işte yaşadıgın anda sorun yok,ama hayal kurarken korkuyosun ay yok yapamam diyosun..tam zengin hastalıgı yaw:)
ben ucaga tek bınecektım o dönem,aman allahım uyuyamamıstım napcam ucak düşcek ben ölcem yok bayılcam,açın camları dıye yumrukluycam,indirin ucagı diye kokpite dalıcam gibi hayaller gelıyodu gözümün önüne dahada panık ve stres yapıyodum..ama ucaga bındım evet cok rahatsz edıcıydı ama kafamda kurdugum hiçbir kötü senaryoyu yapmamıstım:)
bigün arkadasımdan gelıyodum metroya bındım tam kapı kapanırken bana şimdi cosss kapı kapanacak ve cıkamıycaksın dıye bı esprı yaptı aman allahım ben ınene kadar kendıme gelemedım:)
biraz tevekkül etmek lazım aslında ölüm korkusu geldıgınde ee tamam hadı bak yattım gel beklıyorum gibi..:)baktın gelmıyo bu hastalık biraz daha gözünden düşüyo ınsanın:)
bide tabi sürekli pozıtıf ve olumlu yaklaşım lazım hayata ve kendıne karşı
