teşekkür ederim
yani ben depresyon belirtileri gösterdiğimi zaten düşünüyodum ama bunu bir türlü doktorlara anlatamıyorum.
ayrıca psikiyatriste gittiğimde bana bağırdı. saçmasapan bir nedenden.
bir uzman bunu yaparsa artık diyerek aha da gitmek istememiştim.
teşekkür ederim
yani ben depresyon belirtileri gösterdiğimi zaten düşünüyodum ama bunu bir türlü doktorlara anlatamıyorum.
ayrıca psikiyatriste gittiğimde bana bağırdı. saçmasapan bir nedenden.
bir uzman bunu yaparsa artık diyerek aha da gitmek istememiştim.
Allahımm yardım et bize,güç ver inşallahbenim doktorda öyleydi, diğer hastalarla ilgileniyodu beni gerçekten 5 dk da dışarı cıkarıyodu.
tek sorduğu şimdi nasılsın, iyi değilim dersem hemen ilacı değiştiriyodu. kavga ettik bi gun dayanamadım artık ozmndan beride ilac almıyorum doğal yollarla tedavi olmaya çalışıyorum, atak olduğum yerlerden uzaklaşıyorum napiim anca öyle iyi hissediyorum kendimi.
Ama en önemlisi çevrendekilerin sana inanması bence.Bana tek 1 kişi inanıyodu ondanda cok şükür çok destek aldım.
Allahım hepimize yardımcı olur inşallah.
Benimde kısmetse nişanım var evlilik yolundayım yani okadar korkuyorumki..en önemli sorunum zaten evde yalnız kalamamak.. ozaman napıcam off hiçbilemiyorum
Bir keresinde öyle bir atak yaşamıştım ki korkudan geberiyordum ve saniyeler sonra aklımı kaybedeceğimi, bu yüzden beni akıl hastanesine götüreceklerini sanıyordum. Eğer o an yerimden kalkabilseydim, hiç düşünmeden kendimi öldürecektim.
İlaç da kullanmadım hiç o dönemimde.
Kafam ve kalbim biraz rahatlayınca hepsi geçti gitti çok şükür.
Allah kimseye yaşatmasın. Atak lafının "a"sı bile tüylerimi ürpertiyor.
Evet aynen öyle ... Bende ilk bu atak geldiğinde ölüm korkusu yaşadım soğuk terler akttım ayaklarıma titreme geldi nefes darlığı ve kalp çarpıntım oldu ilaç kullandım fakat uzun sürmedi bıraktım gerçekten insanın kendisinde bitiyor herşey ve telkin ediyorum kendi kendime gecicek diyorum başka şeyler düşün .. uğraş bul .. oyalan çok şükür Rabbime ilk günkü gibi gelmiyor fakat nefes darlığı oluyor işte ve diyorum ki insan neye alışmıyor Allah kaldıramayacağımız yükler vermesin her halimize şükür edelim bu hastalığı yaşayan anlar ve benı anlamayanlara da saygı duydum fakat anlamalarınıda çok isterdim çok basit görmemelerini isterdim stres yapmayacaksın işte .. ama elde değil malesef :/ şimdilerde herşeyi oluruna bıraktım herşeyın başı sağlık ... Rabbim şifamızı versin inşaallah
Çok güzel şeyler söyledin sonuna kadar katılıyorum seni çok çok iyi anlıyorum bende zmanında çok ince düşündüğüm için kırıldığım için alındığım ve çok ağlayıp taktığımdan dolayı annem hep derdi kendine yapıyorsun kzım karşı tarafa birşey yapmıyorsun .Evet aynen öyle kendime yaptım sonuçta ortada.. bu hastalık gerçekten imtihan .. olumlu bakacak olrsam kendime gelmem ve artık takmamam kırlmamam umursamaz olmam gerektiğini anladım (tabi bazı kişilere) Umudumuzu yitrmeyelim
Evet canım aynı şeyler bendede oldu hatta böyle kalbimde ağrı oldu hemen EKG çektrdim başımda ağrı oldu röntgen çektrdim halsizliğimden dolayı kanıma baktrdım inan panik yapınca herşey dahada büyüyor çok zor bi durum ama Hasta olmasanız bile bilim adamları üzüntüden dolayı beyin gücünün vücutda her türlü ağrıyı oluşturabileceğini ıspatlamış.....Bu yüzden umudunuz olsun her ağrı demekki bir hastalık belirtisi değil!!! Kendimizi bir daha gözden geçirmemizi sağlayan bir etken olmalı...Umudunda tüm psikolojik ağrıların giderdiğinide unutmayın ...Ağrı yaşamamak için umutla yaşamasınıda öğrenmeliyiz . İnsan kendi kendisinin doktorudur sakin olmaya korkularımızın üzerine gitmeliyiz rahatlamak içinde papatya çayı iç rahatlatıcı şeylere bak netten takma hatta kafanı başka şeylere ver eğer kendini dinlersen başında ağrır başka bir yerinde .. Rabbim yardımcımız olsun
merhaba arkadaşlar. öncelikle burada yanlız olmadığımı bilmek içimi rahatlattı. benimde sorunum hepiniz gibi panik atak. daha doğrusu öyle olduğunu düşünüyorum. ben biraz hastalık hastası bi insanım bi yerim ağrısa internette araştırma yaparım. küçükken babam biraz geç kalsa veya ulaşamasam kafayı yerdim. (aslında hala birazcık öyleyim). ama yinede güçlüydüm yani kafaya takmazdım ve hiçbişeyde olmazdı. taa ki bu kışa kadar... ben üni öğrencisiyim ve tek çocuğum ailemin göz bebeğiyim annemle babam çok düşer üzerime ilk defa bu sene yurda çıktım ev okuluma uzak olduğu için. ve hayatım resmen kabusa döndü bununla. sadece haftaiçi 4 gün yurtta olduğum halde bunalıma girdim ve en sonunda akşam elimde valiz tek başıma yurda giderken ilk panik atak krizimi geçirdim. hastalık hastasıyım demiştim ya işte böyle kalbimi dinlerdim nefes alamayacak gibi olurdum ama atlatmıştım uzun bi süredir ama bu yurt tekrar ortaya çıkardı bi hafta falan sürekli dinledim kendimi ve bi süre sonra artık vücudum buna dayanamadı. yurda doğru giderken bi anda midemden göğsüme yükselen heycanla karışık bi yanma hissi, nefes alamama kalp çarpıntısı ve bayılacakmış hissiyle etrafımın kararması, titreme nöbeti. anında bi yere oturdum ve sakinleştirdim kendimi hemen annemleri aradım erkek arkadaşımı aradım o gece onda kaldım ve onun yanımda olması bana huzur verdi gece bikaç kez gelecekmiş gibi oldu ama gönderdim hemen. kalp krizi olduğuna yemin ediyodum erkek arkadaşıma acile gidelim diyodum ama o gerek yok domuz gibisin diyodu. kalp işine gelince 2 sene önce ben bu hastalık hastalığımdan dolayı doktora gittim ultrasonla kalbime baktı ekg çektirdi 24 saat de ritim holter taktırdı sonunda hiçbişeyin yok diyip eve gönderdi. ki ben son 7 senedir spor yapıyorum fitnessa gidiyorum koşu yapıyorum yani bişey olsa Allah korusun çoktan olurdu diye. herneyse o gece geçti ama malesef panik atağım geçmedi. artık kendimi dinlemeye başlamıştım korkmaya başlamıştım sürekli başıma bişey gelecek korkusu oluşmuştu artık. sırt ağrısı göğüs ağrısı hep tekrarlamaya başladı. itüde okuyorum ben okulumda zor baya ama nedense okulda herşeyi unutuyodum çok seviyorum okulumu ve beni gerçekden iyileştiriyodu okul. herneyse daha sonra bu ataklar bikaç kez oldu ve gerçekden ölecekmişim gibi hissediyodum diyodum bu panik atak değil başka bişey. acile gittim kaç kez kan tahlili yapıldı ekg çekildi tansiyonuma bakıldı ateşim ölçüldü yok herşey normal. ama hala inanmak istemiyorum bişey olmadığına. bi gün yine acildeyken koyverdım kendimi hüngür hüngür ağladım. ogünden sonra 2 ay hiçbişey olmadı. taaki tatile kadar. tam yine atlattım derken bugün tekrar oldu birden hemde öyle aklımada getirmedim hiçbişey. bikaç kez üst üste oldu bu sefer.biraz dans etmiştim yorulmuştum acaba gerçekden fiziksel bişeymi dedim. ölecem sandım gerçekden. sonra hemen bu sayfayı açtım ve geçti panik atak son 1 saattir.
bu panik atak heralde diyorum çünkü yazılanların hepsini yaşadım. ama hala kendimi inandıramıyorum panik atak olduğuna. bu yüzden sporu bıraktım bişey olacak korkusuyla. fazla hareket edemiyorum yorulamıyorum korkuyorum bişey olacak diye. o kadar yıpratıcı bişeyki. yüzmeye aşık olan ben yüzemiyorum bile korkudan...ki ben hayatımda ne sigara ne alkol tükettim 21 yaşındayım diyorum millet çocukken sigara içiyo hepsi ne kadar iyi ben niye hüsnü kuruntu ediyorum diye. çok üzülüyorum bu duruma düştüğüme.. annem psikoloğa çok karşı kendisi ben küçükken ağır depresyon geçirdi ve depresyonu kendi kendine yendi bende böyleydim anca kendin atlatırsın diyo bunu. elim kolum bağlı.. çok üzülüyorum kendime çok
