Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Amin canım... inşallah geçicek bunlar... doğum yaptığımızda nasıl atlattığımızı paylaşıyor olacağız inşallah...ne olur Allah ım tevekkül etmeyi öğret bize..her türlü vesveseden muhafaza eyle aklımızı kalbimizi...dupduru berrak bir akılla düşünebilme yetisi ver..
Tabikide hepsi gecicek bunlarin.seni cok iyi anliyorum zamaninda bende acaba hep boylemi yasiycam oleyim daha iyi diyordum geçmeyecek diyordum. Ama bitti. Bak ben artik cok daha iyiyim. Tabi ki de hala bazi seyler yasiyorum ama agir degil ve onlarda terapiye gittikce biticek digerleri gibi.bana tek iyi gelen sey terapiydi. Bizde bu hastaligin basladigi yerlere gidilip cozulmesi gerekli. Benim yazin cozuldu cogu sikintim cunku nedenlerden birini ki bence en onemli nedeni bulduk doktorumla ve bir anda butun ic sikintilarim bicak gibi kesildi. Benim terapiyle hayatimda degistirdikleriyle anlatcak cok hikayem var bu yuzden sana terapi deyip duruyorum Ilacla olmuyor cunku bende denedim.iyilestim sandim sonra basa dondum. Yani iyilesiceksin arkadaşım hep boyle düşün. Bitecek bu gunler. Senin benim gibi hatta bizden cok daha agir olanlar atlatti sen mi atlatamiycaksin. Daha once soyledim mi bilmiyorum ama doktorumun bir lafi hep aklimdadir. Bir isi eger tek bir kisi bile basardiysa demek ki bir yolu var yapilabiliyor. Sen neden yapamayasin ki?canım zarar verme korkum biraz hafifledi yani hala korkuyorum intihar edermiyim diye ama bu seferkiler biraz daha farklı... yani unutmaya çalıştıkça kendimi mutsuz huzursuz ve umutsuz hissediyorum.hayatım hep böylemi geçicek .. ben böylemi yaşıcam... bunları unutabilcekmiyim??? halbuki beni görseniz gayet neşeli mutlu iş yerinde çok başarılı biriyim.. kimse bunları düşündüğüme ihtimal dahi vermez...![]()
cok doğru yazmışsın canım benim Teşekkürler... terapi iyi gelmişti banada evet ama zarar verme korkum var diye özellikle ilaca başladım...simdi tek umudum saglikla zamaninda dogum yapmak...sonrasinda bizi neler bekliyor bilmiyoruz.başımıza geldikce onlarlada mücadele etmeyi ogrenicez.Allaha tek duam şifa... Tüm hastalara şifa versin bizide bu psikolojiden kurtarsin...Tabikide hepsi gecicek bunlarin.seni cok iyi anliyorum zamaninda bende acaba hep boylemi yasiycam oleyim daha iyi diyordum geçmeyecek diyordum. Ama bitti. Bak ben artik cok daha iyiyim. Tabi ki de hala bazi seyler yasiyorum ama agir degil ve onlarda terapiye gittikce biticek digerleri gibi.bana tek iyi gelen sey terapiydi. Bizde bu hastaligin basladigi yerlere gidilip cozulmesi gerekli. Benim yazin cozuldu cogu sikintim cunku nedenlerden birini ki bence en onemli nedeni bulduk doktorumla ve bir anda butun ic sikintilarim bicak gibi kesildi. Benim terapiyle hayatimda degistirdikleriyle anlatcak cok hikayem var bu yuzden sana terapi deyip duruyorum Ilacla olmuyor cunku bende denedim.iyilestim sandim sonra basa dondum. Yani iyilesiceksin arkadaşım hep boyle düşün. Bitecek bu gunler. Senin benim gibi hatta bizden cok daha agir olanlar atlatti sen mi atlatamiycaksin. Daha once soyledim mi bilmiyorum ama doktorumun bir lafi hep aklimdadir. Bir isi eger tek bir kisi bile basardiysa demek ki bir yolu var yapilabiliyor. Sen neden yapamayasin ki?
merhaba canım... yalnız değilsin emin ol... çooook kalabalığız hatta... tam olarak şikayetlerin neler?Mrb arkadaslar. Ben de 7 hafalik hamileyim. Bir aydir çok kotu günler geciriyorum.ilacimi birakmanin etkisiyle sanirim. Doktor uç ay bitmeden ilaç olmaz dedi. Benim hamileliğim tedaviyle gerçekleşti. Bir suru ilaç kullanıyorum o yüzden. Simdi sabah namazinikildim. CokÇok dua ettim. Bu hhastalik gerçekten bir gün gerçekten bitecek mi. Yasamak istemiyorum. Hic mutlu değilim. Çok istediğimiz yillarca ugrastigimiz bebeğim simdi karnimda ama bunun mutluluğunu yasayamiyorum bile. 9 ay gercekten bitecek mi, cçocuğumu kucagima alabilcen mi. kizlar burada hem birilerine yalniz değilsin demek istiyorum belki az da olsa birilerini rahatlatirim belki, tabii ayni zamanda destek almak istiyorum.
Mrb arkadaslar. Ben de 7 hafalik hamileyim. Bir aydir çok kotu günler geciriyorum.ilacimi birakmanin etkisiyle sanirim. Doktor uç ay bitmeden ilaç olmaz dedi. Benim hamileliğim tedaviyle gerçekleşti. Bir suru ilaç kullanıyorum o yüzden. Simdi sabah namazinikildim. CokÇok dua ettim. Bu hhastalik gerçekten bir gün gerçekten bitecek mi. Yasamak istemiyorum. Hic mutlu değilim. Çok istediğimiz yillarca ugrastigimiz bebeğim simdi karnimda ama bunun mutluluğunu yasayamiyorum bile. 9 ay gercekten bitecek mi, cçocuğumu kucagima alabilcen mi. kizlar burada hem birilerine yalniz değilsin demek istiyorum belki az da olsa birilerini rahatlatirim belki, tabii ayni zamanda destek almak istiyorum.
Çok geçmiş olsun arkadasım gözün aydın aynı zamanda. Ben de 19 haftalık hamileyim son 1 aydır gelgitler yaşıyorum. Doktora soruyorum bunlar normal ara ara yoklar diyor. Mecbur kalırsak ilaç başlarız diyor. gittiği yere kadar götürme taraftarı yani. Sen de sabret arkafasım. Her doktor farklı. Benim doktorum dedi ki hamileliğin tümünde paxil kullanan hastalarım var ve hiçbirinde sorun olmadı şimdiye kadar. Ama tabiki garanti veremem diyor. İçim rahatlıyor bunu düşününce. Sen de en azından bi 5 hafta daha dayan. Ne gibi şikayetlerin var? Bende bu sıralar yabancılaşma yaşıyorum. çevrem bana yabancı geliyor. Özellikle eşimama bu geçicek sabır diyorum.
gercekten nasil basardin ya da basardilarr.Tabikide hepsi gecicek bunlarin.seni cok iyi anliyorum zamaninda bende acaba hep boylemi yasiycam oleyim daha iyi diyordum geçmeyecek diyordum. Ama bitti. Bak ben artik cok daha iyiyim. Tabi ki de hala bazi seyler yasiyorum ama agir degil ve onlarda terapiye gittikce biticek digerleri gibi.bana tek iyi gelen sey terapiydi. Bizde bu hastaligin basladigi yerlere gidilip cozulmesi gerekli. Benim yazin cozuldu cogu sikintim cunku nedenlerden birini ki bence en onemli nedeni bulduk doktorumla ve bir anda butun ic sikintilarim bicak gibi kesildi. Benim terapiyle hayatimda degistirdikleriyle anlatcak cok hikayem var bu yuzden sana terapi deyip duruyorum Ilacla olmuyor cunku bende denedim.iyilestim sandim sonra basa dondum. Yani iyilesiceksin arkadaşım hep boyle düşün. Bitecek bu gunler. Senin benim gibi hatta bizden cok daha agir olanlar atlatti sen mi atlatamiycaksin. Daha once soyledim mi bilmiyorum ama doktorumun bir lafi hep aklimdadir. Bir isi eger tek bir kisi bile basardiysa demek ki bir yolu var yapilabiliyor. Sen neden yapamayasin ki?
Arunaaa sen de benim gibi sıkıntilar geciriyorsun sanirim. Asagida yazdim neler yasadigimi anlattim.merhaba canım... yalnız değilsin emin ol... çooook kalabalığız hatta... tam olarak şikayetlerin neler?
Çok daraliyorum içim yaniyor, inancim olmasa intihar ederim. Bunu söylüyorum çünkü ne durumda old anlamaniz için. Sürekli agliyorum. Kafamda bin bir düşünce evhamlar kurmalar. Yaziyorum ciziyorum sonra oynuyorum. Kalbim sıkışıyor sanki. Evde iste her yerde ayniyim. Dayanamıyorum Ölsem de kurtulsam diyorum. Hele bir de çok istediğim bebeğim olmuşken neden böle yapiyorum. Allah a siginiyorum dualar ediyorum. Geçecek diyorum geçecek dayan. Sosyal hayatim tepetaklak. Ben eskiden boyle değildim o kadar neseliydim ve mutluydum ki. Bildiğiniz polyanaydim.
Doktor beni direk reddediyor. 3 aydan once olmaz diyor. Pasiflora verdi doktor oda ise yaramiyor. Herşeyi düşünüyorum ama olmuyor iste.Arkadasım doktorun ne diyor bu konuda eğer çok sıkıntı yaşayacaksan ilaca başlayabilir düşük dozda bence. Burda nice hamileler var ilaç kullanan. Hatta en başından beri hiç bırakmayanlar var. Rabbim korusun bebeklerimizi. Bir de hamilelikte hormonlar tavan yapıyo, bu da duygusal gelgitlere neden oluyor ki doğal olarak panik atağı tetikliyo. Doktorum hamileliğin panik atağı tetiklemeyeceğini aksine iyi geleceğini söylüyor gerçi. Düşünüyorum da haklı aslında. Ben ilacı bırakalı 4.5 ay oldu. Normalde olsa asla bu kadar dayanamazdım. Ne zaman panik gelse karnındaki bebeği düşünüp kendimi telkin ediyorum onu üzmemek için ve işe yarıyo. Srn de öyle dene bir arkadaşım. doktorunla ve kadın doğumcunla sürekli irtibatta ol. Çok geçmiş olsun.
canım öncelikle baktımda 7. haftandaymısın. şu aralar hormonlara alışma dönemin bu kadar kötü olman çok normal. bende o oralar kötüydüm ki ben cogu kişinin de hormonlardan dolayı başlarda böyle oldugunu duydum . sonradan biraz daha iyi olursun inşallah. nasıl başardıgıma gelince. ben terapiyle başardım bide korkmayıp ustune giderek. yazın çok kötü günler geçirdim. kendimi nerdeyse eve kapattım bu hastalıkla yüzleşmek çözüm bulabilmek için. çünkü çocuk düşünecektik artık. bir yandanda terapiye devam ettim. benim en çok terapi işime yaradı. önceden ilaç tedavisinide denemiştim. iyileştiğimi sanıp ilacı bırakmıstım ama 6 ay kadar sonra tekrar etmişti. o yuzden benim ilaca asla inancım kalmadı geçici çözüm. terapiyi psikodramatisten gördüm tavsiyeler üzerine ve araştırarak gittim. gittiğim doktor alanında baya iyi biri daha ilk seansta bende düzelttiği şeyler oldu. bu önemli çünkü daha öncede bir kaç seanslık bir deneyimim olmuştu başkasıyla ve tam bir fiyaskoydu. benim sorunum çocukluguma dayanıyordu terapiye gide gele sorunun nedenini bulduk ve ben işte o terapiden çıktıgımda sanki yeniden dogmuş gibi oldum. kafamda tüm yaz boyunca dönüp duran hastalık senaryoları , iç sıkıntıları, yasamaktan zevk alamama, herseyin anlamsız gelmesi bir anda işte o terapiden sonra bitiverdi. hep derdimki doktoruma beynim 5 dakika boşalsın 5 dakika ben felaket senaryoları yazmıyım boş kafayla dolaşmayı özledim derdim. bana bunu yaşattı sonunda. benim hikayem bu. ama tabi ki tamamen sorunsuz bir insanda değilim henüz. hala ucağa binebileceğimi sanmıyorum mesela. ama denemekte lazım.artık o kadar sert değilim. mesela trafikte kalmaktan çok korkardım hastanede sıra beklemekten asla bekleyemem trafikte kalırsam fenalaşırım derdim. bunların ikisinide geçen hafta aştıgımı anladım. yani zamanda gerekiyor. bir anda hersey bitmiyor. benim terapiye başlayalı bir sene oldu. daha da yolum var.gercekten nasil basardin ya da basardilarr.
evet canim sıkıntılarımız hemen hemen ayni... ben 6.aya kadar dayandim ve ilaca basladim..ama inan ilk 3 ayda da dayanamasaydim icecektim.ilaç bu yolun felaketi değil inan bana.ilaçsız yaşadığın seylerin bebege daha com zarari var. ama sana tavsiyem biraz daha sık dişini... mvmv nin dedegi gibi hamileligin basindasin biraz daha gecsin hafifleyecek alisacaksin hormonlara.daha sonra tekrar şiddetlenirse evet ilaç zamanidir.bugun psikiyatristle randevum vardi yine... bana dediki korkularin bitecek 33 senelik uzman hekimim ve sana %100 bitecek diyorum.bana guven dedi.öyle umutlandim ki... sende buna inan ki bitecek eski Günlerimize doncez.bak burda yalniz degiliz .. bizimle paylas bizde seninle... böyle böyle hafifletiriz acımızı..Arunaaa sen de benim gibi sıkıntilar geciriyorsun sanirim. Asagida yazdim neler yasadigimi anlattim.
canım çok sevindim. doktorun dediyse bitecek diye bitecektir. senin durumuna göre konusur. demek ki iyiye gidiyor herşey çok güzel çok sevindim :)evet canim sıkıntılarımız hemen hemen ayni... ben 6.aya kadar dayandim ve ilaca basladim..ama inan ilk 3 ayda da dayanamasaydim icecektim.ilaç bu yolun felaketi değil inan bana.ilaçsız yaşadığın seylerin bebege daha com zarari var. ama sana tavsiyem biraz daha sık dişini... mvmv nin dedegi gibi hamileligin basindasin biraz daha gecsin hafifleyecek alisacaksin hormonlara.daha sonra tekrar şiddetlenirse evet ilaç zamanidir.bugun psikiyatristle randevum vardi yine... bana dediki korkularin bitecek 33 senelik uzman hekimim ve sana %100 bitecek diyorum.bana guven dedi.öyle umutlandim ki... sende buna inan ki bitecek eski Günlerimize doncez.bak burda yalniz degiliz .. bizimle paylas bizde seninle... böyle böyle hafifletiriz acımızı..
canım öncelikle baktımda 7. haftandaymısın. şu aralar hormonlara alışma dönemin bu kadar kötü olman çok normal. bende o oralar kötüydüm ki ben cogu kişinin de hormonlardan dolayı başlarda böyle oldugunu duydum . sonradan biraz daha iyi olursun inşallah. nasıl başardıgıma gelince. ben terapiyle başardım bide korkmayıp ustune giderek. yazın çok kötü günler geçirdim. kendimi nerdeyse eve kapattım bu hastalıkla yüzleşmek çözüm bulabilmek için. çünkü çocuk düşünecektik artık. bir yandanda terapiye devam ettim. benim en çok terapi işime yaradı. önceden ilaç tedavisinide denemiştim. iyileştiğimi sanıp ilacı bırakmıstım ama 6 ay kadar sonra tekrar etmişti. o yuzden benim ilaca asla inancım kalmadı geçici çözüm. terapiyi psikodramatisten gördüm tavsiyeler üzerine ve araştırarak gittim. gittiğim doktor alanında baya iyi biri daha ilk seansta bende düzelttiği şeyler oldu. bu önemli çünkü daha öncede bir kaç seanslık bir deneyimim olmuştu başkasıyla ve tam bir fiyaskoydu. benim sorunum çocukluguma dayanıyordu terapiye gide gele sorunun nedenini bulduk ve ben işte o terapiden çıktıgımda sanki yeniden dogmuş gibi oldum. kafamda tüm yaz boyunca dönüp duran hastalık senaryoları , iç sıkıntıları, yasamaktan zevk alamama, herseyin anlamsız gelmesi bir anda işte o terapiden sonra bitiverdi. hep derdimki doktoruma beynim 5 dakika boşalsın 5 dakika ben felaket senaryoları yazmıyım boş kafayla dolaşmayı özledim derdim. bana bunu yaşattı sonunda. benim hikayem bu. ama tabi ki tamamen sorunsuz bir insanda değilim henüz. hala ucağa binebileceğimi sanmıyorum mesela. ama denemekte lazım.artık o kadar sert değilim. mesela trafikte kalmaktan çok korkardım hastanede sıra beklemekten asla bekleyemem trafikte kalırsam fenalaşırım derdim. bunların ikisinide geçen hafta aştıgımı anladım. yani zamanda gerekiyor. bir anda hersey bitmiyor. benim terapiye başlayalı bir sene oldu. daha da yolum var.
ama burda önemli olan OLABİLİYOR BİTEBİLİYOR HAFİFLEYEBİLİYOR. yani yapabilrsin sende sabret şu anda şu yaşadıklarını yaşaman gerekiyor demek ki. ben yazın yaşadıgım o günlerde hep kendime derdim ki. melis mutluluk gibi bu duygularıda yaşamalısın demek ki bunlarda hayatının bir rengi hayatından maviyi kovamadıgın gibi bırak kovma yaşamayı ögren bu korkularla derdim. yaşamaya çalıştım da. oldu da ayrıca. hiç atak geçirmedim. sende yapabilirsin ama hamilelikte durum çok farklı tabi. doktorunu dinle bu konuda. 3 aydan sonra rahatça ilaç kullanabilrsin. ama eger 3 aydan önce çok çok kötü olursanda başlayabilrsin. benim doktorum böyle söylemişti.
canım öncelikle baktımda 7. haftandaymısın. şu aralar hormonlara alışma dönemin bu kadar kötü olman çok normal. bende o oralar kötüydüm ki ben cogu kişinin de hormonlardan dolayı başlarda böyle oldugunu duydum . sonradan biraz daha iyi olursun inşallah. nasıl başardıgıma gelince. ben terapiyle başardım bide korkmayıp ustune giderek. yazın çok kötü günler geçirdim. kendimi nerdeyse eve kapattım bu hastalıkla yüzleşmek çözüm bulabilmek için. çünkü çocuk düşünecektik artık. bir yandanda terapiye devam ettim. benim en çok terapi işime yaradı. önceden ilaç tedavisinide denemiştim. iyileştiğimi sanıp ilacı bırakmıstım ama 6 ay kadar sonra tekrar etmişti. o yuzden benim ilaca asla inancım kalmadı geçici çözüm. terapiyi psikodramatisten gördüm tavsiyeler üzerine ve araştırarak gittim. gittiğim doktor alanında baya iyi biri daha ilk seansta bende düzelttiği şeyler oldu. bu önemli çünkü daha öncede bir kaç seanslık bir deneyimim olmuştu başkasıyla ve tam bir fiyaskoydu. benim sorunum çocukluguma dayanıyordu terapiye gide gele sorunun nedenini bulduk ve ben işte o terapiden çıktıgımda sanki yeniden dogmuş gibi oldum. kafamda tüm yaz boyunca dönüp duran hastalık senaryoları , iç sıkıntıları, yasamaktan zevk alamama, herseyin anlamsız gelmesi bir anda işte o terapiden sonra bitiverdi. hep derdimki doktoruma beynim 5 dakika boşalsın 5 dakika ben felaket senaryoları yazmıyım boş kafayla dolaşmayı özledim derdim. bana bunu yaşattı sonunda. benim hikayem bu. ama tabi ki tamamen sorunsuz bir insanda değilim henüz. hala ucağa binebileceğimi sanmıyorum mesela. ama denemekte lazım.artık o kadar sert değilim. mesela trafikte kalmaktan çok korkardım hastanede sıra beklemekten asla bekleyemem trafikte kalırsam fenalaşırım derdim. bunların ikisinide geçen hafta aştıgımı anladım. yani zamanda gerekiyor. bir anda hersey bitmiyor. benim terapiye başlayalı bir sene oldu. daha da yolum var.
ama burda önemli olan OLABİLİYOR BİTEBİLİYOR HAFİFLEYEBİLİYOR. yani yapabilrsin sende sabret şu anda şu yaşadıklarını yaşaman gerekiyor demek ki. ben yazın yaşadıgım o günlerde hep kendime derdim ki. melis mutluluk gibi bu duygularıda yaşamalısın demek ki bunlarda hayatının bir rengi hayatından maviyi kovamadıgın gibi bırak kovma yaşamayı ögren bu korkularla derdim. yaşamaya çalıştım da. oldu da ayrıca. hiç atak geçirmedim. sende yapabilirsin ama hamilelikte durum çok farklı tabi. doktorunu dinle bu konuda. 3 aydan sonra rahatça ilaç kullanabilrsin. ama eger 3 aydan önce çok çok kötü olursanda başlayabilrsin. benim doktorum böyle söylemişti.
canım öncelikle baktımda 7. haftandaymısın. şu aralar hormonlara alışma dönemin bu kadar kötü olman çok normal. bende o oralar kötüydüm ki ben cogu kişinin de hormonlardan dolayı başlarda böyle oldugunu duydum . sonradan biraz daha iyi olursun inşallah. nasıl başardıgıma gelince. ben terapiyle başardım bide korkmayıp ustune giderek. yazın çok kötü günler geçirdim. kendimi nerdeyse eve kapattım bu hastalıkla yüzleşmek çözüm bulabilmek için. çünkü çocuk düşünecektik artık. bir yandanda terapiye devam ettim. benim en çok terapi işime yaradı. önceden ilaç tedavisinide denemiştim. iyileştiğimi sanıp ilacı bırakmıstım ama 6 ay kadar sonra tekrar etmişti. o yuzden benim ilaca asla inancım kalmadı geçici çözüm. terapiyi psikodramatisten gördüm tavsiyeler üzerine ve araştırarak gittim. gittiğim doktor alanında baya iyi biri daha ilk seansta bende düzelttiği şeyler oldu. bu önemli çünkü daha öncede bir kaç seanslık bir deneyimim olmuştu başkasıyla ve tam bir fiyaskoydu. benim sorunum çocukluguma dayanıyordu terapiye gide gele sorunun nedenini bulduk ve ben işte o terapiden çıktıgımda sanki yeniden dogmuş gibi oldum. kafamda tüm yaz boyunca dönüp duran hastalık senaryoları , iç sıkıntıları, yasamaktan zevk alamama, herseyin anlamsız gelmesi bir anda işte o terapiden sonra bitiverdi. hep derdimki doktoruma beynim 5 dakika boşalsın 5 dakika ben felaket senaryoları yazmıyım boş kafayla dolaşmayı özledim derdim. bana bunu yaşattı sonunda. benim hikayem bu. ama tabi ki tamamen sorunsuz bir insanda değilim henüz. hala ucağa binebileceğimi sanmıyorum mesela. ama denemekte lazım.artık o kadar sert değilim. mesela trafikte kalmaktan çok korkardım hastanede sıra beklemekten asla bekleyemem trafikte kalırsam fenalaşırım derdim. bunların ikisinide geçen hafta aştıgımı anladım. yani zamanda gerekiyor. bir anda hersey bitmiyor. benim terapiye başlayalı bir sene oldu. daha da yolum var.
ama burda önemli olan OLABİLİYOR BİTEBİLİYOR HAFİFLEYEBİLİYOR. yani yapabilrsin sende sabret şu anda şu yaşadıklarını yaşaman gerekiyor demek ki. ben yazın yaşadıgım o günlerde hep kendime derdim ki. melis mutluluk gibi bu duygularıda yaşamalısın demek ki bunlarda hayatının bir rengi hayatından maviyi kovamadıgın gibi bırak kovma yaşamayı ögren bu korkularla derdim. yaşamaya çalıştım da. oldu da ayrıca. hiç atak geçirmedim. sende yapabilirsin ama hamilelikte durum çok farklı tabi. doktorunu dinle bu konuda. 3 aydan sonra rahatça ilaç kullanabilrsin. ama eger 3 aydan önce çok çok kötü olursanda başlayabilrsin. benim doktorum böyle söylemişti.
çok çok tesk ederim. Bir umut oldunuz. Gittiğin doktor nerde. İsmi nedir. Ozelden de yazabilirsiniz nasip uygun gorursen. Ben de bugün bir doktora gidecem randevu aldim. Allah im yanimizda olsun her daim. Allah a emanet oluncanım öncelikle baktımda 7. haftandaymısın. şu aralar hormonlara alışma dönemin bu kadar kötü olman çok normal. bende o oralar kötüydüm ki ben cogu kişinin de hormonlardan dolayı başlarda böyle oldugunu duydum . sonradan biraz daha iyi olursun inşallah. nasıl başardıgıma gelince. ben terapiyle başardım bide korkmayıp ustune giderek. yazın çok kötü günler geçirdim. kendimi nerdeyse eve kapattım bu hastalıkla yüzleşmek çözüm bulabilmek için. çünkü çocuk düşünecektik artık. bir yandanda terapiye devam ettim. benim en çok terapi işime yaradı. önceden ilaç tedavisinide denemiştim. iyileştiğimi sanıp ilacı bırakmıstım ama 6 ay kadar sonra tekrar etmişti. o yuzden benim ilaca asla inancım kalmadı geçici çözüm. terapiyi psikodramatisten gördüm tavsiyeler üzerine ve araştırarak gittim. gittiğim doktor alanında baya iyi biri daha ilk seansta bende düzelttiği şeyler oldu. bu önemli çünkü daha öncede bir kaç seanslık bir deneyimim olmuştu başkasıyla ve tam bir fiyaskoydu. benim sorunum çocukluguma dayanıyordu terapiye gide gele sorunun nedenini bulduk ve ben işte o terapiden çıktıgımda sanki yeniden dogmuş gibi oldum. kafamda tüm yaz boyunca dönüp duran hastalık senaryoları , iç sıkıntıları, yasamaktan zevk alamama, herseyin anlamsız gelmesi bir anda işte o terapiden sonra bitiverdi. hep derdimki doktoruma beynim 5 dakika boşalsın 5 dakika ben felaket senaryoları yazmıyım boş kafayla dolaşmayı özledim derdim. bana bunu yaşattı sonunda. benim hikayem bu. ama tabi ki tamamen sorunsuz bir insanda değilim henüz. hala ucağa binebileceğimi sanmıyorum mesela. ama denemekte lazım.artık o kadar sert değilim. mesela trafikte kalmaktan çok korkardım hastanede sıra beklemekten asla bekleyemem trafikte kalırsam fenalaşırım derdim. bunların ikisinide geçen hafta aştıgımı anladım. yani zamanda gerekiyor. bir anda hersey bitmiyor. benim terapiye başlayalı bir sene oldu. daha da yolum var.
ama burda önemli olan OLABİLİYOR BİTEBİLİYOR HAFİFLEYEBİLİYOR. yani yapabilrsin sende sabret şu anda şu yaşadıklarını yaşaman gerekiyor demek ki. ben yazın yaşadıgım o günlerde hep kendime derdim ki. melis mutluluk gibi bu duygularıda yaşamalısın demek ki bunlarda hayatının bir rengi hayatından maviyi kovamadıgın gibi bırak kovma yaşamayı ögren bu korkularla derdim. yaşamaya çalıştım da. oldu da ayrıca. hiç atak geçirmedim. sende yapabilirsin ama hamilelikte durum çok farklı tabi. doktorunu dinle bu konuda. 3 aydan sonra rahatça ilaç kullanabilrsin. ama eger 3 aydan önce çok çok kötü olursanda başlayabilrsin. benim doktorum böyle söylemişti.
canım ben izmirde oturuyorum. izmirdeysen yazıyım özelden. doktora gitmekle çok iyi yapıyorsun. bizi de haberdar et gelince. hersey güzel olucak aklından çıkarma.OTE="mvmv, post: 38353813, member: 283309"]canım öncelikle baktımda 7. haftandaymısın. şu aralar hormonlara alışma dönemin bu kadar kötü olman çok normal. bende o oralar kötüydüm ki ben cogu kişinin de hormonlardan dolayı başlarda böyle oldugunu duydum . sonradan biraz daha iyi olursun inşallah. nasıl başardıgıma gelince. ben terapiyle başardım bide korkmayıp ustune giderek. yazın çok kötü günler geçirdim. kendimi nerdeyse eve kapattım bu hastalıkla yüzleşmek çözüm bulabilmek için. çünkü çocuk düşünecektik artık. bir yandanda terapiye devam ettim. benim en çok terapi işime yaradı. önceden ilaç tedavisinide denemiştim. iyileştiğimi sanıp ilacı bırakmıstım ama 6 ay kadar sonra tekrar etmişti. o yuzden benim ilaca asla inancım kalmadı geçici çözüm. terapiyi psikodramatisten gördüm tavsiyeler üzerine ve araştırarak gittim. gittiğim doktor alanında baya iyi biri daha ilk seansta bende düzelttiği şeyler oldu. bu önemli çünkü daha öncede bir kaç seanslık bir deneyimim olmuştu başkasıyla ve tam bir fiyaskoydu. benim sorunum çocukluguma dayanıyordu terapiye gide gele sorunun nedenini bulduk ve ben işte o terapiden çıktıgımda sanki yeniden dogmuş gibi oldum. kafamda tüm yaz boyunca dönüp duran hastalık senaryoları , iç sıkıntıları, yasamaktan zevk alamama, herseyin anlamsız gelmesi bir anda işte o terapiden sonra bitiverdi. hep derdimki doktoruma beynim 5 dakika boşalsın 5 dakika ben felaket senaryoları yazmıyım boş kafayla dolaşmayı özledim derdim. bana bunu yaşattı sonunda. benim hikayem bu. ama tabi ki tamamen sorunsuz bir insanda değilim henüz. hala ucağa binebileceğimi sanmıyorum mesela. ama denemekte lazım.artık o kadar sert değilim. mesela trafikte kalmaktan çok korkardım hastanede sıra beklemekten asla bekleyemem trafikte kalırsam fenalaşırım derdim. bunların ikisinide geçen hafta aştıgımı anladım. yani zamanda gerekiyor. bir anda hersey bitmiyor. benim terapiye başlayalı bir sene oldu. daha da yolum var.
ama burda önemli olan OLABİLİYOR BİTEBİLİYOR HAFİFLEYEBİLİYOR. yani yapabilrsin sende sabret şu anda şu yaşadıklarını yaşaman gerekiyor demek ki. ben yazın yaşadıgım o günlerde hep kendime derdim ki. melis mutluluk gibi bu duygularıda yaşamalısın demek ki bunlarda hayatının bir rengi hayatından maviyi kovamadıgın gibi bırak kovma yaşamayı ögren bu korkularla derdim. yaşamaya çalıştım da. oldu da ayrıca. hiç atak geçirmedim. sende yapabilirsin ama hamilelikte durum çok farklı tabi. doktorunu dinle bu konuda. 3 aydan sonra rahatça ilaç kullanabilrsin. ama eger 3 aydan önce çok çok kötü olursanda başlayabilrsin. benim doktorum böyle söylemi
çok çok tesk ederim. Bir umut oldunuz. Gittiğin doktor nerde. İsmi nedir. Ozelden de yazabilirsiniz nasip uygun gorursen. Ben de bugün bir doktora gidecem randevu aldim. Allah im yanimizda olsun her daim. Allah a emanet olun
evet kuzum dedimki hala sıkıntım var tamamen bitmiş değil dedim.. olacak dedi.. şuan istediğimiz tedaviyi yapamıyoruz yarım doz kullanıyoruz ki bu bile seni rahatlatmış dedi.bebekten sonra tam doza geçicez ve hepsi kısa sürede bitecek.. aklına gelen korkuların hiçbiri olmayacak sana %100 garanti veriyorum dedi.aklına geldiği an başka yeşe yönel boş durma kendine bir hobi bul dedi.canım çok sevindim. doktorun dediyse bitecek diye bitecektir. senin durumuna göre konusur. demek ki iyiye gidiyor herşey çok güzel çok sevindim :)