Pehlivan oldum!

Ah...
Hayatım boyunca ben de hep böyle hissettim galiba. Lisedeyken sunum yapmam gerekmişti ve utanıp saçmalamıştım. Eve döndüğümde anneme ağlayarak anlatınca "sen güzel yapmışsındır" demişti. Halledemediğim bir şey olmasına izin vermediler hiç. Eşimden böyle bir tepki almadım fakat, zıt kutuplar misali, habersizce bu kadar narin birini kendime çekmişim sanki. Evlenip damat olmuş gibi hissediyorum kendimi.
Hayır diyin bakalım; işlerin siz yokken de yürüdüğünü gördükçe daha çok geri çekersiniz kendinizi
 
Hakkınızdır lakin güçten kastınız nedir ?
Duygusal olmak olumsuz durumlarda pratik olamamak güçsüzlük müdür ?
Yapı meselesi işte.. Adam böyle. Bile isteye seçmişsiniz.
Değiştirebileceğini düşündüğünüz ve güçsüzlük olarak yorumladığınız davranışları varsa konuşmalısınız.
Bir şeylere o el atsın, üstümden bazı görevleri alsın diyorsanız biraz geri plana çekilmelisiniz.
Ama çok da değişmez diye düşünüyorum.
Duygusal güçten bahsediyorum. Örneğin annem uzun süre gitmediğimizde bir imada bulunur. Kusura bakma anne vs der ve modu düşer. Belli etmemeye çalışır ama gözlerindeki ışık gidiyor hemen. Halbuki ben isterim ki şakaya vursun geçsin. Annem de laf olsun diye söylüyor zaten. Ama o bundan inciniyor. Eve giderken onun modunu yükseltmeye çalışıyorum.
 
Duygusal güçten bahsediyorum. Örneğin annem uzun süre gitmediğimizde bir imada bulunur. Kusura bakma anne vs der ve modu düşer. Belli etmemeye çalışır ama gözlerindeki ışık gidiyor hemen. Halbuki ben isterim ki şakaya vursun geçsin. Annem de laf olsun diye söylüyorum zaten. Ama o bundan inciniyor. Eve giderken onun modunu yükseltmeye çalışıyorum.

Anladım sanırım. Yani gereksiz alınganlıkları, aşırı duygusal tepkileri olabiliyor ve siz bu durumu biraz feminen buluyorsunuz ? Bunun cinsiyetle pek ilgisi yok aslında. Ve evet bu durumlardan rahatsız olmanız çok normal. Sürekli diken üstünde olmayın, gözünüz onun üzerinde olmasın derim. Kendi kendine yükseltmeyi öğrensin modunu. Bir süre sonra yorucu olur çünkü. Belki siz üzerine düşüp onunla ilgilenip durduğunuz için bu durum kendini tekrar ediyordur. Hoşuna gidiyordur ilginiz.
 
Anladım sanırım. Yani gereksiz alınganlıkları, aşırı duygusal tepkileri olabiliyor ve siz bu durumu biraz feminen buluyorsunuz ? Bunun cinsiyetle pek ilgisi yok aslında. Ve evet bu durumlardan rahatsız olmanız çok normal. Sürekli diken üstünde olmayın, gözünüz onun üzerinde olmasın derim. Kendi kendine yükseltmeyi öğrensin modunu. Bir süre sonra yorucu olur çünkü. Belki siz üzerine düşüp onunla ilgilenip durduğunuz için bu durum kendini tekrar ediyordur. Hoşuna gidiyordur ilginiz.
Evet tam doğru kelime bu. Fazla feminen hem de. Ben de tam tersi büyütüldüğüm için evde rollerimiz değişiyor.
 
Güçlü kuvvetli bir insan aslında. Yani beni tek eliyle kaldırır :) ama hemen ruhen çöküyor. Bir şey arıza yapsa sanki dünyanın sonu gibi. İlişkimizde dahi fazla nahif kalıyor. Ben sanırım erkek erkek olsun istiyorum. Normalde beni dinler, saygı duyar, centilmendir. Ama babasız yetişmiş, sadece anne oğul. Annesi de her işi yapan baba yerini doldurmuş bi kadın. Hiç onun gücüne ihtiyaç duyulmamış sanırım
Bir yerde dinlemiştim. Annesi baskın olanın oğlu pasif olurmuş. Evlenecekleri zaman da annesi gibi baskın biriyle evlenirlermiş.
 
Evet tam doğru kelime bu. Fazla feminen hem de. Ben de tam tersi büyütüldüğüm için evde rollerimiz değişiyor.

İlk yorumumda da yazmıştım. Siz baskın, maskulen hatta maço sayılabilecek bir adamla mutlu olabilir miydiniz acaba? Ben olamazdım şahsen..
Kibar, naif, duygusal olsun ama buram buram erillik kokmasın.
Güç ya da güçsüzlük değil durum.
Kibarlık duygusallık güçsüzlük değil.
Evet aşırı duygusal tepki göstermesi falan filan sıkıntılı, onlar da törpülenebilir ama genel olarak çok değişmez.
Belki siz kendinizce maskulen(?) olduğunu düşündüğünüz taraflarınızı biraz törpüleseniz eşiniz de sizinle birlikte değişip dönüşür.
Ama genel anlamda kıymetini bilin.
Yumuşacık, ince, naif adamlar iyi ki varlar...
Yani çoğalsalar keşke.
Ben erkeğim erkek diye ortalıkta bağrı açık gezip çıkıntısı var diye kendini tanrı sanan beyinsizlerden yıldık çimki... =)
 
Eşimden böyle bir tepki almadım fakat, zıt kutuplar misali, habersizce bu kadar narin birini kendime çekmişim sanki. Evlenip damat olmuş gibi hissediyorum kendimi.
Ben de ailede dişli ve becerikli olmamla bilinirim. Girlinred her şeyi halleder, ona bişey olmaz laflarını babamdan çokça duymuşumdur. Ama eşim sizinki gibi değil. Hatta duygusuzluğuyla bana taş çıkarır, soğukkanlılığı yüzünden üzüntülerimi falan bazen pek anlamaz. Bazen keşke duygusal ve sözel yönü kuvvetli biri olsaydı derim.
 
İlişkiyi iki taraf şekillendirir. Siz güçlü olan taraf oldukça karşınızdaki kişi güçlü olmaya çalışmak yerine sizin gücünüzün nimetlerinden faydalanacak.

Sizin için ilk başta zor olabilir ama kendinizi geri çekin biraz. Evde arıza mı var, bırakın o halletsin. Araba mı bozuldu o götürsün. Modu mu düştü, bırakın kendi kendine yükseltsin. Bunlar için siz uğraşmayın. Siz verdikçe o almaya alışacak. Aksine siz talepkar olun. Fiziksel ve psikolojik desteğine ihtiyacınız olduğunu hissettirin. O da karşılık vermeye başladıkça bence ikiniz de daha iyi hissedeceksiniz.
 
İlk yorumumda da yazmıştım. Siz baskın, maskulen hatta maço sayılabilecek bir adamla mutlu olabilir miydiniz acaba? Ben olamazdım şahsen..
Kibar, naif, duygusal olsun ama buram buram erillik kokmasın.
Güç ya da güçsüzlük değil durum.
Kibarlık duygusallık güçsüzlük değil.
Evet aşırı duygusal tepki göstermesi falan filan sıkıntılı, onlar da törpülenebilir ama genel olarak çok değişmez.
Belki siz kendinizce maskulen(?) olduğunu düşündüğünüz taraflarınızı biraz törpüleseniz eşiniz de sizinle birlikte değişip dönüşür.
Ama genel anlamda kıymetini bilin.
Yumuşacık, ince, naif adamlar iyi ki varlar...
Yani çoğalsalar keşke.
Ben erkeğim erkek diye ortalıkta bağrı açık gezip çıkıntısı var diye kendini tanrı sanan beyinsizlerden yıldık çimki... =)
Evet zaten o ince hislerine, sevgi ve saygıya değer verişine aşık oldum. Harika bir insan olduğunu düşünüyorum. Çok güzel ayna tuttunuz bana. Ben de harbiden çok maskülenim. İltifat kabul edemeyen, ışıklar kapanmadan öpemeyen biriyim. Ben değişirsem de en azından bir kısmı düzelebilir ilişkinin
 
Ben de ailede dişli ve becerikli olmamla bilinirim. Girlinred her şeyi halleder, ona bişey olmaz laflarını babamdan çokça duymuşumdur. Ama eşim sizinki gibi değil. Hatta duygusuzluğuyla bana taş çıkarır, soğukkanlılığı yüzünden üzüntülerimi falan bazen pek anlamaz. Bazen keşke duygusal ve sözel yönü kuvvetli biri olsaydı derim.
:( her şekilde insanın zorlandığı bir şey oluyor galiba. Sizin eşinize de anlayış diliyorum. Ama nahif biri olup da öyle biriyle karşılaşmanızdan daha hayırlısı olmuş en azından.
 
Bu durum sizin ya da benim karakterimizle ilgili bizde kardeşim aranır sürekli gitti mi yaptı mı diye beni arayan olmaz ben kendim arar haber veririm ailede böyleydi
Evlenince bı süre işleri eşime yikabildim yani her şeyi ustlenmedim aaaa ben onu yapamam modunda bi dönem yaşadım ama onda çok sürmedi
Biz değişmedikce bu durum değişmeyecek maalesef
 
Selamlar herkese.
Pat diye konuya girmek istiyorum uzatmadan.
Her şeyi hallederim diye diye pehlivan oldum ben. Ailemin yanında böyleydim. 3 kız kardeşiz ve ben en küçükleriyim. Normalde hep küçük çocuk daha nazlı olur derler ancak ben öyle olmadım. Annem onları hasta olsalar bekler, bir yere gitseler arar sorar, mülakata girseler 'olmasa da olur' diyerek içlerini rahatlatır, suratları asıksa güldürmeye çalışır vs. Ama ben bir şey yapacak olsam 'o halleder, o kazanır, o kendine bakar' diyerek sıfır ilgiyle başından atıyordu beni. İşime karışılması huzursuz ettiği için ben de çok önemsemezdim aslında.
Şehirlerarası gidip geliyordum (istanbul, ankara ve muğla arasında), bir defa vardın mı demezdi.
2 yıllık sevgililik üzerine çok iyi anlaştığım ve her konuda denk olduğum sevgili eşimle evlendik. Henüz 4 ay oldu. Kendisi hassas biridir, çok ince duyguları vardır vs ama evlenince gerçekten idrak edebildim. Ailesel olaylarda benim ailem baskın olduğu için (annem dominant biridir pek lafını esirgemez) bi şeylere alınıyor bazen. Hak da veriyorum. Onu alttan almaya çalışıyorum. Dolabın kulbu çıksa ben tamir ediyorum, araba arıza yapsa sanayiye gidiyorum, duygusal olaylarda güçlü olan benim. Sevgiliyken dip dibe değildik, birbirimizi bunaltmazdık. Kolay kolay dışarı hislerini sezdiren biri değilim. Sevdiğimi belli ederim, espiriliyim, enerjim yüksek vs fakat ağladığımı görmemişti mesela hiç.. dün akşam işten mutsuz döndüm, ağladım. O da benimle duygulandı ama güçlü olsun istiyorum. Feminizmi falan köşeye bıraktım. Geçer desin umursama desin vs. Kendimden daha güçlü birine ihtiyacım var, daha doğrusu güçsüz de olmama izin verilmesine..
Çok doldum içimi dökmek istedim.
Teşekkür ederim okuyan herkese.
ben de böyleydim. ne zamanki 2. çocuğu yaptım. çöktüm. ama cidden çöktüm. şimdi her şeye sıfır tölerans. bu da kötü. birden tükeniyor insan. yavaş yavaş atın yüklerinizi
 
Bu durum sizin ya da benim karakterimizle ilgili bizde kardeşim aranır sürekli gitti mi yaptı mı diye beni arayan olmaz ben kendim arar haber veririm ailede böyleydi
Evlenince bı süre işleri eşime yikabildim yani her şeyi ustlenmedim aaaa ben onu yapamam modunda bi dönem yaşadım ama onda çok sürmedi
Biz değişmedikce bu durum değişmeyecek maalesef
Bizim eve misafir geleceği zaman babam 'x sizi alır, x yolu bilir' derdi. Her yerde benim bi tanıdığım olur vs. Eşim sen halledersin vs demez, yıkılmayı seven biri değil zaten. Ama ilişkimizde 'beni anlamıyorsun, bu aralar hassasım' gibi muhabbetleri hep eşim yapar.
 
Bizim eve misafir geleceği zaman babam 'x sizi alır, x yolu bilir' derdi. Her yerde benim bi tanıdığım olur vs. Eşim sen halledersin vs demez, yıkılmayı seven biri değil zaten. Ama ilişkimizde 'beni anlamıyorsun, bu aralar hassasım' gibi muhabbetleri hep eşim yapar.
Bizde baba olmaması ailede pehlivan olmami tetikledi. Benim eşimde benden daha duygusal davranmaya bayılıyor arada kendini toparlaması gerektiğini hatırlatıyorum ve bu beni müthiş yoruyor
 
Bizde baba olmaması ailede pehlivan olmami tetikledi. Benim eşimde benden daha duygusal davranmaya bayılıyor arada kendini toparlaması gerektiğini hatırlatıyorum ve bu beni müthiş yoruyor
Evde 4 kişilik aile her şeyi beraber üstlenir, ben tek başıma her şeyimi halleden 5. kişiyim gibiydi.
Aslında beni çok severler ama hep kusurum olsa sevgileri azalacak gibi hissettim.
 
İlişkiyi iki taraf şekillendirir. Siz güçlü olan taraf oldukça karşınızdaki kişi güçlü olmaya çalışmak yerine sizin gücünüzün nimetlerinden faydalanacak.

Sizin için ilk başta zor olabilir ama kendinizi geri çekin biraz. Evde arıza mı var, bırakın o halletsin. Araba mı bozuldu o götürsün. Modu mu düştü, bırakın kendi kendine yükseltsin. Bunlar için siz uğraşmayın. Siz verdikçe o almaya alışacak. Aksine siz talepkar olun. Fiziksel ve psikolojik desteğine ihtiyacınız olduğunu hissettirin. O da karşılık vermeye başladıkça bence ikiniz de daha iyi hissedeceksiniz.
Yorumunuzu çok haklı buldum.
Konu sahibi siz daha 5 aylik evliymissiniz. 5 yil sonra somurulmuye başladığınızi bile hissedebilirsiniz ne yazik ki... Ben de kendimi cekemem, tez canliyim. Hep yaparsin kizim aslansin kaplansin kizimlarla büyütüldüm. Kendimi çekemiyorum canim durmuyor. O halledene kadar hallediyorum. Ve artik takatim kalmadi. Ben verdim, o aldı. Maddi manevi...
 
Evde 4 kişilik aile her şeyi beraber üstlenir, ben tek başıma her şeyimi halleden 5. kişiyim gibiydi.
Aslında beni çok severler ama hep kusurum olsa sevgileri azalacak gibi hissettim.
Çok yorucu
Psikiyatrist bana sen kollarını uzatmışsın herkes yükleniyor kollarını çekince rahatlayacaksın demişti
 
Back
X