım daha o kadar çok şey var kiçok yoruldum hayattan.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?