2011'in eylül ayında iş yerinde iken tanıştım bu hastalıkla... Dünya değişti, her yanımı ateş bastı, ellerim ayaklarım kesildi, çıldırıyorum, ölüyorum sandım. Nereye gideceğimi, ne yapacağımı şaşırdım. Öğle yemeği yememiştim arkadaşımda muz varmış, onu yedim belki açlıktan olmuştur diye ama nafile geçmedi. Şirketin revirine gittim, hemşire abla tansiyonumu ölçtü, biraz yüksek çıktı o anın heyecanından olsa gerek. Sürekli hemşireye bir şeyim yoktur, kanser falan değilimdir değil mi diye sorup durdum... Revirde uzandım biraz ama yok geçmiyor bu arada eşimi aradım o da yakınlardaydı Allah'tan, şirkette güvendiğim bir arkadaşımı çağırttım hemşire ablayla çünkü yanımda güvendiğim birisinin olmasını istedim. Şirketin bahçesinde dolaştık hava almak için ama bana mısın demedi. Eşim geldi hemen acile gittik, kalp, ciğer, tansiyon her şeye bakıldı, her şey normal ama ben ölüyorum... Sakinleştirici iğne yaptılar, doktor psikolojik olabileceğini söyledi, ihmal etmeden psikiyatra gitmemizi önerdi. Şuan devamlı ilaç kullanıyorum, iş yerinde ilk defa yaşadığım için iş yerinde hep kötü oluyordum -ki atağın ilk yaşandığı yer önemliymiş- işten ayrıldım yaklaşık 2 aydır evdeyim. Başlarda çok iyiydim 3 hafta falan hiç bir atak yaşamadım ama şimdi yine kötüyüm. İlaç kullandığım halde... Her an içimde bir sıkıntı, evde yalnızsam şimdi bana bir şey olsa ne yaparım korkusu, telefonumu evde bile hep yanımda taşıma... Hastaneye yakın mıyım, kolayca ulaşabilir miyim kaygısı... Ve dünyayı artık eskisi gibi görmüyorum yani bu durumu doktoruma bile açıklayamadım kelimelerle açıklayamıyorum bir an benim yerime geçmeli ki benim nasıl gördüğümü görebilsin. Karanlık görüyorum dünyayı, güneşli günde bile karanlık... Sanki gözümün önünde bir perde var siyah tül ya da olduğu gibi göstermeyen bir cam var gözümün önünde... Offf anlatamıyorum... Hiç bir şey eskisi gibi değil. Bu durum benim işime engel oldu, eşim ne kadar anlayış gösterse de yeterince anlayamaz beni, yaşayan bilir ancak... Hayatım 8 aydır böyle, daha 11 aylık evliyim evimle gerektiği gibi ilgilenemiyorum, hep uyumak istiyorum çünkü uyuyunca iyiyim, kalbimin üstünde kocaman bir taş yok... Allah hepimize şifa versin, biliyorum psikolojik, beynimizde, olumlu düşünmek gerek ama olmuyor işte kendime bunu anlatamıyorum... Kendi panik atak hikayemi kısaca anlatmak istedim.
Evet en mutlu olma zamanim, bu zamana kadar hep bu son icin mucadele ettim. Yasim hic genc degil 35 bitiyor. Cok mucadele verdim bu yasima kadar. Tamda oh hersey geride kaldi dedigim gun geldigindeyse baktimki bende ne heves ne istek kalmis. Sikismis ve bugune kadar uzerini orttugum hersey hortladi sanki. Insanlar ve sartlar yakami birakti ama bu sefer gecmis gelecegimi golgeledi.
Herseyle mucadele edecek kadar guclu oldum hep, tam bir savasci gibi ama bu baska birseymis. Onceden kizardim bu durumda olanlara, derdimki nasil insan hayata kuser, hersey kendi elinde, insanlar abartiyor derdim ama isin asli hicte oyle degilmis. Herseyde oldugu gibi bundada on yargiliymisim. Yasamayan bilemezmis. Hayattaki en degerli sey saglik ve yasama sevinciymis. Simdi ilacla beraber zamana biraktim kendimi. Insallah zaman iyi gelir. KUCUK bir paragraf okumustum ve beni cok dusundurmustu........... "insan yadirgadigi hayati olmeden mutlaka bir gun yasar" artik herseye farkli bakmaya basladim. Tesekkurler yorumun icin. Allah hepimizin yardimcisi olsun.
Melitta cnm geçmiş olsun sende doktora gitmeye karar vermekte çok iyi yapmışsın..Panik atak denen illet şey çok farklı boyutlarda çıkabiliyor.Ben bu hafta içinde gidicem doktora burdan yazarım . İncimnaz arkadaşımızın dediği gibi bunu yaşamayan bilmez gerçekten Allah yardımcımız olsun.
Birde arkadaşlar sizdede oluyormu bilmiyorum mesela başım ağrıyo hemen geçiyorum bilgisayarın başına baş ağrısının nedenleri diye saatlerce araştırıyorum sonra kendimi yiyorum bende kesin bişey var diye..O zamanda kızıyorum kendime
canım çok geçmiş olsu inş panikatakatandır en azından neden olduğunu anlarsın tedavini olursun
bendede bu tarz tepkiler var mesela aşırı derece ellerimde uyuşma var nefes alamıyorum başım dönüyor bende ilaç kullanmadım ama kullanmamız gerekmiş
panikatak beyinde bir hormonun azlığından oluyormuş bu sebeple ilaç tedavisi olmaya karar verdim
bende yarın nörolıjiye gidicem sonuçlarımı alıcam ona göre sorunlarımın kaynağı fizikselse tedavimi olucam yok değilse o zaman kesin panikataktandır diye düşünüp tedavimi olucam Allah yardımcımız olsun
bende yapıyorum kafaya takıyorum sonrada nasıl öleceğim diyorum saçma sapan bişe
Allah dermansız dert vermesin ama panik atak hayatımı alt üst ettiyaklaşık 7-8 aydır var bende ilaç kullanıyorum, bu sebepten işten ayrıldım evdeyim ama yok, eskisi gibi yani panik atakla tanışmadan önce ki zamanlarımda ki gibi değilim. Ne nimetmiş meğersem sağlıklı olmak insan gerçekten kaybedince anlıyor Sürekli huzursuzluk halinde olmak, su içerken bile acaba dokunur mu, tetikler mi diye düşünmek çok zor. Hayattan zevk alamıyorum, eşime her ne kadar iyiymişim gibi göstermeye çalışsam da (çünkü üzmek istemiyorum onu) iyi değilim. İyileşmek ve anne olmak istiyorum... Panik atağı ancak yaşayan anlar Allah yardımcımız olsun.
kızlar panikataktan kurtulamıyorum mecbur ilaç içicem çünkü tüm bedenimde acılarla yaşıyorum dün nöroloğa gittim oda mecbursun iç ilaçlarını dedi ama ben içmek istemiyorum çünkü çok kilo aldırıyor ilaç alıpta kilo almayan varmı her ilaç kilo aldırırmı kılzar cevaplarınızı bekliyorum Allah herkese şifa versin
Evet en mutlu olma zamanim, bu zamana kadar hep bu son icin mucadele ettim. Yasim hic genc degil 35 bitiyor. Cok mucadele verdim bu yasima kadar. Tamda oh hersey geride kaldi dedigim gun geldigindeyse baktimki bende ne heves ne istek kalmis. Sikismis ve bugune kadar uzerini orttugum hersey hortladi sanki. Insanlar ve sartlar yakami birakti ama bu sefer gecmis gelecegimi golgeledi.
Herseyle mucadele edecek kadar guclu oldum hep, tam bir savasci gibi ama bu baska birseymis. Onceden kizardim bu durumda olanlara, derdimki nasil insan hayata kuser, hersey kendi elinde, insanlar abartiyor derdim ama isin asli hicte oyle degilmis. Herseyde oldugu gibi bundada on yargiliymisim. Yasamayan bilemezmis. Hayattaki en degerli sey saglik ve yasama sevinciymis. Simdi ilacla beraber zamana biraktim kendimi. Insallah zaman iyi gelir. KUCUK bir paragraf okumustum ve beni cok dusundurmustu........... "insan yadirgadigi hayati olmeden mutlaka bir gun yasar" artik herseye farkli bakmaya basladim. Tesekkurler yorumun icin. Allah hepimizin yardimcisi olsun.
Merhaba,
Bundan yaklaşık 3 yıll evvel annemi kollarımda kaybettim.Kanserdi. Çok savaştık çok mücadele ettik olmadı,kurtaramadık.Hayatım , bakış açım onun gidişiyle değişti.Dönem dönem umursamaz dönem dönem çok ince düşünen biri oldum.Fakat acımı doya doya yaşayamadım.Beni güçlü kararlı bilirdi aileden herkez.Ben sapasağlam görünmeliydimki onlar benden güç alsın toparlasın Ama olan bana oldu.Farketmeden hemde.Acımı yaşayamadım.Herhangi bi üzüntü durumunda ve beni bayağı üzen bir şeyse bu
resmen kriz yaşıyom daralıyorum, nefesim kesiliyor, ölüm korkusu başlıyor, bazende titriyorum ve korkunç üşüyorum.Kendimi boğalacak gibi hissedip üzerimdekiler parçalamk istiyorumElbisenin tenime dokunuşuna bile katlanamayım kendimi cama atıyom.Hava nekadar soğuk olursa olsun 10-20 dk arası nefes alamya çalışıyorum.ASTIMMI acep bu dedim.Doktora gitmedim.Sevmem gitmeyi.Çok samimi birkaç doktor arkadaşım var onlara sordum.Acını yaşayamadın çok sarsıldın dediler.Tedavi öneriyorlar elbet ama nedense hala gitmiyorum.Bu konuda paylaşımları ve çözümleri olan arkadaşlar varmı... Yazın lütfen...
Herkese merhaba ve geçmiş olsun arkadaşlar.
Bana yardımcı olursanız çok sevinirim...
1 haftadır nefes-çarpıntı sorunu yaşıyorum. Özellikle de geceleri ve sabah uyanırken.
Mesela yine bu gece yatakta saatlerdir dönüp duruyorum, ama yok... Nefes almaya çalışmaktan uyuyamıyorum ki.
Çarpıntım da var sanırım.
Ve sabah kalbim çarpa çarpa uyanıyorum.
İlk yaşadığım gece... ölücem sandım. Korkudan yataktan fırladım. Ordan oraya dolanıp durdum, ta ki yorgunluktan bitkin düşene dek.
Bu arada tüm bunlar çok üzüldüğüm bir olayın ardından başladı.
Gün içinde de yaşıyorum ama dediğim gibi en şiddetli gece ve sabah.
Sizde de bu şekilde belirtiler oluyor mu? Panik atak mı yaşıyorum?
kızlar dr. a gittim nöroloğa da psikyatr a da göründüm.ilaç kullanıyorum malesef bebeklerimi emzirmeyi de kestimçok üzgünüm ama biraz daha iyiyim.sanırım ağzımın yüzümün uyuşmöası psikolojik nörologta öyle dedi. ama yine de bi beyin mr çektirelim dedi.randevu alıcaz beyin mr çektiricez.eğer bi sorun yoksa yüzde yüz panik ataktan yüzüm gözüm uyuşuyor rabbim iyice ilerledi panik atağım çok üzgünüm.zaten nefes alamıyodum şimdi ise heyecan basıyor midem bulanıyor hele bir hafta önce yaşadığım şey kabus gibi bi ateş bastü tüm vücudumu bi titredim zangır zangır
geçenlerde de saçlarım tutam tutam döküldü içim bi tuhaf oldu kanser oldum sandım.ama birine ölüyorum galiba saçım tutam tutam döküldü dedim bana ne dese beğenirsiniz "bebeklerin seni tanımaya başlamış" dedi.utancımdan yerin dibine girdim :S işte panik atak bu olsa gerek dedim
ilaçlar kg aldırmıyor sanırım yaaa bence içince uyutuyor ya ondan öyle deniyor.ama bebeklerimi büyütüp onların mürvetini görmeden rabbime olan borçlarımı ödemeden rabbim canımı almasın: cennete gitmek istiyorum sizlere saçma gelicek ama napıyım sınavdayız bu dünyada
vuslat5 aynen canım vücudum yanıyor uyuşuyor int araştırıyorum kanser tümör vs diyor eyvah ölcem ben diye kendimi yiyorum aynıyız arkadaşım biz panik ataklıyızhayatımızı yaşayamıyoruz zehir ediyoruz
Herkese merhaba ve geçmiş olsun arkadaşlar.
Bana yardımcı olursanız çok sevinirim...
1 haftadır nefes-çarpıntı sorunu yaşıyorum. Özellikle de geceleri ve sabah uyanırken.
Mesela yine bu gece yatakta saatlerdir dönüp duruyorum, ama yok... Nefes almaya çalışmaktan uyuyamıyorum ki.
Çarpıntım da var sanırım.
Ve sabah kalbim çarpa çarpa uyanıyorum.
İlk yaşadığım gece... ölücem sandım. Korkudan yataktan fırladım. Ordan oraya dolanıp durdum, ta ki yorgunluktan bitkin düşene dek.
Bu arada tüm bunlar çok üzüldüğüm bir olayın ardından başladı.
Gün içinde de yaşıyorum ama dediğim gibi en şiddetli gece ve sabah.
Sizde de bu şekilde belirtiler oluyor mu? Panik atak mı yaşıyorum?
çok geçmiş olsun canım yalnız değilsin bende oğlumu büyütüp Allah'a karşı görevlerimi yapıp ölmek istiyorum ama şöyle düşün hiçbirşey elimizde değil yani ölmek hastalanmak yaşamak herşey Yaradanın ellerinde o sebeple biraz daha rahat olup herşeyi akışına bırkamalıyız en azından ben bunu yapmaya çalışıyorum birazda olsa iyi geliyor sende dene
inş beyin mr nın iyi çıkar
bence bu yaşadıkların yeni anne olmandanda kaynaklanıyor olabilir unutma geçisi bir dönemdesin Allah hepimize şifalar versin
Şu an yağmur yağıyor ve ben bu yağmurda delice koşup bi yandanda ağlamak istiyorum.Ne olur Allah'ım sen bu panik atak hastalarına yardım et
balepabucu aynı benimde seninki gibi başladı hatta paronaya oldum sandım ve bir gece nefes alamama şikayeti ile acile gittim orada eşime dr. demiş panik atak diye.üstüste gelen olaylar yüzünden olmuştumbir buçuk yıl aradan sonra gebeliğimde defalarca yakaladı.şimdi ise en ağırını bir hafta önce yaşadım ve pes ettim artık ilaç kullanıyorum hemde bebişlerimi emzirmekten vazgeçerek çok üzgünüm ama rabbimden hayırlısını diliyorum
canım hamilelikte panikatak çokmu zorladı seni hamilelik nasıl geçti
bende 33 yaşındayım 2. çocuğumu yapmak istiyorum ama birçok rahatsızlığım var topuk dikeni dizlerinde eklem ağrısı ellerimde karpol kol sendromu .... ayy hepside çok kötü acılar veriyor bana ama beni en çok panikatak ve ankseyite etkiliyor bir yandan nasıl olucak diyorum diğer yandanda bir kızım olsun istiyorum hayırlısıysa olsun
incimnaz sağol arkadaşımhaklısın hiçbirşey elimizde değil.ama yoruldum bu genç yaşta hem boyun fıtığı hem panik atak ömür boyu ölene dek bu kahrolası fıtık acısı ve panik atak denen sinsi hast. boğuşuyor olucam.hatta dün ne düşündüm biliyor musun ?
rabbim bilir ya kesin ben ölürken de panik atak geçiriyor sanırım dedim.sonra da bunu düşünüyorum diye güldüm.
şimdi hamdolsun çok iyiyim ilaç fayda ediyor.inşallah düzelirim inşallah ruhum ilaçlara bağışıklık kazanmaz
umarım mr iyi çıkar bakalım ne zamana randevu verirler.inşallah arkadaşım inşallah dediğin gibidir yeni hayat ,annelik ,hormonların değişimi ,yorgunluktan kaynaklanıyordur.
amin rabbim nerede varsa şifalar versin.çağın hastalığı fıtık ve panik atak anksiyete bozukluğu.herkesin asabı bozuk
merhaba kızlar
bende 8 senedir bu illetle boğuşuyorum.. ve 6 aylık hamileyim şuan, yaklaşık 2 aydırda ilaç kullanıyorum maalesef(((((((((((( doğum korkusu ataklarımı tetikliyor (((((( bizi bizden başkası anlamaz... Allah hepimize şifa versin dularım sizlerle... bana ve kızıma dua edin olur mu.............
Allah yardımcın olsun inşAllh sağlıklı bir şekilde kızını kucağına alırsın
canım dediğin gibi çağın hastalığı herkes dökülüyor insanların çoğu ya boyun fıtıgı ya bel fıtıgı ya müniküs var eşimde bek fıtıgında 4 ay önce ameliyat oldu 2 aydan fazla yatalak kaldı şimdide koltuk değnekleriyle yaşıyor çok zor Allah yardımcımız olsun
bence sokaktaki her 5 kişiden 3ünde depresyon vardır her 10 kişiden en az birindede panikatak varmış böyle düşününce bizde normallar arasına giriyoruz bende kendimi böyle rahatlatıyorum
ilaçların fayda etmesinede çok sevindim inşALLAH bebişlerin biraz büyüyünce hormonların normale girecektir daha iyi olacaksın
merhaba kızlar
bende 8 senedir bu illetle boğuşuyorum.. ve 6 aylık hamileyim şuan, yaklaşık 2 aydırda ilaç kullanıyorum maalesef(((((((((((( doğum korkusu ataklarımı tetikliyor (((((( bizi bizden başkası anlamaz... Allah hepimize şifa versin dularım sizlerle... bana ve kızıma dua edin olur mu.............
rabbim şifa versin inşallah eşine çok zor ya neden değnekle yaşıyor düzelmedi mi ?ameliyat başarılı geçmedi mi ? çok üzüldüm ya bı fıtık adamı süründürüyor resmen yaklaşık üç senedir hem fıtık hemde panik atakla yaşıyorum.hatta acaba diyorum bu fıtıktan dolayı mı panik atak oldum diyorum.çünkü genelde bakıyorum etrafa boyun fıtığı olanlar panik ataklı yada sinirsel bi sorunu var.anksiyete bozukluğu yada fobi gibi.
inşallah yorgunluktan uykusuzluktandır dediğin gibi inşallah normale döner inşallah ruhumda bünyemde yerleşmez
rabbim şimdiden analı babalı büyütsün.ben ilaç kullanmadım gebeliğimde ve çoook panik atak geçirdim hep ağladım üzüntüden.ama eşim bi kolye sipariş etti onu taktım doğuma kadar çok rahatladım.doğuma girdim panik atak geçiririm diye korktum ama bayılana kadar da geçirmedim.taakiiii bir hafta öncesine kadar.
inşallah hayırlı ve sağlıklı bir şekilde bebişini kucağına alırsın.