8 senedir panik atak hastasıyım, kaç kere kalp krizi geçiriyorum ölüyorum diye acile taşındığımı bi ben bilirim bir Allah, çok beter bişey yaşamayan bilmez, kalp çarpıntılarıyla uyanırsınız uykunuzdan, kafada kurduğun en ufak şey sana atak olarak geri döner, strese sıkıntıya sinire hiç gelemeyen bi hastalık, bazen öyle ağır oluyo ki sanki kelimeleri unutuyorum ağzımı açsam konuşamayacakmışım gibi geliyor, ölüm korkusu sevdiklerime bişey olacak korkusu...kötü yani anlatsam sayfalar sürer kendi kendimi telkin etmeyi öğrendim bunca senede, dua ettim ilaçlar geçici uyuşukluk sağlıyo o yüzden doktor yazsada ben alıp kullanmadım ama bi arkadaşım lustral kullanıyo