para kazanmadığınız için kendinizi değersiz hissediyor musunuz?

H

hazal538

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
30 Mayıs 2012
55
6
Herkese merhaba
Ben 37 yaşında evli bir bayanım. Çalışmıyorum ve kendimi çok değersiz hissediyorum. İyi bir eğitim aldım. Doktora mezunuyum; fakat kendime uygun bir iş bulamadığım için çalışamıyorum. para kazanamadıkça da kendimi "sadece tüketici " olarak görüyorum. Aldığım herşey, yediğim içtiğim herşey gözüme batıyor. Suçlu hissediyorum. 1 oğlum var, şimdi bir tane daha istiyorum; fakat korkuyorum. eşime daha fazla yük olmaktan korkuyorum. Oysa onun öyle bir derdi yok. Ben ona düşüncelerimi söylediğimde, çok saçma buluyor ve tabiki ben size bakacağım diyor. bir psikiyatr da gitmeyi düşünüyorum; ama önce sizin düşencelerinizi almak istedim. Çünkü, para kazanamama suçluluk duygusu yaşamımın her alanını etkiliyor. ben çalışmak istedikçe, iş bulamıyorum. Bir çocuk sahibi daha olmak istedikçe, çalışmadığım aklıma geliyor. Ben küçükken, babam, 1 kişi kazanıyor, 3 kişi ( ben, annem ve kardeşim)harcıyor iyi valla. Bu nasıl iş derdi. bende hep çalışmam gerektiğini düşünüyordum. 6 sene önceye kadar da çalışıyordum; fakat oğlum olunca işten ayrıldım, bir daha da dönemedim. şimdi, 1 çocuğum daha olursa hiçten dönemeyeceğim. Bazen çocuktan vaz mı geçsem diyorum, onu da çok istiyorum. bana bir akıl verin lütfen.. benim gbi hissedenler var mı acaba?
 
Tabiki insan calismak ister. ama bu konuya fazla takmanizin sebebi babanizin o tavri gibime geldi.
Ha ben de sizin gibi hissediyorum o ayri. Ama cocuk istiyorsam bunu sirf bu yüzden ertelemezdim. Hem calismis bir gecmisiniz var. Hem lütfen yani cocuk bakmak bana göre calismaktan daha zor. Ben de esime atarlandim gecen, bütün gün evdeyim tam zaman calisiyorum ama bana maas veren yok diye. Evde bütün gün yatip hicbirsey yapmamak evet kötü hissedilmesi gereken bir durumdur. Fakat cocuklarimiz icin evdeyiz ve biz evde olmazsak parayla birini eve getirecegiz o bu isten para kazanacak. Bir hicbirsey yapmiyor degiliz calisiyoruz. Sadece karsiliginda ücret almiyoruz. Ya is ya da annelik. Hem calisip hem annelik yapanlar da var. Ama ben maddi yönden mecbur olmadikca annenin evde cocuguna bakmasi gerektigini düsünüyorum. Kariyer yapacaksan o cocugun cocukluk kariyeri annesiz gececek.
Kendini bu kadar bunaltma. Benim de böyle düsüncelerim var. Ama kendini bu yönden eksik hissetme. Sen annesin. Ve bu gercekten herseyden zor ve önemli bir meslek.
 
çalışmak üretmek,emek vermek, güzel şey cidden..kendimi bildim bileli çalışıyorum, fakat ne zaman ki ''anne'' oldum inanın keşkee ımkanlar ıyı olsada çalışmasam dedim hep, hersey yarım kalıyor, cocuguma yeterı kadar zaman ayıramıyorum, ve bunu benı bazen oyle cok uzuyor kı... ev işleri yarım, kendı ozel bakımım yarım, cocugumun istedıgı zaman bıle yarım yamalak.. eger ıhtıyacınız yok ıse aksıne tadını cıkarın ve cocuklarınızı kendınız buyutun derım..
 
geçen gün babama 2. çocuğu düşündüğümüzü söyledim. Aynı zamanda çalışmakta istiyorum dedim. O da bana," artık biraz rahatını boz. hem cocuğunu yap, hem de çalış" dedi. Bense, çalışmanın cocuk bakmaktan çok daha kolay olduğunu düşünüyordum;fakat çalışırsam çocuğuma haksızlık ediyormuşum gibi geliyordu ve vicdanen rahatsız oluyordum. işten de o yüzden ayrıldım. Bir nevi, kendi ideallerimden, hayallerimden vaz geçtim. 4 üniversite bitirdim ben ve ev hanımıyım. Ben zor olanı yapıyorum sanırken, babam benim rahata kaçtığımdan bahsediyordu. O da beni çok değersiz görüyor. Ben öyle bir noktaya geldim ki para kazanmak dışında yapılan herşey önemsiz, değersiz. Eşim, çok iyi bir anne olduğumu, çok iyi bir eş olduğumu ve çok bilgili bir insan olduğumu söylüyor. Üniversitede zaman zaman projelerim ve sunumlarım devam ediyor;fakat kadrolu çalışmadığım için para kazanamıyorum. bütün bunlara rağmen eşimin söylediği herşey bir kulağımdan giriyor, diğerinden çıkıyor. Diyorlar ya çocukluk çok önemli diye. ben küçükken içime işleyen şeyler 37 yaşınagelsem çıkmıyor işe.
 
babanız sizi çok etkilemiş tabiki.ama öyle düşünmeyin iyi bir anneyseniz bu ilerde çocuklarınızın çok sevgi dolu olacağını gösterir.yani sizin babanızın size yaşattıklarını çocuklarınıza yaşatmamış olacaksınız ki bu bence paradan çok daha değerli.üzmeyin kendinizi
 
Çalışmadığım Dönemleri hatırladım...
Benim bebem de yoktu.
Sabahtan Akşama kadar yataktan çıkmadığımı, Günlerce hiç kimselerle konuşmadığımı bilirim.
Ben de uzun süre gönüllü çalıştım bazı derneklerde. Ama yok 1 lira bile olsa para kazanmak istiyordum.
Sonra Çalışmaya başladım ve mutlu oldum.
Sizin 2. Bebe Planı varsa iş bulmak da çalışmak da zorlaşacak biliyorsunuz di mi?
 
hazal538 .!.:
Herkese merhaba
Ben 37 yaşında evli bir bayanım. Çalışmıyorum ve kendimi çok değersiz hissediyorum. İyi bir eğitim aldım. Doktora mezunuyum; fakat kendime uygun bir iş bulamadığım için çalışamıyorum. para kazanamadıkça da kendimi "sadece tüketici " olarak görüyorum. Aldığım herşey, yediğim içtiğim herşey gözüme batıyor. Suçlu hissediyorum. 1 oğlum var, şimdi bir tane daha istiyorum; fakat korkuyorum. eşime daha fazla yük olmaktan korkuyorum. Oysa onun öyle bir derdi yok. Ben ona düşüncelerimi söylediğimde, çok saçma buluyor ve tabiki ben size bakacağım diyor. bir psikiyatr da gitmeyi düşünüyorum; ama önce sizin düşencelerinizi almak istedim. Çünkü, para kazanamama suçluluk duygusu yaşamımın her alanını etkiliyor. ben çalışmak istedikçe, iş bulamıyorum. Bir çocuk sahibi daha olmak istedikçe, çalışmadığım aklıma geliyor. Ben küçükken, babam, 1 kişi kazanıyor, 3 kişi ( ben, annem ve kardeşim)harcıyor iyi valla. Bu nasıl iş derdi. bende hep çalışmam gerektiğini düşünüyordum. 6 sene önceye kadar da çalışıyordum; fakat oğlum olunca işten ayrıldım, bir daha da dönemedim. şimdi, 1 çocuğum daha olursa hiçten dönemeyeceğim. Bazen çocuktan vaz mı geçsem diyorum, onu da çok istiyorum. bana bir akıl verin lütfen.. benim gbi hissedenler var mı acaba?
Genişletmek için tıkla...
ben calismiyorum kendimi degersizde hissetmiyorum calismakister miyim EVET ama bebegim var ve mümkün degil esim icin evim icin cok seyler yapiyorum oda bizim icin kazaniyor boyle düsündügün zamamn rahatsiz etmiyor insani.
 
Bende yeni unv den mezun oldum, okul biter bitmez evlendim. Calisiyor muyum? Hayir. Sukur ki kendimi degersiz de hissetmiyorum Ama calismayi da tabiki isterdim. Kendi ayakları uzerinde her zaman durabilmeli bir bayan, hayat musterektir, calismak bir kadin icin cok onemli. Bende bebeğim dogduktan sonra insallah calismak icin biseyler yapicam, hayirlisi bakalm..
 
peki, çalışmayan arkadaşlar geleceğiniz ile ilgili maddi endişler taşımıyor musunuz? Yani bir gün Allah korusun eşinizden boşanırsanız ya da onu kaybederseniz... Çalışmayan, sigortası olmayan bir bayan olarak çocuklarla çok zor durumda kalırsam diye düşünüyorum. yanlış anlamayın, eşimi çok seviyorum; fakat bazen insanın aklına hayatta tek başına kalınca ne yapabileceği geliyor. Çok mu acabalarla yaşıyorum, bilmiyorum.....
 
Ayni şeyi bende yasiyorum. Üniversiteden mezun oldum ve hemen evlendim şuan hamileyim . çalışmak istiyorum ama eşim cocugumuza bakmamin isten daha önemli oldugunu söyledi hep. bende buna inanmak istiyorum. Sizin gibi bende dusunuyorum eşime bisey olursa ne yaparım diye (allah korusun tabi onu çok seviyorum) . eşime bi gün bunu anlattım şakayla karışık konuyu kapattı benim maaşım sana ve bebegimize yeter dedi . kafama çok takmiyorum . sizde takmayin. :)
 
bende seninle aynı duyguları yaşıyorum kendini değersiz hissetmenin ne denli acı verdiğini hissedebiliyorum ve evet 6 yaşında bir kızım var ve evet bende iş arayıp 8 yıldır bulamıyorum sadece ve sadece rabbime sığınıyorum ve ondan herşeyin hayırlısını istiyorum başkada elimden birşey gelmiyor
 
Bende ayni dusunuyorum cocuklarim kucuk calisamiyorum oldum olasi annem olsun ailem olsun esim olsun onlardan bisey istemek hic bana gore deil ha onlar dert etmiyor ama ben huzursuz oluyorum kendim calissam misal 100 liralik bisey begensem gider rahatca alirim esimle birlikte alisverise cikiyorz o al diye israr ediyo ama ben daha ucuzu olsun istiyorum tamam eyvallah ben onun karisiyim cocuklarinin annesiyim ama onun bana bakmasi para vermesi benim ondan istemem rahatsiz ediyo beni..calismayi dusunuyorum ama suan kizim emiyo bakcak kimsede yok en az 2 sene daha evdeyim sonrasinds iyi kotu demeyip gircem ise..
size gelince suan cok bunalmissiniz bence cok secici olmayin az cok size uyan bi ise girin daha iyisini bulunca oraya gecersiniz evde durup kendini dinlemekten iyidir
 
gerçekten çok bunaldım. Karar verememek ne kötü. İş ve 2. çocuk arasında kaldım resmen. Bir işemi girsem yoksa 2. çocuğu yapıp ona mı baksam bilemiyorum. İkisi bir arada yapılırmı onu da bilmiyorum. Mesleğim olsa zaten çalışıyor olsam mutlaka ikisi bir arada yapılır;fakat benim gibi henüz işi olmayan birisi için... Özel sektör hamileyken zaten işe almaz, çocuk doğduktan sonrası malum. yaş 37. 40'ında çalışmaya kalksam beni kimse işe almaz. 2. çocuktan vaz geçsem. Çocuğum kardeşsiz büyüsün istemiyorum. ne yapsam.... ne yapsam..... ne yapsam....
 
Doktora mezunu olup calismamak... bence insani dert sahibi yapar kim ne derse desin. Akademik kariyer yapan biri olarak doktora bitirene sonsuz saygi duyarim. Benim bile icim acidi emeginize. Bence ikinci çocuğu biraz erteleyip is bulun. Sonra bakici falan bulursunuz. Çocuğunuza da yetersiniz. Emin olun cocugunuz ilerde sizinle gurur duyacak ve siz mutlu olunca bu onu da mutlu buyutmenizi sağlayacak
 
Ben kendimi yerinize koymaya calistimda kesinlikle yas itibariylede kariyer odakli ilerlemek isterdim vunku hamilelik hem zor bi surec olur hemde dogurup buyumesi kendini kurtarmasi demek bir daha hic calismamaniz demek yanlis anlasilmasin ben sadece ben olsam diyerek kendimi yerinize kiyarak yaziyorum herkesin hayata bakisi beklentisi farkli ben cesaret edemezdim 37 -38 lerimde olsam cunku bastan bi kere riskli hamilelik gurubunda takip ediliyosunuz dogum zor oldugu gibi ilgilenmesi buyutmeside zaman alir tam cocugu cocugu buyutup kendini kesfedecegin kendine vakit ayirip olgunlugun tadini cikaracagin bi donem tekrardan ayni telaseler bebek sorumlulugu en bastan korkardim ben
Benimde 2 cocugum var aralarinda 5 yas var 5 sene sonra bi bebegin gelmesi bile cok zorlado beni ama herkes bir olcak diye bisey yok belki benim yasam enerjim dusuktur sadece kisisel fikrim bu yonde
 
Ben de kesinlikle sizinle aynı şeyleri hissettim... Hem de sadece işimden ayrıldığım ve 1 aylık işsizlik dönemimde...
İkinci çocuk kararınıza bir şey diyemem ama şunu söylemeliyim ki çalışan kadın olmayı seven biri olarak , çalıştığımda nefes aldığımı hissediyorum..Zamanımı daha verimli kullanabiliyorum ve en önemlisi birşeyler yapıyor olmak ve bir amacımın olması beni perçinliyor.. Çalışmadığım zamanlarda hayal bile kurmadığımı farkettim. Evet bizler evlenip , harika çocuklar yetiştirmek istiyoruz ama hayatımızın tek amacı da bu olmamalı diye düşünüyorum. Bizim için de hayat devam ediyor ve biz bunu eve kapanarak , sadece çocuk odaklı bir hayata gömülerek kendimiz bitiriyoruz..
 
Hem calisip hem de ikinci cocugu düsünün ikisinden de vazgecmeyin.yasinizdan dolayi önce bebek dogmali hayirlisiyla sonra iki yasina gelince ailenizin destegiyle ise baslarsiniz....ikisinden de vazgecmeyin zor olsa da...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Z
çok uzunca iç dökme, her şeyden biraz
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
2K
sandriyon
sandriyon
milenas
  • Kilitli
İçinden Çıkamıyorum
4 5 6
Yorumlar
112
Görüntüleme
9K
Mune
Mune
M
Eşimin ailesine karşı tutumum problem
5 6 7
Yorumlar
128
Görüntüleme
10K
mahmut abi
M
sufisentir
Sanki Bir Eşikte Olduğumu Hissediyorum
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
2K
Teriyaki
T
Y
Başlığım yok benim içimi dökmeye geldim..
Yorumlar
2
Görüntüleme
930
bebisto_
B
X