Evet ya korkularımızı annemizden alıp evladımıza aktarıyoruz.
Arınma yöntemini paylaşabilir misin?
korkuların üstüne gitmek..
veya aklıma gelince dur bu annemin düşünme şekliydi,beni bağlamaz diyorum...
bak yıllar önce defalarca yurt dışına gitmek zorunda kaldım annem sıkı sıkıyatembihlerdi,taksiye dikkat et kaçırmasınlar vs vs
dayımın eşi de derdi iyi cesaretlisin bilmediğin ülkenin şehrinde taksiye biniyorsun falan..ve bu yıllarca devam etmek zorunda kaldı...bilmediğim ülkenin şehrindeki otobüse binemiyceğime göre mecbur taksi...
vakit geldi ben 3 yıl önce taksi fobşsi daha doğrusu bütün taşıt fobisi oldum ...
sanki bişey yapcaklar gibi..taksiye hiç binmiyordum da..otobüslerde bile artık tirtir titriyordum sayelerinde...
ve geçen hafta ....ankaraya gitmek zorunda kaldım...eşimle...
bir evrak işi vardı...ve otobüs 7.30 da varması gerekirken öğlen 2.30 da varıyor...ve benim evrakk işim acil...
diyorum ben taksiye binmem eşime...
ilk taksiye bindim hemen indim yapamiycam dedim..düşün ki eşim yanımda ona rağmen...
tabi eşim sinirli ben yorgun argın (yorgunken bu tip olaylar daha baskın ) kızılayın ortasında kaldım atamıyorum adım..en sonunda ağladım ...hani o denli berbat bir illet bu..sonra birden dank etti kafaya...
bu başkasının fikri ,kendine gel diye..
resmen aydınlamanma gibi bişey yaşadım desem...hayır yani bu korkumu doğrulayacak kötü şeyler de yaşamadım,yolculuklarda ben şanslı insanımdır...dedim yeter bu kalıptan çık
bu annenin yengenin vs vs nin korkuları
seni bağlanaz dedim ve tıpış yıpış taksiye bindim :)