Evet hatta yeni bir kardeşinin olması yeni aile için aidiyet duygusu yaratıyor. Daha çok kendini güvende hissettiriyor çocuğu.
Yeni bir evlilik yapmak çocuğa bu konuda avantaj sağladığını düşünüyorum ben de.
İşte bu Yüzden ayrılacaksak şimdi ayrılmalıyız.Eşim diyor ki çocuk dahacçpk küçük biraz büyüsün,biraz Büyüyünce bu sefer evinin farkına varacak ayrılığın farkına varacak ve belki ben hiç adım atamayacağım bu konuda.Ayrıca 40 üstü olarak olası yeni bir evlilik yapma ihtimalim de düşecek ki ilişkiler konusunda çok şanssızım.Evet hatta yeni bir kardeşinin olması yeni aile için aidiyet duygusu yaratıyor. Daha çok kendini güvende hissettiriyor çocuğu.
Kelin ilacı olsa başına sürermiş ben de benzer bir konu açtım.bakabilirsin istersen bi de bu parçalanmış aile lafından nefret ediyorum.onu söylemek için yazdım.parçalanmış aile .hasarlı çocuklar .dul kadınlar bu ne ya!merhaba kızlar eşimle boşanma aşamasındayız eski konularımda nedenlerini açıkladım.
Aklımda hep şu soru : 5 aylık oğlum bir aile hayati göremeyecek.Bu durum psikolojisini bozar mı ? Büyüdükçe arkadaşlarını anneli babalı gördükçe hırçın kıskanç bir çocuk olur mu ? Ya da içine kapanır mi ? Bunun çocuğun Üzerindeki etkileri ne olur ?
Babaya kısıtlama getirmeyi düşünmüyorum istediği zaman ve biz uygunsak görüşmelerinin önü açık olur.Fakat bu yeterli olscak mı ?
Boşanmış aile çocukları tecrübelerinizi merak ediyorum özellikle de sizlerin.Benim ailemde boşsnma olayları yok o Yüzden bu konu benim için tam bir bilinmezlik.Çok karışığım duygu,düşünce ve deneyimlerinizi benimle paylaşırsanız çok mutlu Olacağım.
Teşekkürler
Ama öyle.Anne baba çocuk Üçlüsü ikiye bölününce kavram olarak parçalanmış aile oluyor kulağa hoş gelmese deKelin ilacı olsa başına sürermiş ben de benzer bir konu açtım.bakabilirsin istersen bi de bu parçalanmış aile lafından nefret ediyorum.onu söylemek için yazdım.parçalanmış aile .hasarlı çocuklar .dul kadınlar bu ne ya!
Herkes yasadigini bilir. Sizin durumunuzda, kalsaydiniz neler olabilecegini az bucuk tahmin edebiliyorsunuzdur.Iste orada hata yaptim mi dersiniz,yoksa kalmak en buyuk hata olurdu mu dersiniz.Sorularin cevaplari sizde,sizde kalacak.En basta baba gorevlerini yapmazsa,aile kadini ve cocugu kollamazsa anne ne yapabilir tek basina. Emin olun evli de kalsaydiniz oglunuzun hali bundan daha iyi olmayacakti.Uzmeyin kendinizi,hayat adil degil.Ama siz pekcok kadinin yapamadigi seyi yaptiniz,insan gibi yasamayi sectiniz.Oglum 5 yaşındaydı ayrildigim zaman,simdi 20 ye yaklasti dediginiz gibi bir yanı eksik,hırçın bir cocuk oldu ama bana karşı degil! sanki ofkesi başka bir seylere,bazen konusuyorum adını kendisinin bile koyamadığı bir tepkisi var zamanla azaldı tabi...Amacım kimseyi korkutmak bu isten vazgecirmek degil,ayrılmasam bu hırçın haline neler eklenirdi hiç bilmiyorum!Ama son çareyse,evet çocuk da diyet ödüyor,mutsuz bir yuvada odeyecegi diyetin fazlasi mı eksigi mi iste bunu bilemiyorum tecrübe etmedim....Asıl bu sorunun cevabı mutsuz bir evlilik surduren ebeveynlerin çocuklarinda gizli....Hakkınıza hayırlısı olsun...
Herkes yasadigini bilir. Sizin durumunuzda, kalsaydiniz neler olabilecegini az bucuk tahmin edebiliyorsunuzdur.Iste orada hata yaptim mi dersiniz,yoksa kalmak en buyuk hata olurdu mu dersiniz.Sorularin cevaplari sizde,sizde kalacak.En basta baba gorevlerini yapmazsa,aile kadini ve cocugu kollamazsa anne ne yapabilir tek basina. Emin olun evli de kalsaydiniz oglunuzun hali bundan daha iyi olmayacakti.Uzmeyin kendinizi,hayat adil degil.Ama siz pekcok kadinin yapamadigi seyi yaptiniz,insan gibi yasamayi sectiniz.Oglum 5 yaşındaydı ayrildigim zaman,simdi 20 ye yaklasti dediginiz gibi bir yanı eksik,hırçın bir cocuk oldu ama bana karşı degil! sanki ofkesi başka bir seylere,bazen konusuyorum adını kendisinin bile koyamadığı bir tepkisi var zamanla azaldı tabi...Amacım kimseyi korkutmak bu isten vazgecirmek degil,ayrılmasam bu hırçın haline neler eklenirdi hiç bilmiyorum!Ama son çareyse,evet çocuk da diyet ödüyor,mutsuz bir yuvada odeyecegi diyetin fazlasi mı eksigi mi iste bunu bilemiyorum tecrübe etmedim....Asıl bu sorunun cevabı mutsuz bir evlilik surduren ebeveynlerin çocuklarinda gizli....Hakkınıza hayırlısı olsun...
Bu engelli,ozurlu kavramlarina benzemis biraz.Dogru kisi kor yani gormuyor.Ama gorme engelli demeyi tercih ediyoruz.Bir de parcalanmis aile demek biri aileyi parcaladi o da kim bosanmak isteyen kadin oluyor.Hic gerek yok bir omur taraflarin bir birini suclamasina, herkes selametle kendi yoluna.Ama anne babalikta sorumluluklara devam.Ama öyle.Anne baba çocuk Üçlüsü ikiye bölününce kavram olarak parçalanmış aile oluyor kulağa hoş gelmese de
Inşallah kendi yuvanızda Ömür boyu mutlu ve birlik beraberlik içinde yaşarsınız.Ben kendimi bildim bileli annem şiddet görmüştür,babama " baba" demiyorum desem..Gözümün önünde bir Sürü sahne var keşke ben bilmeden ayrılsalardı diyorum.Kendi eşimle annemin yaşadıklarını yaşamıyorum ama ortak şey mutsuzluk ve bir insanın asla değişmeyeceğini babamdan biliyorum o Yüzden Yılları Boşa harcamayayım diyprum Zararın neresinden dönersen kar hesabı..inşallsh oğlum gücenmez ne deyim.Babası evler ayrı olsa da çocuk için toplsşalım hep istiyor ama ben o zaman yeni hayatıma adapte olamam,bilmiyorumAnnesi ve babası sizin çocuğunuz yaşlarında boşanmış bir ailenin ürünüyüm. Annem 10 sene önce vefat etti, babamı da o vakitten beri bir kere bile görmedim, sesini de duymadım. Onun desteğini doğru düzgün hissetmeden büyüdüm. Bence bu konuda en önemli iki nokta; ebeveynlerden birinin çocuğunu ihmal etmemesi ve ebeveynlerin çocuğa birbirini kötülememesidir. Çocuğun yaşının kaldırmayacağı travmatik olayları anlatmamasıdır. İhmal, kötü muamele vb aynı evin içimdeyken de olabilir, illa boşanan anne-babaların çocuğuna has durumlar değil. Anne bu olayı çok dramatize etmiyorsa çocuk daha kolay atlatıyor, kendimden biliyorum anne ve baba ile yaşanan aile hayatı nedir bilmeden büyüdüm. Zaten bilmediğin bişeyi ardında bırakman zor olmuyor. Yani bu acı bir şey aslında ama avantajı da var gibi. Babamla aynı evin içinde yaşayarak büyüseydim mutsuz bir çocukluk geçireceğime adım gibi eminim. Annemin boşanıp güçlü durabilen bir kadın olduğuna binlerce kez şükrediyorum, her şeyimi ona borçluyum. Bu düşüncelerime rağmen, içimde çok derinde bir yerlerde ikisine de çok gücenmiş bir çocuk var. 30 yaşındayım, çocuğum var, hala bu dünyada en çok istediğim şey 90 cm boyunda olup annem ve babamın elinden tutarak yürümek. Boşansanız da, ayrılsanız da eşiniz yeterince normalse bunu yapabilirsiniz.
Inşallah kendi yuvanızda Ömür boyu mutlu ve birlik beraberlik içinde yaşarsınız.Ben kendimi bildim bileli annem şiddet görmüştür,babama " baba" demiyorum desem..Gözümün önünde bir Sürü sahne var keşke ben bilmeden ayrılsalardı diyorum.Kendi eşimle annemin yaşadıklarını yaşamıyorum ama ortak şey mutsuzluk ve bir insanın asla değişmeyeceğini babamdan biliyorum o Yüzden Yılları Boşa harcamayayım diyprum Zararın neresinden dönersen kar hesabı..inşallsh oğlum gücenmez ne deyim.Babası evler ayrı olsa da çocuk için toplsşalım hep istiyor ama ben o zaman yeni hayatıma adapte olamam,bilmiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?