Merhaba, öncelikle bu yazıyı yazmak için kendime söz vermiştim ve çare aradığım zamanlarda burada okurken kimse sonra ne oldu geçti mi ne yaptı yazmamıştı. Okurken aynı ben diyordum ama sonra eeee noldu sorusuna cevap bulamadım.
Bebeğim doğdu ve 3 aylık oldu. Şükürler olsun. Dünyanın en güzel duygusuymuş annelik.
Yaklaşık 10 yıldır panik atak ve opsesif bozukluk vardı. İstendiğim hiç birşey yapmazdım yanımda kendimi güvende hissedeceğim ilaçlarla dolaşırdım ya olursa ya panik atak geçirirsem korkusu olurdu hep, hala oluyor. Antidepresan kullanıyordum ancak yaş ilerledikçe bi bebeğim olsun dedim ve ilaçlarımı bıraktım. Çok geçmeden de hamile kaldım. Hamile kaldığımı öğrendiğimde panik atak değil de şimdi ben napıcam sorumluluk vs diye bir güzel korku girdi içime neyse çabuk geçti. 6. Haftadan sonra bende mide bulantıları başladın aşırı derece kusma yaşadım. Artık yemek ve su hiç bir şeyi yiyip içemiyordum. Sudan tiksindiğim için meyveleri de yiyemediğimden kusmama sebep veriyordu meyveleri emiyordum dudaklarımın kuruluğu gitsin diye. Ama açlıktan halsizlik başladı kafamı kaldıramıyorum boş öğürmelerdrn artık bıktım. Vitamin takviyesi için hastaneye yatıyordum biraz toparlıyordum çıkıyordum yine aynı bi kaç güne. Bir hastaneye yatışımda hastane psikiyatrisi ile görüştüm bana benek küçük ilaç veremem dedi. Pasiflora içi bitkisel dedi. Aldım ancak kesmiyor. Beni daha önce yanımda taşıdığım ilaçlar ancak iyileştirir gibi geldi. Hayat bana zehir oldu. Ağlamaların başladı bu sefer saatlerce yatakta böğürerek ağlıyordum. Tabi benim şansım eşimdi asla gıkı bile çıkmadı. Kaçmak işitiyordum kurtulmak bu yaşadığımdan. Kolayı seçmek istiyordum dese hadi aldıralım ok benim için çok sevinirim. Gel zaman git zaman ölmek fikri çok baskın gelmeye başladı, beni yalnız bırakmayın diyordum aileme ama bir asker uğurlaması olsa da balkonda otururken maganda kurşunu denk gelse gibi düşünceler geçti aklımdan. Ailemden hiç saklamadım bu düşüncelerini yardım istedim onlar da hep destek oldular sabırla. 3 ay doldu ve bir kadın doğum kontrolünde yineledim hocaya durumumu. İstemiyorum bebeği napıcaö nasıl geçicek daha 6 ay var dedim. Bana bir mide bulandı kesici hap verdi. Kemoterapi hastaları da kullanırmış genelde son çare olarak verirlermiş. İlaç iyi geldi kullandığım sürece kusmuyorjm artık ama depresyon aynı. Sonra daha önce gittiğim psikiyatri doktoruma gitti. Kar zarar hesaplaması yaptık ve antidepresana başlattı minicik bir doz. Ayrıca o hep yanımda olan ilaçları çok ağladığımda içmeme izin verdi. Artık içebilme durumundan dolayı rahatladım. Yani yan etkilerini okuyunca bı sefer bebeğe zarar vericem diye telaşlanıyordum ama bir sürü kullanan varmış sonradan öğrendim. İlacı kullanmaya başladığında ilk 1ay önemlidir. Daha çok depresyon yaşarsım zamanla hafifler. Neyseki 6 aydan sonra rahatlamaya başladım ve yemek yemeğe kilo almaya başladım. Yaklaşık 15 kg vermiştim. Sonra düzene girdi şükür. Ailem lohusa sendromu yaşarım diye korkmuş ama olmadı. İlaçları bırakmadan kullanıyorum. Şuan iyiyim bebeğimde yaşadığım sıkıntılardan dolayı doğduğunda huysuz olur dediler ama dünyasından en rahat en güleç bebeği oldu. Şükürler olsun iyiki aldırmamışım. Ama çok zordu ve geçti. Umarım kimse yaşamaz ama yaşarsa da 3 aydan sonra antidepresan kullanabiliyorsunuz. Korkmayın emi keyfini çıkarın.