çarşamba detaylı ultrasona girdim birsey çıkmadı şükür ama sevinemedim bile çünkü takıcak başka birsey buldum gene. rahim ağzı uzunluğu 3.70 çıktı. deger normal. fakat iki hafta aralıklarla ölçümüm 4.08, 3.92 şimdi de 3.70. sürekli düşüşte yani. doktor progestan verdi ağır kaldırma çok iş yapma falan dedi. önce bir ay sonra gel dedi sonra bende ki telaşı görünce iki hafta sonra gel bir daha ölçelim dedi. doktorum pek takmadı bu olayı ama birde bana sorun. hesap yapıyorum sürekli düşerse 28. haftada 3 cm olur. erken dogum olur. bir sürü şey. çarşambadan beri çok çok kötüyüm. düşünceler peşimi bırakmıyor. sürekli içim sıkılıyor. daralıcak gibi oluyorum. daha da kısalırsa yatmam gerekicek sürekli. zaten yatmaya takıntılıyım biliyorsunuz . ben nasıl yatarım sürekli. sanırım bu durumu atlatamıycam ben. ne güzel artık hamileliğe motive olmaya başlamıştım. kıyafet alıyordum, gelecekle ilgili hayal kuruyordum, kitap ısmarlamıştım bir sürü gelmişti okumaya başlamıştım. şimdi hepsini bir kenara ittim. çünkü hala bebeğimin benimle olup olmayacağı belli değil

ben şimdi tekrar ilk aylarda olan korkulara geri döndüm. ben bebeğime alışmaya başladıkça alışmaya çalıştıkça sıkıntılar bırakmıyor peşimi. tansiyon sorunu vardı o bitti sonra panaroma test yaptırdık o da geçti sonra plesanta aşağıdaydı biraz o da bitti şimdi bir de bu başladı. bitmiyor işte sıkıntılar bitmiyor ben nasıl bebeğimle ilgileniyim nasıl kaybetme ihtimalini kafamdan atıyım ki

en çok üzüldüğümde daha karnımdayken bebeğimin psikolojini bozdugum. sinirliyim bu aralar çok ve kendime hakim olamıyorum bağırıyorum ve bağrıdıkça bebeğim direk tekmelemeye başlıyor hemen susuyorum

böyle kızlar. hamileliğin başından beri geçirdiğim en zor zamanlar şimdi ki zamanlarım. direniyorum geçer diye düşünmeye çalışıyorum. umarım geçer..